​ استقلال که نقل و انتقالات تابستانی را با جذب عارف آقاسی و امیرمحمد رزاقی نیا آغاز کرده بود، در ادامه و به دلیل شرایط کشور، نتوانست خریدهایش را ادامه دهد. پس از لینک شدن برخی اسامی به استقلال، اعتراض و تجمع هواداران باعث انتقاداتی از مدیریت باشگاه شد که آبی ها در ادامه با جذب نفرات باکیفیت و مهم، توانستند رضایت حداکثری هواداران را به دست بیاورند که البته در روزهای پایانی بازار نیز جویباری از سمت خود کنار رفت.

بعد از استعفا از مدیرعاملی استقلال، روزه سکوت علی نظری جویباری، مدیر سابق باعث شد مدتی خبری از او نباشد. حالا او در مصاحبه با فرهیختگان درباره دوران حضورش در استقلال، چالش های مدیریتی، اختلافات در هیئت مدیره و فشار های هواداران صحبت می کند. او می گوید با وجود انتقادات، تمرکز خود را برای قهرمانی در جام حذفی و سپس بستن یک تیم ایدئال گذاشت و تمام تلاشش را برای موفقیت در سه جام داخلی و آسیایی پیش رو انجام داد.

بعد از استعفا از مدیرعاملی روزه سکوت گرفته بودید و چند روزی هم خبری از شما نبود. شاید فرصت مناسب برای صحبت کردن در خصوص مدت حضورتان در استقلال فرا رسیده باشد؟

من دیدگاهم این بود که وقتی این همه هوادار اذیتم کردند حداقل یک تیم خوب ببندم که آن ها راضی باشند. در هر صورت من هم مثل خودشان هوادارم و تلاشم را کردم. خدا رو شکر آخر سر هم هواداران راضی بودند.

در رأی گیری در یک برنامه تلویزیونی، استقلال با 62 درصد آرا بهترین نقل و انتقالات را داشت.

واقعاً به خودم ایمان داشتم. صددرصد مطمئن بودم تیم خوبی می بندم. هیچ کاری را بلد نباشم حداقل این کار را بلدم. قدیمی ها من را می شناسند. من 30 سال بهترین نقل و انتقالات باشگاه استقلال را انجام دادم و این را در خودم به یقین می دیدم. شاید در مدیریت ضعیف باشم و ضعف داشته باشم ولی در نقل و انتقالات خودم را همیشه متخصص می دانم. مطمئن بودم از صد 95 یا 96 نمره بیاورم. شک نداشتم بهترین تیم را امسال می بندم و تمام تلاشم را کردم. البته تنها نبودم بلکه کمیته نقل و انتقال تشکیل داده بودیم و هیئت مدیره هم با ما همراه بود همچنین آقای شریعتمداری هم بسیار به ما کمک کرد؛ اما من به خودم هیچ شکی نداشتم که تیم خوبی می بندم. اگر یادتان باشد گفتم من تخصصم این کار است پس این یک کار را بسپارید به من. اما مطمئن باشید هیچ وقت و هیچ جا نمی توان به تنهایی تیم بست و در این مسیر دوستان از آقای تاجرنیا تا سایرین کمک زیادی کردند که جا دارد از آن ها تشکر کنم.

در این چند وقت مدیریت در استقلال چه گذشت؟

خیلی سخت گذشت من خیلی تلاش کردم، خیلی شب ها نخوابیدم. به تیم کمک کردم از استراحتم زدم گفتم تیم را ببندم در نهایت هم لطف خدا شامل حال ما شد و بازیکنان خوبی را گرفتم. می خواستم حداقل تیم را خوب ببندم اما در ادامه دیدم واقعاً نمی شد کار کرد.

در همه این سال ها همیشه اسمتان با استقلال عجین بوده چرا نمی شد کار را بعد از این که تیم خوبی بستید، ادامه بدهید؟

فکر نمی کردم بعد از این همه خدمت خوب این طوری شود و هوادار بیاید در چشمم نگاه کند و بگوید دلال! این ها در شأن آدم نیست. حداقل 70، 80 درصد استقلالی ها من را می شناسند. کلاً دیدم شرایط مساعد نبود. گفتم بروم سنگین تر هستم. خودم واقعاً راغب نبودم بمانم.

شاید ناراحتی هواداران از جایی بود که تیم دیر بسته شد. البته اینکه رقیب شما زود شروع کرد هم تأثیرگذار بود.

