جامعه پزشکی امید سال گذشته را به وزارت بهداشت دولت چهاردهم ندارد و حالا با تصمیم هایی از سوی این وزارتخانه مواجه شده که بار دیگر صدای اعتراضش را بلند کرده است. صدایی که به نظر می رسد چندان هم شنیده نشده است.

به گزارش هم میهن، چندروز پیش وزارت بهداشت اعلام کرد که دانشجویان پزشکی شرکت کننده در مراسم اربعین امسال می توانند در آزمون ارتقای دستیاری پزشکی امسال شرکت نکنند و در سال آینده حدنصاب نمره هر دو سال را کسب کنند.

از سوی دیگر، وزارت بهداشت تاریخ آزمون دانشنامه بورد تخصصی پزشکی را که پیش از جنگ، ششم شهریورماه اعلام شده بود تغییر نداد و اعتراض رزیدنت ها که می گفتند جنگ 12 روزه و آسیب های روانی که در پی آن به جامعه پزشکی وارد شده، سبب شده تا نتوانند آمادگی کافی برای شرکت در این آزمون را داشته باشند، نشنید.

علی جعفریان، مشاور عالی وزیر بهداشت می گوید از دست رفتن فرصت آمادگی به دلیل وقوع جنگ را درک می کند اما این دلیل بر درستی اعتراض ها نیست.

اما رزیدنت ها، از نبود عدالت آموزشی در شرایطی می گویند که تعدادی از آن ها در تهران و دیگر شهرهای جنگ زده زیر موشک بودند و عده دیگری، در شهرهای آرام و دور از جنگ مشغول آماده شدن برای آزمون.

هادی یزدانی، پزشک و فعال رسانه ای حوزه پزشکی هم از تصمیمات وزارت بهداشت گلایه می کند و می گوید: بخش عمده ای از امور وزارتخانه در اختیار یک نفر است و این فرد با اختیارات گسترده، تصمیماتی می گیرد که تحت تأثیر نگاه شخصی و استبدادی اوست.

تاریخ برگزاری آزمون ارتقای دستیاری پزشکی یک روز پیش از اعلام آتش بس میان ایران و اسراییل از 26 تیرماه به 22 مردادماه منتقل شد. آزمونی که سالانه برای رزیدنت ها برگزار و یک ارتقای سالانه محسوب می شود. سال 99 و در دوران همه گیری کرونا برای اولین بار، این آزمون برگزار نشد و امسال به دلیل جنگ 12 روزه تاریخ آن به روز قبل از اربعین، منتقل شد. تغییری که اعتراض های بسیاری را به همراه داشت.

محمدمهدی نوریه، رزیدنت داخلی درباره این تغییر تاریخ می گوید: برای تعیین زمان جدید آزمون ارتقا یک اشتباه استراتژیک صورت گرفت و یک اشتباه تاکتیکی.

به گفته او اشتباه استراتژیک این بود که به مطالبات کارمندان خود به عنوان رزیدنت ها توجه نشد: رزیدنت ها با تعداد حدود 15 هزارنفر در کل کشور، جمعیت کمی نیستند. مطالبه آنان این بود که این آزمون سابقه عدم برگزاری دارد و امسال هم برگزار نشود.

او بر این باور است که کلیت محتوای این آزمون زیرسوال است: این آزمون در هیچ کشور صاحب سبک پزشکی به این شکل برگزار نمی شود. در وزارت بهداشت قبلی، حتی در شورای آموزش پزشکی تخصصی مصوب شد که این آزمون به صورت سالانه، کشوری و قطبی برگزار نشود، بلکه در هر دانشگاه بر اساس رویکرد رزیدنت ها و تصمیم گروه آموزشی برگزار شود. با وجود این، وزارت بهداشت اصرار داشت که آزمون برگزار شود.

رزیدنت ها در دوران پس از جنگ، برای برگزار نشدن آزمون ارتقای دستیاری و به تعویق افتادن آزمون بورد دانشیاری تخصصی پزشکی که قرار است ششم شهریورماه برگزار شود امضاء جمع کردند: حرف بچه ها این بود که عدالت آموزشی زیر سؤال است. کسی که در تهران زیر بمباران بود، با کسی که در شهری آرام بوده شرایط یکسانی ندارد. در 12 روز جنگ، بسیاری از مشاغل دورکاری داشتند اما رزیدنت ها در هر رشته ای که بودند، باید در بیمارستان حضور می داشتند. اگر رزیدنت ها می رفتند، کل سیستم درمانی دچار فروپاشی می شد.

