محمد رضا تاجیک، نماینده کارگران در شورای عالی کار، با اشاره به اینکه این روز ها در کنار اینکه هزینه زندگی کارگران افزایش یافته است، مسکن یکی از پرهزینه ترین ها است گفت: مسکن همواره بیشترین سهم را در سبد معیشت داشته، اما در سال های اخیر این سهم به شدت افزایش یافته است. طبق برآورد های غیررسمی، بیش از 45 تا 60 درصد درآمد ماهانه کارگران صرف اجاره بها یا بازپرداخت وام مسکن می شود. این یعنی کارگر بخش عمده حقوقش را فقط برای داشتن یک سرپناه هزینه می کند و برای سایر نیاز های اساسی مانند خوراک، درمان و آموزش چیزی باقی نمی ماند.

به گزارش تسنیم، وی درباره پیامد های این هزینه ها برای زندگی خانوار های کارگری گفت: پیامد ها بسیار گسترده است. وقتی بیش از نیمی از درآمد خانواده صرف اجاره شود، کارگران مجبورند از سایر هزینه های ضروری بزنند. بسیاری از کارگران برای تأمین خوراک خانواده به حداقل ها بسنده می کنند، خرید پوشاک و وسایل ضروری را به تعویق می اندازند و در مواردی حتی درمان بیماری را نادیده می گیرند. متأسفانه گزارش هایی داریم که خانواده های کارگری به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره، مجبور به حاشیه نشینی و زندگی در مناطق کم برخوردار شده اند.

تاجیک با اشاره به اینکه آیا دولت یا نهاد های مسئول برای کاهش این فشار ها برنامه ای داشته اند گفت: قرار بود در کارگروهی برای مسکن مشکلات بهتر بررسی و برنامه ریزی شود که در فروردین این کارگروه کار خود را آغاز نمود ولی از آن پس مسکوت ماند. برنامه هایی مطرح شده، از جمله تسهیل گری در ساخت و طرح های مسکن کارگری با کمک کارفرمایان یا اختصاص وام های کم بهره. اما مشکل اینجاست که این طرح ها یا بسیار محدود اجرا شده اند یا شرایط بهره مندی از آنها به گونه ای است که کارگران عملاً توان استفاده ندارند. به عنوان مثال، وقتی وام مسکن 700 یا 900 میلیون تومانی با اقساط سنگین داده می شود، کارگری که حقوقش به سختی به 15 میلیون تومان می رسد، چگونه می تواند ماهی 15 تا 20 میلیون قسط بدهد؟

این فعال کارگری درباره اینکه نظر شما درباره راهکار عملی برای مشکلات کارگران چیست گفت: نخست باید افزایش دستمزد ها متناسب با نرخ واقعی تورم انجام شود. دوم، دولت باید مسکن اجتماعی و کارگری را به طور گسترده و واقعی اجرا کند، نه در حد شعار. سوم، باید سیستم اجاره داری سامان یابد؛ افزایش اجاره ها در برخی مناطق هیچ ضابطه ای ندارد و هر سال صاحبخانه هر عددی که بخواهد تعیین می کند. ایجاد قوانین حمایتی و نظارت جدی در این بخش ضروری است.

وی درباره اینکه برخی می گویند کارگران اگر مدیریت کنند، بخشی از مشکلات آنها کم می شود، گفت: وقتی پایه حقوق یک کارگر بخش عمده اش صرف اجاره می شود، دیگر چیزی برای مدیریت باقی نمی ماند. مدیریت درآمد وقتی معنا دارد که فرد حداقل بتواند نیاز های اصلی زندگی را تأمین کند. در حالی که امروز بسیاری از کارگران حتی برای خرید مایحتاج اولیه مثل گوشت، برنج و لبنیات مشکل دارند.

تاجیک افزود: اگر سیاست های مسکن تغییر نکند و حمایت جدی از کارگران صورت نگیرد، احتمالاً شاهد افزایش فقر، مهاجرت اجباری به حاشیه شهر ها و گسترش مشاغل غیررسمی خواهیم بود. مسکن نباید کالای سرمایه ای صرف باشد، بلکه باید حق اولیه هر خانواده به حساب آید. در غیر این صورت شکاف طبقاتی و نارضایتی اجتماعی بیشتر خواهد شد.

وی اظهار داشت: مسکن مهم ترین دغدغه امروز کارگران است. اگر دولت به دنبال آرامش اجتماعی و رونق تولید است، باید ابتدا امنیت معیشتی و سکونتی کارگران را تضمین کند. بدون مسکن پایدار، هیچ خانواده ای احساس آرامش نخواهد داشت و این فشار روانی مستقیماً بر بهره وری نیروی کار هم اثر منفی می گذارد.