پرسپولیس زود شروع کرد چون هم از آسیا حذف شده بود و هم از جام حذفی و هم در لیگ شانسی نداشت. پس زود مشغول شدند تا جو را آرام کنند. اما من تیمم شرایط ایدئالی داشت و برای قهرمانی جام حذفی شانس داشتیم یا لیگ نخبگان که یک مرحله آمد بالا. بنابراین شرایط ما با پرسپولیس فرق می کرد. ضمن اینکه من که نباید به خاطر دل هوادار بازیکن می گرفتم. من باید نفرات خوب می گرفتم. ببینید صبوری چقدر کمکم کرد. درست است تحت فشارم گذاشتند ولی من کار خودم را کردم و اصلاً تحت تأثیر جو هواداری که آمد جلوی باشگاه داد زد قرار نگرفتم. من گفتم باید سر فرصت بازیکن تاپ بگیرم. درست است که جنگ هم مزید برعلت شد و یک مقدار دیر شد اما من از کجا می دانستم 10 روز بعد از فینال جنگ می شود؟ ضمن اینکه شرایط تیم بستن اینجوری نیست که تحت تأثیر ایکس و ایگرگ قرار گرفته و بازیکن بگیرید. باید شرایطت ایدئال باشد و باید یک ذره تحمل داشته باشید تا تیم خوب ببندید. آقای درویش هم شاید تصمیم گرفته بود آن روز تیمش را ببندد که این هم حقش است. درویش و مشاورینش تصمیم گرفتند زود تیم ببندند و زود از بازار نقل و انتقالات کنار بروند. اما من زمان گرفتم که تیمم قهرمان شود. مهم ترین چیزی که برایم مهم بود قهرمانی جام حذفی بود چون هوادار استقلال در فصل قبل خیلی سختی کشیدند و شرایطشان واقعاً نرمال نبود.

به نظر می رسد شکست در سوپرجام و از دست دادن قهرمانی، کار شما را برای ماندن تا حدود زیادی سخت کرد.

شاید اگر فرصت بیشتری داشتیم این جام را هم می گرفتیم اما ما که نمی توانستیم تیم را فدای سوپرجام کنیم! ما باید تیمی می بستیم که در سه جبهه در فصل بعدی به خصوص در آسیا به میدان برود. می توانستم چهار بازیکن معمولی بگیرم و اضافه کنم. اما در این مدت من با خیلی ها مذاکره کردم؛ بعضی ها یا نیامدند یا برخی شرایط استقلال را نداشتند وگرنه اگر من همینجوری می خواستم بازیکن بگیرم مثل همین 10، 12 بازیکنی که جدا شدند، داشتیم! اگر می خواستم بازیکن معمولی بگیرم همین ها بودند و با همین نفرات هم استقلال هر سال برای سوم چهارمی باید می جنگید. اما من باید شرایط را درک می کردم و شرایط تیم را هم می دیدم که حداقل نگاهم به آسیا جدی تر باشد یا اینکه برای قهرمانی در لیگ تیم را ببندم.

گویا مصاحبه ساپینتو در ترکیه هم تا حدودی شما را ناراحت کرد؟

ما در ترکیه 23 یا 24 نفر بودیم نه 13 نفر! اما بالاخره ساپینتو سرمربی بود و نگران تیم! او آبرویش را گذاشت و به ایران آمد. آن هم در این شرایط که پرسپولیس یا سپاهان بازیکن و مربی شان را از دست دادند. بالاخره این توانمندی را داشتیم که ساپینتو را آوردیم. او هم از ما توقع داشت و من از او ناراحت نشدم. بالاخره حق را به او می دادم چون او تیمی می خواست که از آبروی خودش دفاع کند. تیم خوب می خواست و من هم وظیفه داشتم تیم خوب برایش ببندم.

به نظر می رسد اتفاقات و شعار هایی که در تجمعات داده شده بیشترین نقش را در استعفایتان داشت!

آن ها هم حق داشتند ولی از دست هواداران ناراحت شدم. من نمی توانستم طبق تصمیم آن ها تصمیم بگیرم. من باید بازیکنی را انتخاب می کردم که توانمندی استقلال را اگر 80 است به صد برساند. حالا آن ها توقع داشتند من تحت فشار بازیکن بگیرم که من تسلیم این فشار نشدم. من سختی را به جان خریدم که تحت تأثیر قرار نگیرم. سعی کردم آن چیزی که درست است را انجام بدهم و گرنه اگر بازیکن معمولی می خواستیم همان روز اول 5، 6 بازیکن می گرفتم تا این صدا ها را خاموش کنم و بگویم من هم بازیکن گرفتم.

همان کاری که مدیریت پرسپولیس کرد؟

بالاخره تشخیص آن ها این بود. اما من یک مقدار تجربه داشتم که عجله نکنم. اگر زودتر می بستیم شاید سوپرجام را هم می گرفتیم اما من تیم موقت نمی خواستم و تیمی می خواستم که یکی دو سال فوتبال بازی کند و با قهرمانی دوباره به لیگ نخبگان برگردد. الان تیمی که ما بستیم دو سال دیگر اگر به لیگ نخبگان برود، اسکواد تیم با دو سه بازیکن دیگر، عالی می شود. شاید پنج هفته یا شش هفته دیگر ما بفهمیم ضعف داریم و باید آن ضعف را جبران کنیم. اما الان تیم عالی داریم. حساب کنید وقتی 12 نفر رفتند باید بازیکن تاپ به جای آن ها می گرفتیم. نگرانی هوادار همیشه این بود که بازیکن متوسط در این تیم نباشد اما فکر نمی کردند در یک پنجره این اتفاقات بیفتد. من نگران همین بودم! اگر بازیکن در حدی می خواستم که استقلال همیشه پنجم یا ششم باشد که همین بازیکنان را داشتم چرا باید آن ها را رد می کردیم؟ البته آن ها هم زحمت کشیدند و ممنون آن ها هستم اما چرا باید اینها را عوض می کردم؟ چون بازیکن درجه یک و ایدئال می خواستیم.