منیزیم یک ماده معدنی قدرتمند با فواید فراوان برای سلامتی است، اما آیا می دانستید که می تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد؟

به گزارش انتخاب و به نقل از eatingwell؛ منیزیم می تواند جذب یا اثر برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک ها و آمفتامین ها، را مختل کند.تنظیم زمان مصرف منیزیم به دور از داروها می تواند به جلوگیری از مشکلات یا عوارض جانبی خطرناک کمک کند. همیشه قبل از ترکیب منیزیم با داروهای تجویزی، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنید.

این ماده معدنی ضروری به بخشی از برنامه بسیاری از افراد تبدیل شده است و وعده می دهد که گرفتگی عضلات را کاهش دهد، خواب بهتری فراهم کند و حتی از سلامت استخوان ها حمایت کند. برخی تحقیقات نشان می دهند که منیزیم می تواند برای پیشگیری از فشار خون بالا، دیابت نوع 2، پوکی استخوان، سردردهای میگرنی و بهبود خواب مفید باشد ، می گوید کاترین ویلیامسون، داروساز. اما قبل از اینکه کپسول بعدی را مصرف کنید، باید چیزی را بدانید: منیزیم می تواند بر برخی داروها تأثیر بگذارد، به شیوه هایی که همیشه واضح نیستند. ترکیب اشتباه می تواند باعث شود داروی شما به خوبی عمل نکند یا برخی عوارض ناخوشایند ایجاد شود.

اگر کنجکاو هستید بدانید کدام داروها با منیزیم تداخل دارند، جای درستی آمده اید. در ادامه پنج دارویی که حتماً باید از مصرف همزمان با منیزیم خودداری کرد را بررسی می کنیم و نکات ساده ای برای داشتن برنامه مکمل هوشمند و ایمن ارائه می دهیم.

یکی از اصلی ترین گروه های دارویی که بالاترین میزان تعامل بالینی مهم با منیزیم را دارند، آنتی بیوتیک ها هستند، به ویژه فلوروکینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین) و تتراسایکلین ها (مانند داکسی سایکلین، مینوسایکلین) ، می گوید راکشا شاه، متخصص تغذیه. این تداخل اهمیت بالایی دارد زیرا منیزیم با این آنتی بیوتیک ها در روده ترکیب نامحلول ایجاد می کند و جذب و اثربخشی آن ها را به طور چشمگیری کاهش می دهد.

اگر آنتی بیوتیک مصرف می کنید، بهتر است مکمل منیزیم را حداقل دو تا شش ساعت قبل یا بعد از دارو مصرف کنید. این فاصله زمانی به دارو فرصت کافی برای جذب صحیح می دهد. همیشه در صورت داشتن سؤال یا نیاز به مشاوره شخصی، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنید.

در حالی که کمبود منیزیم با پوکی استخوان مرتبط است، مصرف خوراکی منیزیم می تواند جذب برخی داروهای درمان این بیماری، مانند آلندرونات، را کاهش دهد ، توضیح می دهد دنیل اتکینسون، پزشک. مشابه آنتی بیوتیک ها، منیزیم می تواند جذب این داروها در دستگاه گوارش را مختل کند و اثربخشی درمان را کاهش دهد و سلامت استخوان ها را در بلندمدت به خطر اندازد.

به طور کلی توصیه می شود بیس فسفونات ها مانند آلندرونات را با معده خالی و با آب مصرف کنید و از مکمل ها یا آنتی اسیدهای حاوی منیزیم حداقل 30 تا 60 دقیقه بعد از دارو خودداری کنید. همیشه دستورالعمل های تجویزی خود را دنبال کنید تا بهترین نتیجه حاصل شود.

برخی داروهای فشار خون، به ویژه مسدودکننده های کانال کلسیم (مانند آملودیپین)، می توانند با منیزیم تداخل داشته باشند. آملودیپین یک مسدودکننده کانال کلسیم است و منیزیم نیز می تواند به همین روش عمل کند ، می گوید اتکینسون. بنابراین مصرف همزمان هر دو می تواند اثر آن ها را تقویت کرده و باعث افت بیش از حد فشار خون شود. این ممکن است منجر به علائمی مانند سرگیجه، غش یا حتی عوارض جدی قلبی-عروقی شود.

اگر داروی فشار خون مصرف می کنید، قبل از شروع مکمل منیزیم با پزشک مشورت کنید. آن ها ممکن است توصیه کنند فشار خون شما دقیق تر کنترل شود یا میزان مصرف منیزیم شما طوری تنظیم شود که با برنامه درمانی شما ایمن باشد.

