جنگ روانی برای زنده نگه داشتن سناریوی حمله دوم، در دستور کار واشنگتن و تل آویو قرار دارد. این دستورکار را می توان از میان اظهارات سیاستمداران اسراییلی و آمریکایی در کنار فعالیت هایی مشخص در شبکه های اجتماعی صورت بندی کرد. آنچه آن ها ابراز می کنند، همان سناریویی است که گفته می شود قصد داشتند در جنگ 12 روزه پیاده سازی کنند؛ حمله از بیرون، غافلگیری، زمین گیر کردن سیستم نظامی، ضربه از درون، ترور سران کشور و به خیابان آمدن مردم.

به گزارش هم میهن، طرحی که در جنگ 12 روزه، با سه رخداد به شکست کشیده شد. نخست اینکه آن ها نقطه درست حضور سران کشور را در زمان درست هدف حمله سنگین قرار دادند اما در دستیابی به هدف خود ناکام بودند. دومین نکته، نکته ای مهم تر است که مردم ایران در پازل آن ها وارد نشدند. و در نهایت، سوم آنکه نیروهای مسلح به رغم ضربه های سنگینی که روز 23 خرداد خوردند، خود را بازیابی کردند و در حوزه آفندی، سنگین وارد شدند.

این بار اما به نظر می رسد طرف مقابل طرحی چندوجهی را پیش می برد. از یک سو، آن ها بار دیگر به تهدید مستقیم ایران روی آورده اند. دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا که برای ملاقات با ولادیمیر پوتین به آلاسکا رفته بود، پس از این دیدار در گفت وگویی با فاکس نیوز ایران را به حمله مجدد تهدید کرد. او گفت: تأسیسات هسته ای در ایران را نابود کردیم اما [پایان این درگیری] را لزوماً قطعی نمی دانم . ممکن است دوباره به آن حمله کنیم.

او همچنین اوایل مرداد در جریان سفری که به اسکاتلند رفته بود، در اظهارنظری دیگر با لحنی تهدیدآمیز گفته بود: آن ها [ایران] سیگنال های بسیار بدی، سیگنال های ناخوشایندی فرستاده اند؛ و نباید این کار را بکنند… ما قابلیت های هسته ای آن ها را از بین بردیم. آن ها می توانند دوباره شروع کنند. ولی اگر این کار را بکنند، ما آن را سریع تر از تکان دادن انگشت، محو خواهیم کرد. اشاره او به صحبت های مقامات کشورمان درباره کنار نگذاشتن برنامه غنی سازی و بهره مندی از این حق است.

رییس جمهور آمریکا در اظهارنظر دیگری نیز ادعا کرد: ما با جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای، جلوی جنگ در خاورمیانه را گرفته ایم. آن ها می توانند بگویند که توانایی شروع دوباره [برنامه هسته ای] را دارند، اما این برای آن ها کار بسیار خطرناکی است. چون به محض اینکه آغاز کنند، ما باز می گردیم. فکر می کنم متوجه این موضوع هستند و فقط حرف [آغاز دوباره] را می زنند. ترامپ با توجه به قابلیت های نظامی ایالات متحده و همچنین تجربه حمله به تاسیسات هسته ای ایران در جریان جنگ 12 روزه، تلاش می کند این اهرم را همچنان بالا نگه دارد.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل نیز اخیراً در یکی از سخنرانی های خود، موضوع برخورد نظامی مجدد میان ایران و تل آویو را پیش کشید. او با بیان اینکه چهره خاورمیانه دچار تغییر شده است، مدعی شد: ما برای هر سناریویی آماده ایم، ایرانی ها نیز برای سناریوهای مختلفی آماده می شوند، اما ما جزییات آن ها را شرح نخواهیم داد. او این صحبت ها را در پاسخ به طرح احتمال انجام حمله غافلگیرانه از سوی ایران مطرح کرد.

چند روز قبل یورونیوز در گزارشی به فضای پس از جنگ میان ایران، اسراییل و آمریکا پرداخت. در بخشی از این گزارش، به فضاسازی و فشار جریان راست اسراییل برای حمله مجدد به ایران اشاره شده بود: بر اساس گزارش پنتاگون، حملات هوایی اسراییل و آمریکا، برنامه هسته ای ایران را چند ماه به تعویق انداخته اند. همین مسئله موجب شده راست گرایان اسراییلی برای تمام کردن هرچه سریع تر کار خواستار حملات مجدد به تهران شوند.

یکی از مشاوران بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل به اکسپرس گفت: اگر اسراییل به ایران حمله پیش دستانه نکند، به منزله خودکشی است. ایرانی ها خودشان هم می گویند اسراییل کشوری به وسعت هیروشیما است و فقط یک بمب اتمی کافی است تا از روی نقشه محو شود.

