فرارو- اخیرا فیلم سینمایی عروسی مادرم در سینماهای جهان اکران شده است. فیلمی درباره خانواده ای است که برای سومین مراسم مادرشان دور هم جمع شده اند.

به گزارش فرارو، گردهمایی خانواده ای که اعضایش با یکدیگر دچار اختلاف هستند، به مناسبت یک رویداد خاص، مدت هاست به عنوان بستری مناسب برای خلق یک درام پرتنش به کار می رود. در واقع این موضوع بهانه خوبی برای ساخت اثری است که کارگردان به دنبال نمایش تنش های خانوادگی است. این فیلم با تمام ایرادات در روایت قصه به نظر می رسد، اثری جذاب درباره رابطه خانوادگی است.

انسان هر اندازه که با خواهر و برادرهایش نقاط مشترکی دارند به همان میزان با آن ها متفاوت است. چون افراد با روحیات گوناگون رشد می کردند و هر یک تجربیات متفاوتی را به دست می آورند. در عروسی مادرم سه خواهر حامی یکدیگرند. با این حال تنها یکی از آنها توانسته مدت طولانی حضور پدر را حس کند.

خواهر وسطی ناپدری را به عنوان پدرش می شناسد و سومین دختر که با آنها ناتنی است در زمان مرگ پدرش خیلی کوچک بوده است.

عروسی مادرم ، مانند نامش یک داستان ساده است، سه خواهر با نام های کاترین ، ویکتوریا و جورجینا برای تعطیلات آخر هفته کنار هم جمع می شوند تا شاهد مراسم ازدواج مادرشان، دیانا باشند. با این حال آنچه قرار بود یک جشن شاد باشد به مراسمی تلخ تبدیل می شود. چرا که هر یک از دختران مجبور می شوند با گذشته دردناکی که داشتند، رو به رو شوند.

عروسی مادرم ، حسی شبیه به یک مهمانی شلوغ را دارد که در آن شما فرصت آشنایی با کسی را پیدا نمی کنید. همچنین در همان لحظه که شروع به حرف زدن با کسی می کنید، درگیر ماجراهای زندگی اش می شوید. یک لحظه درگیر ماجراهای کاترین با شریک زندگی اش و لحظه ای بعد باید روی نامزد دیانا تمرکز کنید.

با اضافه شدن خرده روایت ها درباره روابط عاطفی هر یک از کاراکترها، داستان از انسجام روایی خارج شده و به اثری چند تکه تبدیل می شود. زمانی که کاراکترها در حال روایت سرنوشت خود هستند، قصه به سمت جورجینا متمایل می شود وقت زیادی از فیلم را به خود اختصاص می دهد. این در حالی است که عروسی مادرم زمانی که می خواهد به قصه کاترین و جورجینا بپردازد، تبدیل به اثری ضعیف می شود.

ترکیب جوهانسون ، میلر و پیجام در کنار یکدیگر ترکیب درخشانی است و زمانی که فیلم به روابط آن ها با یکدیگر تمرکز می کند، اثری جذاب و دلنشین می شود. روی کاغذ، عروسی مادرم به نظر می رسد بستری ایده آل برای نشان دادن استعداد هنری یک کارگردان یعنی توماس اسکات باشد. در واقع این کارگردان به خوبی توانایی و قدرت خود را در هدایت بازیگران نشان دارد. همچنین اسکارلت جوهانسون تمام توان خود را صرف به تصویر کشیدن زنی می کند که در میان گذشته و آینده سرگردان مانده است. با این حال، داستان منسجم روایت نمی شود. وقتی موضوعاتی چون والدگری، روابط عاشقانه و خاطرات وارد قصه می شود مخاطب احساس می کند داستان جان گرفته است، با این حال خیلی سریع به گره گشایی می پردازد و داستان را تمام می کند.

با همه ایرادات، عروسی مادرم روایت جذاب و دلنشین از روابط میان خواهرها دارد. همچنین تنش های میان آن ها واقعی به نظر می رسد. در نهایت این فیلم در خلق لحظات کمدی موفق بوده است اما زمانی که به دنبال نمایش واقعی قصه است نتوانسته عملکرد خوبی داشته باشد.