محمدمهدی نوریه، رزیدنت داخلی، اشتباه دیگر وزارت بهداشت را برگزاری آزمون، یک روز پیش از مراسم اربعین می داند: در دولت های قبلی، چه دولت آقای روحانی و چه دولت آقای رییسی، همواره این تصمیم وجود داشت که به دلیل مراسم اربعین، یک هفته قبل و یک هفته بعد، آزمونی برگزار نشود. حتی معاونت های فرهنگی و دانشجویی وزارتخانه نامه مصوب داشتند که آزمون در این ایام برگزار نشود.

او اشتباه دیگر وزارتخانه را اطلاعیه هایی می داند که از سوی وزارتخانه صادر می شد: آن ها اطلاعیه می دادند که شرکت در آزمون، واجب آموزشی و رفتن به اربعین مستحب است. جایی را که محل حرف های آکادمیک است به سطح صدور فتوا رساندند و آیت الله علوی بروجردی اعلام کرد، بهتر بود وزارت بهداشت این آزمون را در این تاریخ برگزار نمی کرد.

نوریه قصد داشته در مراسم اربعین امسال شرکت کند اما به دلیل اتفاقاتی که در این مدت رخ داده از این تصمیم منصرف شده است: من شخصاً پاسپورتم آماده و قبل از جنگ ثبت نام کرده بودم. اما وقتی دیدم این موضوع دینی و مذهبی موجب اختلاف و چنددستگی بین رزیدنت ها می شود، صرف نظر کردم. چون اگر کسی به اربعین می رفت، کشیک هایش باید توسط دیگری پوشش داده می شد و فردی که می ماند هم باید کشیک اضافه بدهد، هم امتحان بدهد و هم از مزایای آن فردی که به اربعین رفته محروم می ماند.

او از نامه هایی می گوید که به دست مسئولان وزارت بهداشت رسیده است: برخی از رزیدنت ها به مسئولان وزارت بهداشت نامه هایی سرشار از تملق می نوشتند و آن ها منتشر می شدند. این کار، باعث ایجاد این تصور شد که با تملق می توان کاری کرد که مسئولان کوتاه بیایند.

به گفته او آزمون ارتقای دستیاری پزشکی با اشتباه های وزارت بهداشت به موضوعی بدل شد که به جای همگرایی، موجب اختلاف بین رزیدنت ها شد: در نهایت آزمون 22 مردادماه برگزار شد اما به شدت سخت تر از سال های قبل بوده و در بعضی رشته ها سوالات غلط در آزمون وجود داشته و این لجاجت و اصرار به رفتاری که می توانست بسیار بهتر مدیریت شود خیلی عجیب است.

او از شرایط برگزاری آزمون هم گلایه می کند: روز آزمون به دلیل گرما با وجود لباس مناسب، به شدت عرق کرده بودم. یک اسپلیت کوچک برای یک راهروی 60-50 متری گذاشته بودند که پاسخگو نبود. امکانات واقعاً ضعیف بود و بسیاری از شرکت کنندگان هنوز با اضطراب های پس از حادثه جنگ درگیر بودند. به گفته او شرط ورود به آزمون تکمیل پرسشنامه روان شناسی بود که از سمت معاونت آموزشی طراحی شده بود: درحالی که خود آزمون به یک معضل روانی تبدیل شده بود.

اول مردادماه بود که علی جعفریان، مشاور عالی وزیر بهداشت در توییتی نوشت: با تصمیم وزیر بهداشت، دستیاران عزیزی که برای زیارت ‎اربعین یا خدمت به زائران مشرف می شوند، آزمون ارتقا را سال آینده خواهند داد و این خارج از سقف مجاز دو آزمون ارتقا همزمان خواهد بود.

او درباره این تصمیم وزارت بهداشت می گوید: هر فردی که با غیبت موجه نتواند در آزمون شرکت کند، سال بعد در آزمون ارتقا همزمان شرکت خواهد کرد. این غیبت موجه تلقی می شود، چون به علت تقویم معاونت آموزشی، در هفته های قبل و بعد از اربعین امکان برگزاری آزمون ارتقا وجود نداشته است.

