پس از نشست محرمانه تقریبا سه ساعته دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین در آلاسکا که جزییات کامل آن هنوز رسانه ای نشده، اوکراین و متحدان اروپایی اش با نگاه محتاطانه ای نتایج این گفت وگوها را دنبال می کنند. پوتین از روند رایزنی ها به شکلی عریان رضایت دارد، اما ترامپ با احتیاط درباره توافق صحبت می کند و بر دستیابی به صلح بدون آتش بس مقدماتی تاکید دارد؛ رویکردی که باعث نگرانی رهبران اروپایی و اوکراین شده است.

به گزارش اعتماد، در ادامه این تحولات، روز دوشنبه نشست مهمی در کاخ سفید برگزار شد که در جریانش ولودیمیر زلنسکی، رییس جمهور اوکراین، با همراهی رهبران اروپایی ازجمله فردریش مرتس، امانوئل مکرون و کی یر استارمر با ترامپ ملاقات کردند تا درباره تضمین های امنیتی ادعایی واشنگتن و آینده صلح در شرق اروپا تصمیم گیری کنند.

براساس گزارش رسانه های امریکایی، این دیدار پیش درآمد نشست سه جانبه روسای جمهور امریکا، روسیه و اوکراین در جمعه آینده است، نشستی که ترامپ به رهبران اروپایی گفته برگزاری اش به موفقیت نشست روز دوشنبه مشروط خواهد بود. این ملاقات همچنین درحالی برگزار شد که مذاکرات پیشین امریکا و روسیه شامل پیشنهادهای ترامپ برای اعطای تضمین های امنیتی قوی به اوکراین بود؛ گزاره ای که می تواند پس از پایان جنگ از بروز درگیری مجدد میان روسیه و اوکراین جلوگیری کند و با مشارکت نیروهای غربی همراه شود.

با این حال، اوکراین هشدار داده که این تضمین ها باید عملی و الزام آور باشند تا تجربه تلخ تفاهم نامه بوداپست در سال 1994 تکرار نشود؛ توافقی که قرار بود پس از استقلال اوکراین امنیت کشور را تضمین کند اما عملا نتوانست مانع حملات روسیه شود. در همین راستا یک مقام امریکایی گفته رهبران غربی درباره تضمین های امنیتی مشابه ماده پنجم ناتو، یعنی دفاع دسته جمعی ، در حال گفت وگو هستند، سازوکاری که انتظار می رود روسیه با آن به شدت مخالفت کند.

با این همه، ناظران پیامدهای احتمالی هرگونه توافق یاعدم توافق در آلاسکا را طیف وسیعی از موضوعات توصیف می کنند. گروهی از تحلیلگران بر این باورند که ترامپ احتمالا در ملاقاتش با همتای روسی پذیرفته است که برخی مناطق کلیدی تحت کنترل روسیه، به ویژه مناطقی با اهمیت راهبردی در دونباس، در ازای ارایه تضمین هایی مهم به کی یف، همچنان دراختیار مسکو باقی بماند؛ اقدامی که به پوتین اجازه می دهد موفقیت خود را برجسته کند و اهداف جنگ را محدود به ایجاد مناطق حائل نشان دهد.

در این زمینه استیو ویتکاف فرستاده ویژه ترامپ در خاورمیانه تاکید کرده که در آلاسکا هم میانجی بوده و همزمان از دیدگاه اوکراین حمایت کرده اند و روسیه نیز در مورد مناطقی که تحت کنترلش است، امتیازاتی ارایه کرده است. این درحالی است که به ادعای گروهی از تحلیلگران تضمین های امنیتی امریکا به اوکراین هنوز فاقد اهرم های عملی و الزام آور هستند و همچنان نمی توان درباره اثربخشی واقعی آن ها چشم انداز روشنی را متصور بود.

همزمان نیز ولادیمیر زلنسکی، رییس جمهور اوکراین بر این باور است که مسائل سرزمینی تنها می توانند توسط رهبران اوکراین و روسیه در یک نشست سه جانبه با امریکا مورد بحث قرار گیرند و تا زمانی که چنین نشستی برگزار نشود، هیچ تصمیم قطعی در این زمینه اتخاذ نخواهد شد. با این همه اما هستند گروه هایی که معتقدند در مقطع کنونی اروپا هم از نظر اقتصادی و هم نظامی در موضع ضعف به سر می برد و پذیرش واگذاری بخشی از قلمرو اوکراین به روسیه برای رهبران اروپایی بسیار گران تمام خواهد شد، از این رو احتمال دارد آن ها به افزایش پشتیبانی تسلیحاتی و راهبردی از کی یف تحت هر شرایطی روی آورند.