دیورتیک ها، که گاهی قرص های ادرارآور نامیده می شوند، اغلب برای فشار خون بالا، نارسایی قلبی یا مشکلات کلیوی تجویز می شوند. دو نوع اصلی دیورتیک با منیزیم به شکل متفاوتی تعامل دارند:

• دیورتیک های حلقه ای و تیازیدی (مانند فوروسماید یا هیدروکلروتیازید) می توانند باعث کاهش منیزیم بدن شوند. مصرف مکمل منیزیم در این موارد ممکن است مفید باشد، اما همچنان باید تحت نظر پزشک باشد.

• دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم (مانند اسپیرونولاکتون) می توانند باعث افزایش خطرناک سطح منیزیم در بدن شوند وقتی با مکمل منیزیم مصرف شوند ، طبق گفته شاه. مصرف مکمل منیزیم همراه با این دارو می تواند منجر به هیپرمنیزمی (افزایش بیش از حد منیزیم در بدن) شود که علائمی مانند تهوع تا کند شدن ضربان قلب دارد.

با پزشک خود در مورد پیگیری سطح منیزیم در بدن مشورت کنید. بسته به داروی خاص و نیازهای سلامتی شما، آن ها می توانند توصیه کنند که مصرف مکمل منیزیم ایمن یا ضروری است.

منیزیم می تواند جذب و اثربخشی آمفتامین ها، مانند داروهای تجویزی برای ADHD (مانند Adderall) یا نارکولپسی، را تحت تأثیر قرار دهد. منیزیم می تواند pH معده را تغییر دهد و محیط قلیایی تری ایجاد کند ، می گوید ویلیامسون. برخی داروها مانند آمفتامین ها برای جذب صحیح به محیط اسیدی نیاز دارند. افزایش pH می تواند باعث شود دارو سریع تر وارد بدن شود و احتمالاً عوارض بیشتری ایجاد کند. این ممکن است اثر محرک دارو را کاهش دهد یا عملکرد دارو را غیرقابل پیش بینی کند.

اگر آمفتامین مصرف می کنید، قبل از شروع مکمل منیزیم با پزشک مشورت کنید. آن ها ممکن است توصیه کنند مصرف دارو و منیزیم حداقل چند ساعت فاصله داشته باشد تا از تداخل جلوگیری شود. همیشه به توصیه پزشک برای ادامه اثرگذاری دارو عمل کنید.

وقتی داروها به شکل مضر با منیزیم تعامل دارند، بدن اغلب هشدار می دهد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، فوراً با ارائه دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنید:

• استفراغ: تهوع یا استفراغ مداوم می تواند نشانه واکنش نامطلوب به ترکیب دارو و منیزیم باشد.

• خستگی: ضعف یا خستگی بیش از حد ممکن است نشان دهد منیزیم اثر دارو را تقویت کرده، مانند افت بیش از حد فشار خون.

• اختلالات ضربان قلب: علائمی مانند کند یا نامنظم شدن ضربان قلب می تواند ناشی از افزایش سطح منیزیم در خون باشد، به ویژه اگر داروهایی مصرف می کنید که روی عملکرد قلب اثر دارند.

• به طور کلی، اگر داروی شما طبق انتظار عمل نمی کند، مانند ادامه عفونت باکتریایی پس از دوره آنتی بیوتیک، ممکن است نشانه مصرف منیزیم خیلی نزدیک به دارو باشد. همیشه به واکنش بدن خود هنگام شروع یا تغییر برنامه مکمل یا دارویی توجه کنید.

منیزیم بدون شک برای سلامت کلی اهمیت دارد و در صورت مصرف صحیح، فواید زیادی ارائه می دهد. با این حال، درک تعاملات احتمالی آن با دیگر داروها نیز حیاتی است. اگر هر یک از داروهای فوق یا داروهای تجویزی دیگر مصرف می کنید، در مورد مصرف منیزیم با پزشک مشورت کنید. آن ها می توانند توصیه های شخصی متناسب با نیازهای سلامتی شما ارائه دهند، از جمله نکات مربوط به زمان بندی مصرف یا روش های جایگزین برای رسیدن به اهداف سلامتی.

با آگاهی و اقدام پیشگیرانه، می توانید هم از مزایای داروهای خود و هم از مکمل منیزیم بهره مند شوید و خطرات را به حداقل برسانید.