او می گوید معاونت آموزشی در یک فرآیند تقریباً سه هفته ای، درخواست های رزیدنت ها را بررسی کرده است: تمام ابعاد مختلف را بررسی کردند، ده ها جلسه برگزار شد و درنهایت به این جمع بندی رسیدند که تغییر زمان آزمون منطقی نیست. به گفته او معاونت آموزشی، دبیرخانه و مرکز سنجش چندین جلسه آنلاین با معاونان آموزشی دانشگاه ها برگزار کردند: جلسه ای هم با حضور وزیر بهداشت و دبیران بورد تخصصی برگزار شد. همه جوانب بررسی شد و نتیجه این بود که جابه جایی زمان آزمون لازم نیست.

جعفریان درباره تجربه خودش از آزمون دانشنامه بورد تخصصی پزشکی می گوید: امتحان معمولاً اوایل شهریورماه برگزار می شود و من از آخر فروردین ماه برای آمادگی امتحان به مرخصی رفتم، چهارماه فرصت داشتم. در سی ام فروردین ماه همان سال، پدرم دچار سکته قلبی شد و در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند. در هفتم اردیبهشت ماه سکته مغزی کردند و در پانزدهم اردیبهشت ماه فوت شدند. تا سی ام اردیبهشت ماه من عملاً هیچ کاری نتوانستم انجام دهم؛ یعنی یک ماه کامل از چهارماه فرصت آمادگی را از دست دادم.

با این حال، پس از آن مطالعه کردم، در آزمون شرکت کردم و رتبه پنجم شدم. او با بیان اینکه درک خوبی درباره از دست رفتن زمان آمادگی به دلیل وقوع جنگ دارد می گوید: اما این دلیل بر درستی اعتراض ها نیست. به گفته جعفریان بسیاری از رزیدنت ها امسال فرصتی شش ماهه داشتند: علاوه بر این، در زمان جنگ نیز رزیدنت های سال آخر عمدتاً مرخصی بودند و زیر بار کار درمانی نبودند، مگر برخی که داوطلبانه شرکت کرده باشند. بنابراین مشکلی برای مطالعه و جمع بندی نداشتند.

او در پاسخ به اعتراض رزیدنت ها درباره آزمون ارتقای دستیاری پزشکی می گوید: استرس همواره وجود دارد و مختص این دسته نیست. سایرین هم آن را تجربه می کنند. علاوه بر این، آزمون ارتقا ماهیتاً چندان رقابتی نیست، مگر در رتبه های بسیار برتر، و آن هم تعیین کننده سرنوشت چهار یا پنج سال رزیدنتی نیست. بنابراین، دو هفته زمان نمی تواند تأثیر سرنوشت ساز داشته باشد.

جعفریان درباره برگزاری آزمون کنکور در فاصله کوتاهی پس از جنگ هم می گوید: کنکور بسیار رقابتی تر، مهم تر و حساس تر است و در جامعه توجه بیشتری به آن وجود دارد، اما اعتراضی هم بر آن وارد نشد. بنابراین این اعتراض ها در مورد آزمون ارتقا معنایی ندارد.

احسان پرواس، دانشجوی فوق تخصص جراحی قلب است که در روزهای جنگ 12 روزه در تهران و در یک مرکز درمانی در خیابان امیرآباد شمالی و در نزدیکی سازمان انرژی اتمی مشغول به کار بوده است. او امسال باید در آزمون دانشنامه بورد تخصصی شرکت کند اما می گوید تمام این مدت در بیمارستان مشغول انجام فعالیت پزشکی بوده و همچنان هم هست: من متاهلم و دو فرزند دارم و با اینکه دو هفته بیشتر تا امتحان دانشنامه بورد تخصصی نمانده اما در کشیک جراحی قلب هستم تا نیازهای خانواده ام را تأمین کنم.

او در زمان جنگ هم خانواده اش را به اطراف تهران برده بود و خودش برای انجام کشیک هایش در بیمارستان مانده بود: در زمان جنگ دو بیمار به فاصله نیم ساعت از هم در وضعیت اورژانسی قرار گرفتند و نیاز به عمل جراحی قلب داشتند و باید قفسه سینه آن ها را باز می کردیم. در آن شرایط، تقریباً دو دقیقه زمان داشتیم تا قفسه سینه را باز کنیم. صدای پدافند هوایی بالای سرمان بود و تنها چیزی که می دیدم، ضربان قلبی بود که به شدت تحت فشار بود؛ قفسه سینه را باز کردم و فقط به این فکر می کردم که شاید بتوانم جان بیمار را نجات دهم.

او می گوید از 23 خرداد به بعد هر خبری که می شنود باعث می شود شب ها بیدار بماند و خوابش نبرد: اگر خبری شنیده باشم از ساعت دو و سه نیمه شب تا ساعت هفت صبح بیدار می مانم، مسئولیت پدر بودن هم بر این شرایط تأثیر می گذارد.