از طرفی زلنسکی نیز همچنان بر لزوم توقف فوری درگیری ها و پیشرفت سریع روی توافق نهایی تاکید کرده و اعلام کرده که قانون اساسی اوکراین واگذاری یا معاوضه سرزمین ها را ممنوع کرده است و ضمن اشاره به موفق نبودن روسیه در منطقه دونتسک طی 12 سال گذشته، تاکید کرد که مسائل سرزمینی باید در نشست سه جانبه با امریکا و روسیه بررسی شوند. به این بهانه، روزنامه اعتماد با هدف ارزیابی پیامدهای نشست آلاسکا در عرصه های مختلف، از اروپا و امریکا و بازیگری ناتو تا متاثر شدن معادلات غرب آسیا و نیز جنوب قفقاز، با نادر انتصار، استاد بازنشسته و برجسته دانشگاه آلابامای جنوبی و مقیم این ایالت، گفت وگو کرده است.

انتصار ضمن اشاره به اینکه ترامپ احتمالا در دیدارش با پوتین پذیرفته بخش هایی از سرزمین های اوکراین که تحت کنترل روسیه هستند، دراختیار مسکو باقی بماند تا پوتین بتواند اهداف جنگ را محدود به ایجاد مناطق حائل نشان دهد، همزمان بر این باور است که اوکراین همچنان حاضر نیست هیچ بخشی از قلمرو خود را واگذار کند، زیرا اساسا تضمین های ادعایی امریکا برای امنیت کی یف هنوز چارچوب مشخصی ندارند و شخص ترامپ نیز شخصیتی قابل اعتماد نیست که بتوان به تضمین هایش چندان مطمئن بود.

مشروح این گفت وگو را در ادامه می خوانید:

باتوجه به استراتژی روسیه و توان دفاعی اوکراین، نتایج احتمالی نشست آلاسکا که جزییات آن هنوز به روشنی منتشر نشده، چه تغییرات احتمالی در استقرار نیروها، سامانه های دفاع هوایی و تهدیدات نیابتی در شرق اوکراین ایجاد خواهد کرد و چگونه این تغییرات توازن قدرت منطقه ای روسیه را تحت تاثیر قرار خواهد داد؟

واقعیت این است که ما در مورد جزییات نشست آلاسکا هیچ اطلاعات ویژه ای دراختیار نداریم و تاکنون جزییات آن به طور کامل و شفاف منتشر نشده است. البته نکته مهم و غیرمعمول این نشست آن است که هیچ جزییاتی از این دیدار درز نکرده و هر دو رهبر (پوتین و ترامپ) عملا خبر یا اخباری را رسانه ای نکرده اند.

همین مساله به طور کلی نشان می دهد که احتمالا روسای جمهوری دو کشور حداقل به توافقی نسبی یا سطحی دست یافته اند. اگر این روند ادامه پیدا کند، طبیعتا ترامپ و پوتین باید بار دیگر دیدار کرده و درباره جزییات توافق گفت وگو کنند. اما اگر بخواهم براساس گمانه زنی محتوای این نشست را ارزیابی کنیم، به نظر می رسد ترامپ تا حدودی رضایت داده که بخش هایی از سرزمین های اوکراین که اکنون در کنترل روسیه است، همچنان دراختیار پوتین باقی بماند.

در مقابل، رییس جمهوری امریکا تضمین هایی دراختیار اوکراین قرار خواهد داد؛ هر چند که تضمین های ترامپ چندان قابل اتکا نیست. منظور از سرزمین های تحت تسلط مسکو بیشتر همان مناطقی است که برای پوتین اهمیت راهبردی دارد و باقی ماندن آن ها دراختیار روسیه به پوتین این امکان را می دهد که اعلام کند ما در این جنگ به اهداف خود رسیدیم؛ هدف مان تسلط بر کل اوکراین نبود، بلکه ایجاد یک منطقه حائل بود.

