فرارو- پژوهشگران با بررسی رفتار شامپانزه های تانزانیا به سرنخ جدیدی درخصوص منشاء راه رفتن انسان دست یافته اند.

به نقل از ساینس الرت، برخلاف تصور رایج که جابجایی دوپایی (Bipedalism) را حاصل زندگی در ساوانا می داند، شواهد جدید نشان می دهند که اجداد ما نخستین گام های ایستاده خود را پیش از ورود به دشت ها و در میان شاخه های درختان برداشته بودند.

سال ها چنین تصور می شد که با تغییرات اقلیمی و گسترش دشت های آفریقا، اجداد انسان ناچار شدند از درختان پایین بیایند و برای یافتن غذا و پناهگاه، روی زمین حرکت کنند. اما یک پژوهش جدید این روایت را زیر سوال برد.

دکتر ریانا دراموند-کلارک، انسان شناس انجمن ماکس پلانک می گوید: چندین دهه تصور می شد که Bipedalism یا راه رفتن روی دو پا، برای جست وجوی غذا بر روی زمین شکل گرفته، اما یافته های جدید نشان می دهد ریشه های آن را باید در زیستگاه های درختی جستجو کرد.

شامپانزه های دره ایسا در زیستگاهی به نام savannah-mosaics زندگی می کنند؛ مناطقی خشک با درختان پراکنده که شباهت زیادی به زیستگاه های اجداد اولیه انسان دارد. مشاهدات نشان می دهد که این شامپانزه ها بخش زیادی از زمان خود را در میان شاخه ها می گذرانند، حتی به اندازه همتایانشان در جنگل های انبوه.

شامپانزه ها برای دستیابی به میوه ها اغلب از شاخه ها آویزان می شوند و یا در حالی که شاخه ها را گرفته اند، حرکت می کنند. این سبک حرکت شباهت زیادی به راه رفتن انسان بر روی دو پا دارد و می تواند الگویی از شکل گیری تدریجی Bipedalism در محیط های درختی باشد. اجداد انسان با تمرین راه رفتن روی دو پا در درختان، پیش از ورود به دشت های باز مهارت ایستادن را کسب کردند؛ مهارتی که بعدها به بقای آن ها و تسلط بر ساوانا کمک کرد.

یافته های جدید با فرضیه رایج تکامل راه رفتن روی دو پا در دشت ها تفاوت دارد. در اواخر دوره دوره میوسن (23 تا 5.3 میلیون سال پیش) و آغاز پلیوسن (4 تا 7 میلیون سال پیش)، تغییرات زیست محیطی موجب تبدیل بخش هایی از جنگل ها به ساوانا شد. با این حال، فسیل های همان دوره نشان می دهند که بسیاری از هومینین ها (اجداد انسان) هنوز ویژگی های مناسب زندگی در درختان، مانند بازوهای بلند و انگشتان خمیده را حفظ کرده بودند.

همچنین، تحلیل های دندان شناسی و ایزوتوپ های کربن نشان می دهد که اجداد انسان هنوز بخش عمده ای از رژیم غذایی خود را از میوه ها و دانه های درختی تامین می کردند.

دکتر دراموند-کلارک می گوید اجداد انسان احتمالا در میان درختان و با گرفتن شاخه ها، مهارت راه رفتن روی دو پا را تمرین کردند؛ درست مانند کودکی که با چرخ های کمکی دوچرخه سواری یاد می گیرد. این تمرین به آن ها کمک کرد تا در ساوانا و مناطق کم درخت به ایستادن مسلط شوند و حرکت کنند؛ مهارتی که بعدها به پراکندگی جهانی انسان ها منجر شد.