به گفته پرواس مسیر رزیدنتی سخت و طولانی است و تأثیر آزمون دانشیاری بورد تخصصی بر زندگی دانشجویان و رزیدنت ها بسیار جدی است: تغییر تاریخ آزمون، می تواند فرصت بیشتری برای مطالعه فراهم کند، اما نمی توان تضمین کرد که مشکلی پیش نخواهد آمد.

او از احتمال وقوع دوباره جنگ می گوید و آزمونی که شاید به تعویق افتادنش با شروع جنگی دوباره به برگزار نشدنش بیانجامد: برگزاری آزمون ضروری است و تاریخ و شرایط آن، به تصمیم وزارت مربوط است و ما تصمیم گیرنده نهایی نیستم.

او از وزارت بهداشت می خواهد شرایط حرفه ای و اخلاقی، توانایی تصمیم گیری دانشجویان و رزیدنت ها، فشارهای روحی و جسمی و مسئولیت های آنان را در نظر بگیرد: هر تصمیمی باید به گونه ای باشد که سلامت بیماران، کیفیت آموزش و آینده تخصصی پزشکان تضمین شود.

نمره بندی آزمون ارتقای دستیاری پزشکی به این شکل است: حداقل نمره در سال اول، 65، سال دوم 75، سال سوم 85 و سال چهارم 95. این آزمون 150 سوال دارد. اگر افراد شرکت کننده در آزمون سال اول حداقل 65 سوال را درست جواب ندهند، نمی توانند به مرحله بعدی ارتقای دستیاری پزشکی راه یابند، اما فعالیت درمانی خود را ادامه می دهند. آن ها می توانند سال بعد دوباره در آزمون شرکت کنند تا نمره لازم را کسب کنند.

فرهاد تیمورزاده، پزشک و فعال رسانه ای حوزه پزشکی درباره اعتراض های رزیدنت ها به تاریخ برگزاری آزمون ارتقای دستیاری و دانشنامه بورد تخصصی می گوید: مشکل اینجاست که آموزش رزیدنت ها در بیمارستان به جای آموزش تخصصی، به انجام کارهای درمانی محدود شده است؛ استادان کمتر حضور دارند و بار درمانی بیمارستان ها بر دوش رزیدنت هاست. بنابراین، فرصت آمادگی علمی و مهارتی برای آزمون ها محدود است و تغییرات ناگهانی در تاریخ آزمون، شرایط را برای دانشجویان دشوارتر می کند.

این درخواست که تاریخ برگزاری آزمون ارتقای دستیاری پزشکی به ششم شهریور و تاریخ آزمون دانشنامه بورد تخصصی را به دلیل استرس های ناشی از دو هفته جنگ، به پایان شهریور منتقل شود، بارها از سوی جامعه پزشکی اعلام شده بود: اگر چنین می کردند احساس تبعیض در رزیدنت ها به دلیل شرکت در مراسم اربعین ایجاد نمی شد. برخی از آن ها به دلیل خدمت رسانی در مراسم اربعین شرکت کردند و خواست آن ها نبوده که از شرکت در آزمون باز بمانند.

کسانی که در آزمون گواهینامه و بورد شرکت می کنند با هم متفاوتند: شرکت کنندگان برای آزمون بورد برای آمادگی آزمون به مرخصی رفتند و بیمارستان نبودند. اما تحت تاثیر تبعات جنگ بودند و می خواهند مهم ترین امتحان عمرشان را بدهند.

فروردین ماه امسال وزارت بهداشت اعلام کرد آزمون گواهینامه و دانشنامه بورد تخصصی همزمان با هم برگزار خواهد شد. حالا قرار است چهل و چهارمین آزمون گواهینامه، هم زمان با سی ونهمین آزمون دانشنامه فوق تخصصی و هفتادودومین دوره دانشنامه تخصصی پزشکی در 6 شهریورماه برگزار شوند.

این در حالی است که به گفته تیمورزاده براساس قانون وزارت بهداشت یک سال پس از اعلام بخشنامه های جدید می تواند فرآیند اجرای آن ها را آغاز کند: بخشنامه ها برای رعایت اصل پیش بینی پذیری، یک سال پس از اعلام عمومی قابلیت اجرا پیدا می کند.