از سوی دیگر، ترامپ نیز می تواند مدعی شود به وعده انتخاباتی خود مبنی بر پایان دادن به جنگ اوکراین عمل کرده است. در مورد توازن قدرت روسیه در منطقه نیز باید تاکید کنم که تصور نمی کنم این نشست تغییر چشمگیری در توازن قدرت ایجاد کرده باشد. آنچه درباره شرم آور بودن این نشست برای ترامپ باید مورد توجه قرار بگیرد، ادعای مخالفان اوست.

ما واقعا نمی دانیم در این دیدار چه گذشته که بتوانیم به طور قطعی قضاوت مثبت یا منفی داشته باشیم و بگوییم کدام طرف برنده یا بازنده بوده است. به طور کلی، آنچه در روزنامه های امریکایی مطرح می شود، بازتاب جنگ سیاسی میان احزاب و موافقان و مخالفان ترامپ است و این جدال ها همچنان ادامه خواهد داشت، بنابراین نمی توان با قطعیت گفت پوتین برنده قاطع این نشست بوده یا دونالد ترامپ بازنده بوده است.

نتایج احتمالی این نشست توازن قدرت اروپا را چگونه متاثر خواهد کرد؟

مساله اروپا کمی متفاوت است. به باور من اروپا همچنان با امریکا و شخص ترامپ در ارتباط با جنگ روسیه و اوکراین اختلافات جدی دارد. برای اروپا ساده نیست که بپذیرد بخشی از سرزمین های اوکراین دراختیار روسیه باقی بماند. از همین رو اگر چنین فرضی درست هم باشد، بعید می دانم اروپا موافقت کند و احتمالا اقدامات دیگری انجام خواهد داد؛ ازجمله تجهیز تسلیحاتی بیشتر اوکراین برای جلوگیری از پایان جنگ.

هرچند اوکراین موفقیت هایی در میدان نبرد داشته، اما این موفقیت ها بیشتر ناشی از استفاده کی یف از تسلیحات بومی مانند پهپادها و موشک های میان برد خود اوکراین است و نه تسلیحاتی که اروپا دراختیارش قرار داده است، بنابراین تا حدی می توان گفت حتی خود اوکراین هم در شرایط فعلی حاضر نیست هیچ بخشی از قلمرو خود را به روسیه واگذار کند.

به اعتقاد من، اوکراین هنوز در موقعیتی قرار ندارد که تسلیم شود و اگر چنین شرایطی به وجود نیاید، بدون موافقت اوکراین این سناریو عملی نخواهد شد؛ مگر آنکه امریکا امتیازهای بسیار چشم گیری در حوزه های دیگر به اوکراین بدهد که هنوز مشخص نیست چنین تصمیمی از سوی رییس جمهور امریکا اتخاذ خواهد شد یا خیر.

ذیل سوال بالا، تاثیر نتایج نشست آلاسکا بر اتحاد فراآتلانتیکی با لحاظ کردن شکاف های حاکم را چگونه ارزیابی می کنید، آیا می توان گفت درنهایت توافق پنهان واشنگتن و مسکو و اهرم های فشار ترامپ استقلال دیپلماتیک اوکراین، روابط این بازیگر با کشورهای همسایه و نقش ناتو در شرق اروپا را بازتعریف خواهد کرد؟

اگر نتایج این مذاکرات افشا شود و نشان دهد که روسیه نتوانسته به تمامی خواسته هایش دست یابد که به نظر من تاکنون هم چنین بوده است و فرضا ترامپ نیز پذیرفته باشد بخشی از قلمرو اوکراین که در تصرف روسیه است به مسکو واگذار شود، این امر بدون شک ضربه مهمی به برنامه های ناتو در شرق اروپا و استراتژی درازمدت این نهاد در قبال روسیه وارد خواهد کرد. البته باید توجه داشت که ناتو اگرچه از کشورهای مختلف تشکیل شده، اما ستون اصلی آن از ابتدای شکل گیری تاکنون امریکا بوده است، نه اروپا.

