مد و شبکه های اجتماعی در سال های اخیر باشگاه های ورزشی را به یکی از پرطرفدارترین فضاهای شهری تبدیل کرده اند. موج فیتنس در شبکه های اجتماعی و تبلیغات مربیان آنلاین، بدن ورزیده را به نوعی معیار زیبایی و حتی موفقیت اجتماعی تبدیل کرده است. همین روند باعث شد تقاضا برای ثبت نام در باشگاه ها جهش پیدا کند.

به گزارش تجارت نیوز، اما ماجرا فقط به بعد اجتماعی ختم نمی شود. کافی است نگاهی به شهریه ها بیندازید تا ببینید ورزش در ایران از یک فعالیت همگانی به بازاری طبقاتی تبدیل شده است؛ بازاری که در آن قیمت ها از چند صد هزار تومان در شهرهای کوچک شروع می شود و در برخی مناطق تهران به بیش از 20 میلیون تومان برای 12 جلسه می رسد.

پیگیری ها از باشگاه های ورزشی نشان می دهد که این تب سلامت و زیبایی بهایی سنگین دارد، طوری که در شهرهای کوچک، هزینه ثبت نام باشگاه ها معمولاً در بازه ای میان 800 هزار تا یک میلیون و 500 هزار تومان است. با این حال، کافی است پای خود را به شهرهای بزرگ تر یا مناطق مرفه تر بگذارید تا با نرخ هایی چندبرابری روبه رو شوید. در برخی نقاط تهران که دسترسی بهتر و فضای تجملاتی و خدمات بیشتری دارد، شهریه باشگاه های ورزشی تا 10 میلیون تومان هم می رسد.

همچنین باشگاه های مناطق جنوبی تهران با شهریه ای بین یک تا سه میلیون تومان فعالیت می کنند، اما هرچه به مرکز شهر نزدیک تر شوید، رقم ها به هشت میلیون تومان در ماه هم می رسد. این در حالی است که باشگاه های شمال شهر برای یک بسته ی معمولی 12 جلسه ای، حداقل 10 میلیون تومان دریافت می کنند و در برخی موارد رقم ها از 20 میلیون تومان هم فراتر می رود.

البته اگر پای ثبت نام VIP به میان بیاید، ارقام به مراتب بالاتر می روند. بسته به خدمات و امکاناتی که ارائه می شود؛ از مربی خصوصی و برنامه تغذیه گرفته تا ماساژ، استخر و فضای اختصاصی، هزینه ها سه تا پنج برابر همین نرخ های اعلام شده می شود. گفتنی است که در سال های اخیر نیز برخی باشگاه ها بدون مجوز رسمی فعالیت و بدون در نظر گرفتن نرخ های مصوب هزینه های بسیار بیشتری را از ورزش کاران مطالبه می کنند.

یک باشگاه دار در این زمینه گفت: پشت این نرخ های سنگین، مجموعه ای از فشارهای اقتصادی و تغییرات بازار قرار دارد. اجاره باشگاه های ورزشی طی سال های اخیر به شدت افزایش یافته و بسیاری از باشگاه داران می گویند بخش زیادی از شهریه صرف اجاره ملک می شود.

از سوی دیگر، برخی تجهیزات ورزشی وارداتی است و با نوسان ارز، قیمت دستگاه های بدنسازی، دمبل ها و حتی لوازم جانبی چند برابر شده است بنابراین باشگاه داران مجبور به افزایش قیمت می شوند.

او افزود: هزینه دستمزد مربیان هم یکی از دلایل رشد قیمت هاست. با بالا رفتن تقاضا برای تمرین های خصوصی و برنامه های شخصی سازی شده، مربیان حرفه ای دستمزدهای بیشتری مطالبه می کنند و باشگاه ها هم این هزینه را به شهریه اضافه می کنند.

بازار باشگاه های ورزشی در ایران این روزها شبیه یک میدان بی قانون است؛ جایی که نرخ ها براساس منطق مشخصی تعیین نمی شود و هر باشگاهی بنا به موقعیت مکانی و نوع مشتریان، رقم دلخواه خود را مطالبه می کند. در حالی که در بیشتر حوزه های خدماتی، نهادهای ناظر برای کنترل قیمت یا کیفیت حضور دارند، در صنعت باشگاه داری چنین نظارتی به ندرت دیده می شود.

از سوی دیگر، بسیاری از رسانه ها هم کمتر به این موضوع پرداخته اند. گزارش های معدودی درباره اختلاف قیمت ها منتشر شده، اما بررسی جدی درباره استانداردها، کیفیت خدمات و حتی ایمنی باشگاه ها در دستور کار رسانه ها نیست. همین خلأ باعث شده بخشی از باشگاه ها بدون مجوز رسمی و در سایه بی خبری عمومی فعالیت کنند؛ مراکزی که نه تنها قیمت گذاری مشخصی ندارند، بلکه سلامت ورزشکاران را هم به خطر می اندازند.