او معتقد است چنین فرآیندی شوکی عمیق برای رزیدنت های پزشکی که این آزمون های همزمان را دارند وارد کرده است: آزمون بورد اگر درست و استاندارد برگزار شود پزشک فوق تخصص تولید می کند و دانشنامه می دهد و آزمون سختی است. زمانی که آن را با گواهینامه یکی می کنند، رزیدنت ها دچار وحشت می شوند. آن ها باید فرصت داشته باشند و به همین دلیل هم یک سال حق آن هاست و نباید این اتفاق می افتاد.

پنج هزار نفر در این آزمون شرکت می کنند و قرار است در پی آن به هیئت علمی دانشگاه ها وارد شوند. تیمورزاده تصمیمات اخیر وزارتخانه را لجبازی و درک نکردن شرایط واقعی رزیدنت ها می داند: من حرف های آن ها را به بی عرضگی و بی لیاقتی ترجمه می کنم. می گویند هماهنگی بین نهادهای (سنجش، حراست و دانشگاه به عنوان نهاد برگزارکننده امتحان) به گونه ای نبود که همه امور با هم و همزمان و منسجم پیش برود. این باعث شد که اجرای صحیح و منصفانه آزمون ها دشوار شود و مسئولیت مدیریت این فرآیند بر عهده مدیران و وزارتخانه است. آن ها توان مدیریت بحران را ندارند.

در دوران جنگ، عده ای از مردم که در شهرهایی زندگی می کردند که بیشتر در معرض حمله بود، آسیب های بیشتری دیدند یا کسانی که مجبور به پناه دادن به مردم جنگ زده شدند. تیمورزاده ماهیت آزمون دانشنامه بورد تخصصی را رقابتی می داند: به دلیل ماهیت رقابتی این آزمون، بسیاری از افراد که در شهرهایی بودند که کمتر جنگ به آن ها رسیده بود و قصد داشتند در میان پنج درصد نخست یا 10درصد نخست قرار بگیرند و فرصت های هیئت علمی یا گذراندن طرح های آموزشی را به دست آورند، به دلیل مشکل ایجاد شده برای رقبای خود، ناراحت بودند. اما وزارتخانه در مواجهه با کسانی که آسیب دیده بودند، همراهی نکرد؛ این امر به وضوح نوعی بی عدالتی است و اصرار بر برگزاری آزمون در تاریخ ششم شهریور همچنان ادامه دارد.

پیش تر وزارت بهداشت تصویب کرده بود آزمون های پزشکی به صورت قطبی و در 6 قطب برگزار شود. تیمورزاده بر این باور است که برگزاری آزمون ها در 6 قطب، محلی برای بروز فساد است: بعضی افراد تلاش کردند وزارتخانه را متقاعد کنند که آزمون ها به صورت قطبی برگزار نشود، چون برگزاری آزمون در 6 قطب، موجب فساد و تبعیض شدیدی می شود.

برای مثال، مرکز قطب تبریز می توانست سوالات را در اختیار دانشجویان محلی خود قرار دهد و دیگران که باید در تبریز امتحان می دادند، به سوالات دسترسی نداشتند. سایر قطب ها هم وضعیت مشابهی داشتند. امسال آزمون ارتقا در تهران طراحی و برگزار شد اما ممکن است در تهران هم این اتفاق بیفتد و سلامت انتقال سوال مورد تردید است. چون استادی که سوال را طراحی کرده در هیچ قرنطینه ای قرار نمی گیرد. او می گوید این موضوع درباره همه اتفاق نمی افتد: اما درباره برخی می تواند اتفاق بیفتد و اینجاست که مسئله ایجاد می شود.

روز برگزاری آزمون چهارشنبه بود و همین مسئله هم مورد انتقاد تیمورزاده است: مردم در این روز در بیمارستان اسیر شدند چون کسی برای خدمت رسانی به آن ها نبوده است. پنجشنبه تعطیل بود اما مسئولان به این موضوع بی توجه بودند. او در ادامه از تهدیدهای اساتید پزشکی برای معرفی نکردن به آزمون ارتقا انتقاد می کند: برخی از اساتید دانشجویی، کسی که چاپلوسی آن ها را نکند، برای آزمون ارتقا معرفی نمی کنند، حتی اگر همه کارهایش در بخش را هم به درستی انجام داده باشد. این اعمال سلیقه شخصی است.

تیمورزاده می گوید سهمیه ها بیش از همه چیز بر گلوی علم و دانشگاه چنگ می اندازد: رتبه 80 هزار در کنار رتبه یک در دانشگاه تهران می نشیند در حالی که صلاحیت ورود به دانشگاه را ندارد و این مسئله جان مردم را به خطر می اندازد. او در پاسخ به این سوال که نقش سهمیه ها در استخدام ها کجاست؟ می گوید: گاهی رتبه یک آزمون دانشنامه و بورد را نادیده می گیرند و یک فرد سهمیه دار را به عنوان هیئت علمی استخدام می کنند.

