فرارو- متخصصان حوزه تربیت و روانشناسی کودکان تأکید دارند که رعایت یک قانون ساده درباره استفاده از فناوری در خانه می تواند فرزندان را در برابر آسیب های دیجیتال محافظت کرده و مهارت مدیریت تکنولوژی را در آن ها تقویت کند.

به نقل از آتلانتیک، مشاهدات نشان می دهد که والدین امروزی با حجم عظیمی از هشدارها و توصیه ها درباره تأثیر فناوری بر فرزندانشان مواجه هستند؛ توصیه هایی که گاه می تواند شادی والدگری را تحت تأثیر قرار دهد. محدودیت زمان استفاده از صفحه نمایش، ممنوعیت شبکه های اجتماعی، خواندن پیام های کودکان یا حتی حفظ حریم خصوصی همگی جزو این توصیه ها هستند، اما در میان این پیچیدگی ها، یک قانون ساده اما کلیدی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند: هیچ دستگاه دیجیتالی در اتاق خواب مجاز نیست، هرگز.

تحقیقات روانشناسان و متخصصان کودک نشان می دهد که رعایت این قانون، از جمله مؤثرترین روش ها برای حفاظت از سلامت روان و بهبود کیفیت خواب کودکان است. استفاده از دستگاه های دیجیتال در اتاق خواب به ویژه در ساعات پایانی شب، موجب تأخیر در زمان خواب، کاهش مدت و کیفیت خواب و در نتیجه کاهش عملکرد شناختی و ضعف سیستم ایمنی می شود. به علاوه، کمبود خواب یکی از عوامل مهم در افزایش خطر افکار خودکشی و آسیب به خود در نوجوانان است.

با رعایت قانون منع استفاده از صفحه نمایش در اتاق خواب، کودکان به طور طبیعی فرصت پیدا می کنند تا رابطه سالمی با فناوری شکل دهند. استفاده از دستگاه ها تنها در فضاهای مشترک مانند آشپزخانه و سالن پذیرایی نه تنها امکان نظارت والدین را فراهم می کند، بلکه باعث می شود نوجوانان به این واقعیت آگاه شوند که فعالیت های دیجیتالشان می تواند عمومی باشد و تصمیمات آگاهانه تری اتخاذ کنند. در واقع، حضور در فضایی عمومی می تواند به کودکان یادآوری کند که هر اقدامی در دنیای دیجیتال پیامدهای خود را دارد، برخلاف زمانی که تنها در اتاق خود و در تاریکی شب مشغول استفاده از گوشی یا تبلت هستند.

رعایت این قانون همچنین فرصت های اجتماعی دیجیتال را افزایش می دهد. وقتی کودکان کنار والدین در فضای مشترک به گشت وگذار در شبکه های اجتماعی یا مشاهده ویدئوها می پردازند، احتمال تعامل و دعوت والدین به زندگی دیجیتالشان بیشتر می شود. این تعاملات می تواند به غنی تر شدن روابط خانوادگی کمک کند و اثر انزوای ناشی از استفاده از گوشی های هوشمند را کاهش دهد. کودکان در این شرایط فرصت پیدا می کنند مهارت های اجتماعی و ارتباطی خود را همزمان با استفاده از تکنولوژی تقویت کنند و والدین نیز با دنیای مورد علاقه و علایق فرزندانشان آشنا شوند.

تجربه ها نشان می دهد که راه حل هایی مانند ممنوعیت استفاده از شبکه های اجتماعی، قطع اینترنت، یا اعمال کنترل های والدین ممکن است مؤثر باشند، اما غالباً کودکان راه هایی برای دور زدن این محدودیت ها پیدا می کنند. به ویژه اگر کودکان در اتاق خواب خود دستگاه داشته باشند، حتی قوانین سخت گیرانه هم نمی توانند مانع دسترسی مخفی آن ها به محتوا شوند. در مقابل، نگه داشتن دستگاه ها در فضاهای مشترک یا حتی در قفل های مخصوص، کنترل والدین را آسان تر و مؤثرتر می کند.

برای اجرای این قانون، والدین می توانند از ابزارهای سنتی مانند ساعت زنگ دار یا رادیو استفاده کنند تا نیازهای اولیه دستگاه ها برای هشدار و اطلاع رسانی تأمین شود. اهمیت رعایت الگوهای رفتاری والدین نیز بسیار بالاست؛ وقتی والدین خود از گوشی و تبلت در اتاق خواب استفاده نکنند، کودکان به طور طبیعی این قانون را می پذیرند و در آن مشارکت می کنند. ایجاد ایستگاه شارژ مشخص در خانه و مسئولیت پذیری کودکان برای قرار دادن دستگاه ها در آن قبل از خواب، نمونه ای از راهکارهای عملی برای اجرای قانون است.

این محدودیت می تواند با گذشت زمان و با اثبات مسئولیت پذیری کودکان، به انعطاف پذیری تبدیل شود. به عنوان مثال، انجام تکالیف مدرسه یا تماس با دوستان مورد اعتماد ممکن است در مواقع خاص اجازه داده شود، اما تعیین حد و مرز از ابتدا بسیار اهمیت دارد. شروع این محدودیت همزمان با ارائه دستگاه به کودک، زمانی است که هیجان و انگیزه آن ها برای پذیرش قوانین بیشتر است و احتمال مقاومت در برابر قانون به حداقل می رسد.

نتایج پژوهش ها و تجربیات والدین نشان می دهد که ایجاد یک قاعده ساده اما کلیدی درباره استفاده از فناوری، می تواند پایه ای برای مدیریت موفق دیجیتال و سلامت روان کودکان باشد. کودکان در محیطی امن و تحت نظارت والدین می توانند تجربه های دیجیتال سالمی داشته باشند و به تدریج یاد بگیرند چگونه از فناوری به شیوه ای مسئولانه و متعادل استفاده کنند.

در نهایت، قانون منع استفاده از دستگاه های دیجیتال در اتاق خواب، نه تنها سلامت روان و کیفیت خواب را بهبود می بخشد، بلکه مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری کودکان را در استفاده از تکنولوژی تقویت می کند. این قانون ساده می تواند نقطه شروعی برای والدینی باشد که به دنبال راهی عملی و مؤثر برای مدیریت فناوری در خانواده هستند و می خواهند فرزندانشان با آینده ای امن و مجهز به مهارت های دیجیتال مناسب رشد کنند.