کشورهای اروپایی حضور و نقش دارند، اما تعیین کننده نیستند، بنابراین اگر امریکا و شخص ترامپ اهداف موردنظر پوتین را محقق کند و توافقی نیز امضا شود، به اعتقاد من این مساله تا حدی برای اروپا چالش برانگیز خواهد بود، چراکه اروپا اکنون نیز در موقعیتی متزلزل قرار دارد؛ هم از نظر اقتصادی و هم از نظر نظامی تضعیف شده و در مقایسه با امریکا عملا به یک بازیگر درجه دو در صحنه جهانی تبدیل شده است.

همین سردرگمی رهبران اروپایی را به شدت تحت فشار قرار داده است و به باور من جایگاه اروپا را به عنوان یک بازیگر اصلی جهانی، هر روز ضعیف تر می کند. از این منظر، من چندان روی اروپا حساب نمی کنم. ارزیابی نقش اروپا در عرصه های مختلف نیز اگر برمبنای چنین تحلیلی باشد، تحلیل غلطی خواهد بود.

توافق یاعدم توافق میان ترامپ و پوتین چه تاثیری بر جریان صادرات انرژی روسیه، تحریم های اقتصادی، قیمت های جهانی نفت و گاز و سرمایه گذاری های دفاعی و زیرساختی غرب در اوکراین دارد و این تحولات چه پیامدی برای سیاست اقتصادی اروپا ایجاد می کند؟

واقعیت این است که نقش روسیه به عنوان یکی از صادرکنندگان مهم انرژی، به ویژه نفت و گاز، در سطح جهانی و به خصوص برای اروپا بسیار اهمیت دارد. اگر روزی روسیه نتواند هیچ صادراتی به اروپا در حوزه انرژی داشته باشد یا حتی میزان صادراتش به طور چشم گیری کمتر از سطح کنونی شود اقتصاد این کشور صدمه خواهد دید.

اما باید به این نکته نیز توجه داشت که از زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین و اعمال تحریم های شدید اتحادیه اروپا و کشورهای دیگر اروپایی علیه منابع انرژی روسیه، مسکو همچنان توانسته راه هایی پیدا کند تا صادرات انرژی خود را ادامه دهد. روسیه نه تنها از نظر صادرات انرژی دچار مشکل اساسی نشده، بلکه با راهکارهای مختلف و بعضا پیچیده توانسته تحریم ها را دور بزند، صادرات خود را حفظ و درآمدهایش را نیز افزایش دهد، بنابراین اگر این روند ادامه پیدا کند، حتی در صورت اعمال تحریم های بیشتر ازسوی اروپا، اقتصاد روسیه چندان متاثر نمی شود و مسکو مسیر کنونی خود را ادامه خواهد داد. البته شرط اساسی آن است که توافقی میان پوتین و ترامپ حاصل شود.

ما هنوز نمی دانیم این تفاهم نامه دقیقا چه محتوایی خواهد داشت، اما اگر واقعا محقق شود، می تواند به مثابه یک چتر نجات برای روسیه عمل کند، به همین دلیل نمی توان در حال حاضر آینده این وضعیت را ترسیم کرد. در مورد اروپا نیز باید گفت که این قاره در حال افول است. اروپا زمانی قدرت بزرگی در عرصه جهانی به شمار می رفت، اما در بیست سال اخیر این روند به شدت نزول کرد. این قاره که زمانی اهداف و نفوذ جهانی داشت، اکنون از نظر اقتصادی و سیاسی با چالش های جدی مواجه است و قدرت پیشین خود را از دست داده است.

اروپا امروز مانند کسی است که در گوشه رینگ گیر افتاده و برای رهایی از این موقعیت به هر ابزاری متوسل می شود، به همین دلیل رفتار آینده اروپا قابل پیش بینی دقیق نیست؛ ممکن است تصمیم هایی منطقی بگیرد و ممکن است در شرایط فشار، به اقدامات غیرمنطقی روی آورد.

با درنظر گرفتن پیامدهای نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک نشست آلاسکا، سناریوهای احتمالی بلندمدت و میان مدت برای بحران اوکراین، توازن قدرت منطقه ای و نفوذ روسیه و امریکا در شرق اروپا را چگونه ارزیابی می کنید؟

تا زمانی که ترامپ رییس جمهور است باید درنظر داشت که او همواره ترجیح داده سیاست خارجی خود را بر پایه توافق های دوجانبه بنا کند؛ مثلا امریکا با روسیه یا امریکا با یک کشور دیگر. او علاقه ای به چارچوب های چندجانبه و نهادهایی که سال هاست تعیین کننده سیاست غرب درقبال سایر کشورها بوده اند، ندارد. به طور مشخص، ترامپ، ناتو را نه به عنوان یک سازمان محوری برای شکل دهی سیاست خارجی امریکا می بیند و نه تمایلی به استفاده از آن دارد.