در دوران جنگ 12 روزه، کادر درمان در خط مقدم کمک رسانی به مجروحان ایستادند اما حالا اعتراض های همان افراد برای داشتن فرصتی بیشتر برای آزمون های تخصصی شان شنیده نمی شود. هادی یزدانی، پزشک و فعال رسانه ای حوزه پزشکی در این باره می گوید: جنگ 12 روزه فشار عظیمی را به بیمارستان های آموزشی، به ویژه در شهرهایی که جنگ رنگ و بوی بیشتری در آن ها داشت مانند تهران، اصفهان، تبریز و کرمانشاه وارد کرد. علاوه بر این، مسئله سفر اربعین هم مطرح بود و برخی از کادر درمان، به ویژه رزیدنت هایی که در این بیمارستان ها فعالیت می کردند، به پیاده روی اربعین رفتند و بخشی از خدمات پزشکی را هم در آنجا ارائه دادند.

محدودیت های حمل ونقل عمومی، آسیب های روانی و جسمی ناشی از جنگ و فرسودگی شغلی، نظم درس خواندن و کاری رزیدنت ها را دچار اختلال کرده است: به نظر می رسید که می شد برگزاری آزمون را چند هفته یا یک ماه به تعویق انداخت تا هم افرادی که قصد شرکت در مراسم اربعین را داشتند فرصت حضور پیدا کنند و هم افرادی که به دلیل شرایط پیش آمده آسیب دیده بودند، فرصت کافی برای آمادگی امتحان داشته باشند.

یزدانی از تصمیم گیری های وزارت بهداشت گلایه می کند: بخش عمده ای از امور وزارتخانه در اختیار یک نفر قرار دارد و این فرد با اختیارات گسترده، تصمیماتی می گیرد که تحت تأثیر نگاه شخصی و استبدادی اوست. او بر این باور است بدون اینکه به جزییات فنی و شرایط واقعی رزیدنت ها توجه کافی شود، تصمیم بر برگزاری آزمون گرفته شد: این موضوع باعث شد که برخی رزیدنت ها، به رغم شرایط بحرانی و فشار کاری شدید، مجبور به شرکت در آزمون شوند.

او چنین تصمیماتی را ناشی از ملاحظات وزارتخانه برای استفاده از نیروی کار رایگان رزیدنت ها می داند: باید توجه داشت که وزارتخانه از رزیدنت ها به عنوان نیروی کار نزدیک به رایگان بهره می برد و هرچقدر تأخیر در فرآیندهای آموزشی بیشتر وجود داشته باشد، ورود آن ها به سال های بالاتر و طرح های پزشکی را به تأخیر می اندازد. اما امسال ما با جنگ و رزیدنت هایی طرف بودیم که محل کارشان را رها نکردند و به همین دلیل از فرآیند درسی خود عقب افتادند. آن ها در کوران وقایع بودند و نمی توان انتظار درس خواندن در آن دوران از آن ها داشت.

جامعه پزشکی انتظار بیشتری از وزارت بهداشت دولت پزشکیان داشت: ما انتظار بیشتری داشتیم چون اعتقاد داشتیم در وزارتخانه گره هایی ایجاد شده که باز کردنش نیاز به منابع ندارد. یکسری آیین نامه هایی وجود دارد که می توانستند در مدت کوتاهی آن ها را تغییر دهند و با لغو یا تشریح و تبیین آیین نامه های قبلی کارشان را شروع کنند و اثر ملموس داشته باشند. اما امید سال گذشته امسال دیگر وجود ندارد.

او بر این باور است که معاونت آموزشی می توانست با تدبیری مناسب و فاصله زمانی منطقی، آزمون به گونه ای برگزار شود که عدالت آموزشی رعایت شود و فشار ناشی از اتفاقات امسال کاهش یابد: تصمیمات گرفته شده در این زمینه، اگرچه ممکن است به نظر مسئولان درست و منطقی برسد، اما در عمل باعث ایجاد تبعیض و نابرابری در جامعه پزشکی شده است. چون برخی افراد فرصت حضور در آزمون را داشتند و برخی دیگر به دلایل شرایط خاص، از این فرصت محروم شدند و این امر با اصول عدالت آموزشی مغایرت دارد.