روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با اینکه سهم نیروهای مسلح کشورمان و همراهی مردم برای دفاع از کشور در ناکام ماندن رژیم صهیونیستی و آمریکا برای رسیدن به هدف شوم سلطه بر ایران غیرقابل انکارند، آنچه از اینها مهم تر و مؤثرتر بود و باید آن را عامل اصلی این ناکامی دانست قدرت روحی بسیار بالایی بود که مدافعان کشور در برابر تهاجم برق آسای دشمن نشان دادند.

توسل طراحان جنگ تحمیلی 12 روزه به تهاجم برق آسا به این دلیل بود که مردم و مسئولین در اثر مواجه شدن با از دست دادن فرماندهان ارشد نظامی، دانشمندان برجسته و از کار افتادن بسیاری از مراکز مهم دفاعی و تصمیم گیری، روحیه خود را از دست بدهند و در شرایط دشوار فقدان قدرت روحی نتوانند عکس العمل نشان بدهند و در نتیجه زمینه برای براندازی و به دنبال آن سلطه مهاجمان بر کشور فراهم شود.

این ابزار برای دشمن، مهم ترین اهرم برای رسیدن به هدف شومش بود، اهرمی که هیچ چیز حتی پیشرفته ترین تجهیزات نظامی که در جنگ 12 روزه بکار گرفت قابل مقایسه با آن نبودند.

رمز اصلی ناکامی مهاجمان در این جنگ، با بی اثر شدن تهاجم برق آسا تمام امید خود را از دست دادند و فهمیدند که نقشه ای که برای در دست گرفتن ایران کشیده بودند بطور کامل نقش بر آب شده است.

اگر هنوز افرادی وجود داشته باشند که ندانند مهاجمان، بانیان و طراحان جنگ تحمیلی 12 روزه متوجه اشتباه محاسباتی خود درباره مدافعان ایران و بطور کلی مردم ایران شده اند و اکنون درصدد هستند راهی برای جبران این اشتباه محاسباتی خود پیدا کنند، باید برای چنین افرادی بشدت اظهار تأسف کرد. این جنگ باید به همه فهمانده باشد که تلاش برای تقویت وحدت و همبستگی ملی در حال حاضر بالاترین وظیفه هر ایرانی است کمااینکه هرگونه اقدام یا سخن یا حرکتی در جهت تضعیف وحدت و همبستگی ملی بزرگ ترین خیانت به ایران و ایرانیان و خدمتی رایگان به دشمنان ایران است.

احزاب، گروه ها و جناح های سیاسی باید فهمیده باشند که در برابر شعور ملی مردمی که به هنگام تهاجم بیگانگان حاضر شدند تمام اعتراضات، اختلافات و مطالبات خود از حاکمیت را موقتاً کنار بگذارند و با وحدت و همبستگی سدی مستحکم در برابر مهاجمان به وجود بیاورند تا بتوانند از ایران محافظت کنند، رنگ باخته اند و دیگر نمی توانند و نباید به عناوین جناحی خود دل خوش کنند و از موضع طلبکارانه سخن بگویند یا با همدیگر به مناقشه و منازعه بپردازند.

این واقعیت را مدیران رسانه ملی هم باید بپذیرند که متأسفانه هنوز یا آن را درک نکرده و یا به روی خود نمی آورند و همچنان مشغول کوبیدن رقبای خیالی داخلی هستند و شیپور را از سر گشادش به دهان گرفته اند!

در شرایطی که متأسفانه دیپلماسی کارآمدی نداریم، تنها اهرمی که برای منصرف ساختن بیگانگان از هوس تکرار تهاجم باقی می ماند، تلاش برای تقویت وحدت و همبستگی ملی و کنار گذاشتن بازی های جناحی و حزبی و گروهی است. امروز جلوگیری کردن از وقوع مجدد جنگ هنر است نه بر طبل جنگ کوبیدن.