ترجیح او این است که شخصا با پوتین وارد مذاکره شود و توافق مستقیم میان دو رهبر محقق شود یا با رییس جمهور چین به تفاهم دوجانبه برسد، بدون آنکه دیگر بازیگران یا حتی اروپا را وارد ماجرا شوند. در همین راستا، ترامپ درقبال اروپا نیز چنین رویکردی دارد.

او ترجیح می دهد با هر کدام از کشورهای اروپایی به صورت جداگانه مذاکره کند، نه اینکه در قالب نهادهایی همچون ناتو یا اتحادیه اروپا وارد عمل شود؛ الگویی که پیش تر مرسوم بود و براساس آن امریکا، اروپا و دیگر کشورهای غربی در چارچوبی واحد همکاری می کردند. بنابراین، پاسخ به این پرسش باید در همین چارچوب ارزیابی شود. اینکه تا چه اندازه ترامپ حاضر خواهد بود در سیاست خارجی دوجانبه خود در برابر پوتین انعطاف نشان دهد.

اگر چنین انعطافی رخ دهد و قراردادی مهم میان دو طرف منعقد و به طور واقعی اجرا شود، به نظر من توازن قوا تغییر خواهد کرد و روسیه به عنوان برنده این توافق یا دست کم طرفی که در یک توافق برد-برد نقش محوری ایفا کرده موقعیت خود را در شرق اروپا و به طور کلی در سطح منطقه، در درازمدت تقویت خواهد کرد. اگر توافقی حاصل نشود طبیعتا نمی توان انتظار داشت در کوتاه مدت جنگ در اوکراین متوقف شود.

در شرایط کنونی گروهی از ناظران سناریوهای بدبینانه ای را طرح کرده و با استناد به شخصیت پیچیده و معامله گر ترامپ براین باورند که رهبران روسیه و امریکا پیش از نشست آلاسکا درباره برخی موضوعات به توافق نسبی دست یافتند. از منظر آن ها اجاره 99ساله کریدور زنگزور در حیاط خلوت روسیه ذیل این سناریوی بدبینانه قابل تبیین است؟ به باور شما چنین فرضیه ادعایی قابل اعتنا است؟

این مساله را نمی توان به طور مطلق تایید یا رد کرد؛ بستگی دارد از چه زاویه ای به موضوع نگاه کنیم، چه ایده یا ایدئولوژی داشته باشیم و نسبت به نقش روسیه چه باوری داشته باشیم. در عین حال باید درنظر داشت که قفقاز جنوبی به طور سنتی حیاط خلوت روسیه محسوب می شد. اما در سال های اخیر مسکو تا حد زیادی نفوذ خود را در این منطقه از دست داده است؛ حتی پیش از بحث ادعایی زنگزور هم این روند کاهش نفوذ آغاز شده بود. فارغ از آن جمهوری ارمنستان عملا روسیه را به عنوان حامی اصلی خود کنار گذاشته و به دنبال جایگزین بوده است. تاحدود زیادی الهام علی اف نیز چنین مسیری را پیش گرفته است.

قراردادی که امروز به نام زنگزور شناخته می شود که هرچند به باور من نام دقیقی نیست و عنوانی است که الهام علی اف چند سال پیش بر آن گذاشت و همچنان تکرار می شود نمونه ای از همین تحولات است. فرض کنیم توافق صلحی که میان آذربایجان و ارمنستان با میانجیگری ترامپ شکل گرفته، واقعا اجرایی شود؛ توافقی که جنوب ارمنستان تحت مالکیت رسمی این کشور باقی بماند اما برای مدت 99 سال در اجاره امریکا باشد تا شرکت های امریکایی در آن سرمایه گذاری کنند. هنوز برای قضاوت زود است که چنین اتفاقی عملی خواهد شد یا نه.

