ابراهیم اصغرزاده فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: نامه 180 نفر به نظر من، یک نقطه عطف و برای کشور بسیار مهم است؛ چون این 180 نفر نه دنبال وزارت هستند که بگویید حزب دارند و می خواهند وزیر و وکیل شوند، نه دنبال پول هستند و پای هیچ کدام هم در هیچ فسادی باز نشده است. از آقای روغنی زنجانی، نیلی، طبیبان، غنی نژاد، آخوندی و ... اینها دلسوزان کشور هستند و راهی را نشان می دهند و می گویند که حکمرانی باید اصلاح شود

به گزارش اقتصادنیوز، بخشی از گفتگوی ابراهیم اصغرزاده را در ادامه میخوانید.

*اشتباهات زیادی کردیم. یعنی ما باید این تصویر را در انقلاب جدی می گرفتیم که دموکراسی مهم است، مداخله مردم در امور حاکمیتی مهم است، شهروند باید حق داشته باشد و حکومت باید پاسخگو باشد.

*در بحث آمریکا، قرار نبود با آمریکا قطع رابطه کنیم. یک اعتراض دانشجویی را به یک اعتراض ملی تبدیل کردیم و بعد هم دائماً در تله این مسیر افتادیم.

*بعد از فروپاشی شوروی، این ترس و فوبیا خیلی جدی شد و گفتند؛ ما باید فضا را کنترل کنیم و دائماً افرادی که غیرخودی هستند را از خودمان دور کنیم. گزینش ها وظیفه اصلی شان این بود که قسمت غیرخودی را حذف کنند. این ملت چند پارچه شد. قطبی شدن جامعه بزرگ ترین ضربه را می زند، به خاطر اینکه سرمایه اجتماعی مان آسیب می بیند. این اتفاق از اول انقلاب رخ داد.

*اشغال سفارت آمریکا در تهران باید در کانال تاریخی خودش مطالعه شود که در آن زمان چه عاملی باعث این اعتراض دانشجویی شد.

* اعتراض دانشجویی می تواند در سراسر دنیا رخ دهد و در ایران هم رخ داد و باید کنترل می شد. اتفاقی که افتاد این بود که دامنه و پیامدهای آن از کنترل خارج شد؛ یعنی یک حادثه 48ساعته تبدیل به یک ماجرای 440 روز و بعد تبدیل به ماجرایی شد که تمام سیاست های کشور را در گروگان خود گرفت؛ یعنی باید نسبت همه چیز با آن سنجیده می شد. این اشتباه بود.

*اقدام دانشجویان در آن 48 ساعت اولیه به هیچ وجه ضدامپریالیستی و اینکه ما با آمریکا از در ضدیت دربیاییم و این حرف ها نبود و یک جریان ضدآمریکایی نبود. شاه را آنجا برده بودند و دانشجوها فکر می کردند که این اقدام تحقیرکننده برای انقلاب است و می خواهند نقشه ای بکشند که شاه دوباره بازگردد.

*راجع به حوادثی که تحت تأثیر آن اتفاق افتاد، دائماً مثل یک بهمنی جلو آمد، پیچیده شد و مثل یک کلافی سردرگم شد و بعد هر موقع عقلای قوم آمدند که مسئله را حل کنند و یا آمریکایی ها هم جلو آمدند نشد.

*اسم آن را تله مسیر گذاشتم. یعنی شما رویتان نمی شود برگردید و بگویید که ما اشتباه کردیم و ادامه می دهید.

*من بارها گفتم و الان هم جلوی شما می گویم که اشتباه کردم و باید هم برگردیم و مهم ترین کار این است که شجاعت این را داشته باشیم، این عقب نشینی نیست.