این موضوع در رسانه های داخلی نیز مورد توجه قرار گرفت. در بخشی از یکی از یادداشت های روزنامه ایران در 21 مرداد به این مسئله در فضای اسراییل پرداخته شد: بر خلاف فضای داخلی ایران، مسئله احتمال حمله پیشدستانه از سوی تهران علیه اسراییل در فضای داخلی عبری کاملاً مطرح است.

نویسنده اعتقاد دارد که در نتیجه سنگینی این فضا در محیط عبری، سوالی که پیش از این به آن اشاره کردیم از نتانیاهو پرسیده شد و او اعلام کرد که هر دو طرف برای سناریوهای مختلف آماده می شوند.

رژیم تل آویو دستور کاری تا حدی متفاوت در پیش گرفته است. سران رژیم اسراییل در کنار تهدید به ترور مجدد (مانند تهدیدی که اخیراً از سوی اسراییل کاتز وزیر دفاع این رژیم مطرح شد) روی بر هم ریختن ایران از داخل تمرکز کردند. می خواهند آنچه در جنگ 12 روزه رخ نداد را رقم بزنند. نقطه فشار آن ها نیز مسائل داخلی کشور است. آن ها به صورت مکرر در حساب های رسمی خود در شبکه های اجتماعی و همچنین حساب های غیررسمی فعال در جنگ روانی، بر این موضوع تاکید دارند که مردم ایران باید به خیابان ها بیایند. نتانیاهو این مسئله را به صورت مستقیم در سخنرانی اخیر خود مطرح کرد و حساب های رسمی وزارت خارجه اسراییل نیز این محتوا را مجدد تولید و بازنشر می کنند.

تلاش آن ها، بازی روی موج مشکلات داخلی کشور است. آخرین نمونه، استفاده آن ها از صحبت های رییس جمهور در مورد بحران آب و برق در کشور بود که مسئله پنهانی نیست و پزشکیان نیز در جریان ترسیم وضعیت کشور به آن پرداخت. طرف اسراییلی به سرعت تلاش کرد بر اظهارات رییس جمهور سوار شود نه از این جهت که از این موضوع اطلاع نداشت؛ به این جهت که با مشاهده حملات تندروهای داخلی فضا را برای افزایش فشار مناسب دید. در این نقطه بود که دو ویدئو از بنیامین نتانیاهو و نفتالی بنت، نخست وزیر پیشین اسراییل با موضوع بحران آب و حل آن در آینده با استفاده از فناوری آن ها منتشر شد.

درحالی که خیلی زود مشخص شد اسراییل خود درگیر تنش آبی است. وزیر انرژی اسراییل هم در حالی که مقابل یک نیروگاه ایستاده بود، پستی در حوزه برق منتشر کرد. حساب های رسمی فارسی زبان ایالات متحده هم به این بازی اضافه شدند و مشغول تولید محتوا در حوزه مشکلات داخلی ایران هستند. در یک لایه بعد، حساب های غیررسمی فارسی زبان در شبکه های اجتماعی هستند که روی این مفاهیم مانور می دهند.

نکته جالب توجه این که فشار روانی مستقیم و غیرمستقیم اسراییل از خارج، با فشار عجیب جریان تندرو داخل کشور همراه شده است. در حالی که خواسته واضحی مبنی بر جلوگیری از وقوع جنگ جدید با اشراف بر نقاط ضعف و قوت وجود دارد، جریان تندرو داخل کشور در تلاش برای بستن مسیر دیپلماسی، فشار بر دولت و حتی طرح عدم کفایت سیاسی رییس جمهور در مجلس است. در لایه تحلیلی، آن ها این فضا را ایجاد کردند که برای مثال صحبت های پزشکیان در دیدار با مدیران رسانه که 19 مرداد انجام شد، احتمال حمله مجدد به ایران را افزایش داده است.

یا اینکه وزارت امور خارجه دستورکار دیپلماسی را پیگیری می کند، نشانه ارسال پالس ضعف به طرف مقابل است. بدون اینکه تهدیدهای طرف مقابل، تحولات از یمن تا لبنان، مسئله حزب الله، شرایط داخلی و پیامدهای جنگ اخیر را در نظر بگیرند. همچنین از سوی دیگر شاهد تلاش ها برای شکستن فضای انسجام ایجادشده در جریان جنگ 12 روزه هستیم. برخی از درون ساختار به این موضوع توجه نشان می دهند که پس از وقایع اخیر بسیاری مسائل در داخل کشور باید تغییر کند و مردم ایران در مرکز توجه قرار بگیرند. اما تلاش های زیادی از داخل برای عبور از این نگاه جریان دارد که هر چه از جنگ می گذریم، تندتر می شود.