با این حال اگر فرض کنیم واگذاری این کریدور اجرایی شود، می توان از دو منظر چنین تحولی را تبیین کرد: نخست اینکه روسیه با آگاهی از کاهش نفوذش در قفقاز جنوبی، به توافقی با ترامپ رسیده تا در ازای عقب نشینی از این منطقه، امتیازاتی در اوکراین به دست آورد. دوم اینکه پوتین اساسا حرف های ترامپ را جدی نگرفته و آن را همچون دیگر اظهارات او غیرعملی می داند. در این صورت، مسکو ممکن است براساس محاسباتش به این نتیجه رسیده باشد که در ازای ورود واشنگتن به جنوب قفقاز، زیانی متحمل نخواهد شد.

به عبارتی بخش هایی از اوکراین تحت تسلط روسیه خواهد بود، ترامپ نیز تا سه سال دیگر کاخ سفید را ترک می کند و در ادامه فرصت احیای نفوذ در قفقاز دوباره فراهم می شود، بنابراین هر سناریویی را می توان مطرح کرد، اما نباید در حال حاضر روی یکی از آن ها متمرکز شد و آن را قطعی دانست. اینکه ترامپ قراردادی امضا کرده باشد که براساس آن پوتین پذیرفته در قفقاز جنوبی هیچ نقشی نداشته باشد و در مقابل اوکراین را دراختیار بگیرد، چندان واقع بینانه نیست.

روسیه به این راحتی از منطقه ای که دارای اهمیت ژئوپلیتیک و سوق الجیشی است، دست نخواهد کشید. به طور کلی، لازم است این مسائل از زاویه ای غیرایدئولوژیک بررسی شود. اگر عده ای به روسیه بدبین اند و هیچ اعتمادی به این بازیگر ندارند، ممکن است گمانه زنی هایی را طرح کنند که با واقعیت فاصله دارد.

به باور شما در صورتی که ترامپ فارغ از خواسته های اصلی اوکراین و اروپا بستر را برای صلحی اجباری هموار سازد، معادلات غرب آسیا (خاورمیانه) به چه شکلی تحت تاثیر کنشگری واشنگتن و مسکو قرار خواهد گرفت، از منظری دیگرعدم توافق میان دو بازیگر و بی توجهی پوتین به خواسته های ادعایی ترامپ چه نتایجی را برای این منطقه به دنبال خواهد داشت، آیا می توان گفت تنش ها به واسطه رویارویی دو قدرت افزایش خواهد یافت؟

هر زمان که تنش میان یک ابرقدرت مثل امریکا و یک قدرت منطقه ای مانند روسیه بالا گرفته، تاثیر آن فقط محدود به روابط دوجانبه نبوده است. این تنش ها به ویژه در خاورمیانه هم بازتاب داشته اند، چراکه روسیه همسایه ایران است و در معادلات منطقه ای نقش دارد.

اگر توافقی میان دو طرف حاصل نشود، احتمال تشدید تنش ها در غرب آسیا بیشتر خواهد شد. برعکس، اگر توافقی پایدار و دایمی شکل بگیرد، می تواند به برقراری صلح در منطقه کمک کند، زیرا در چنین شرایطی دو قدرت بزرگ تصمیم می گیرند به هر نحوی خواه از مسیر مصالحه یا حتی با توسل به زور اهداف توسعه طلبانه خود را دنبال کرده و نوعی صلح، چه صلح مطلوب همگان و چه صلح تحمیلی، برقرار کنند.

برای امریکا نیز دستیابی به تفاهم با روسیه مسیر را برای اجرای برنامه های بلندمدت و سرمایه گذاری های کلان هموارتر خواهد کرد. در مقابل، روسیه نیز می تواند تا حدی موقعیت از دست رفته خود در خاورمیانه را بازیابی کند و تلاش کند بار دیگر به بازیگری مهم تر در منطقه بدل شود. با این حال همه این موارد در حد گمانه زنی و سناریو باقی مانده است.

حتی نشستی که روز گذشته میان رهبر اروپایی و دونالد ترامپ برگزار شد، از نظر من چندان دستاوردی نخواهد داشت. درواقع، ترامپ بیشتر تلاش داشت فشار اروپا را خنثی کند، چراکه اروپایی ها ازعدم دعوت رییس جمهور اوکراین به نشست آلاسکا با پوتین گلایه دارند. رییس جمهوری می خواست به آنان نشان دهد که زلنسکی و اوکراین را فراموش نکرده است.