وقتی حداقل حقوق کارگر در سال 1404 به 10 میلیون و 390 هزار تومان می رسد اما تنها نان سنگگ در برخی نانوایی ها با قیمت 50 هزار تومان با ویژگی دو رو خشخاشی عرضه می شود، یعنی یک حقوق کارگری تنها برای خرید 200 قرص نان با ویژگی خشخاشی کافی است.

به گزارش رکنا، حداقل حقوق کارگران در سال 1404 به 10 میلیون و 390 هزار تومان رسید. عددی که در ظاهر قرار بود باری از دوش خانواده های کارگری بردارد، اما وقتی پای خریدهای روزمره به میان می آید، این رقم بیش از هر چیز شبیه به یک عدد روی کاغذ به نظر می رسد.

نان، قوت اصلی بسیاری از خانواده ها، امروز دارد به کالایی لوکس بدل می شود. بر اساس گزارش روزگذشته خبرگزاری ایرنا، قیمت نان سنگگ که باید طبق نرخ مصوب اتحادیه با خمیر 600 گرمی 7 هزار و 600 تومان عرضه شود، در بازار واقعی تهران از 10 هزار تومان کمتر نیست و حتی در برخی نانوایی ها با بهانه دو رو خشخاشی تا 50 هزار تومان هم به فروش می رسد.

اگر یک خانواده کارگری تنها روزانه یک عدد نان سنگگ خریداری کند و آن را در سفره خود بگذارد، هزینه ماهانه شان برای نان به طور متوسط به یک میلیون و 500 هزار تومان می رسد. این یعنی حدود 15 درصد از حقوق کارگر تنها خرج نان خالی خواهد شد؛ بدون در نظر گرفتن هزینه های دیگر مثل اجاره خانه، گوشت، برنج، حمل ونقل یا پوشاک.

کارگران وقتی از معیشتشان می گویند، روایت هایشان اغلب تکرار یکدیگر است:

حقوقمان بعد از 10 تا 15 روز تمام می شود. از نیمه ماه به بعد دیگر نمی دانیم سفره را با چه پر کنیم.

این روایت تلخ، نه یک استثنا بلکه واقعیت زندگی بسیاری از کارگران است. آن ها حالا در برابر انتخاب های سخت قرار دارند؛ حذف گوشت و لبنیات از سفره، کاهش مصرف برنج و میوه، و حتی محدود کردن خرید نان.

در حالی که آمارهای رسمی حداقل حقوق را بیش از 10 میلیون تومان اعلام می کنند، واقعیت میدانی از سفره های کوچک شده و روزهای نیمه تمام حکایت دارد. نان، که باید مظهر سادگی و برکت باشد، امروز آینه تمام نمای فاصله عمیق میان دخل و خرج کارگران شده است.