قرعه کشی مسابقات لیگ نخبگان و نیز لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) در شرایطی در کشور مالزی برگزار شد که فوتبال ایران سه نماینده در این دو تورنمنت خواهد داشت؛ تراکتور در لیگ اصلی یا نخبگان و سپاهان و استقلال در لیگ دوم.

این در حالی است که سپاهان می توانست در سطح اول باشد، اما شکست 3 بر 2 این تیم مقابل الدحیل قطر در تک بازی پلی آف، معادلات را تغییر داد و طلایی پوشان را به لیگ قهرمانان فرستاد؛ جایی در جمع باشگاه های عمدتا ضعیف و کمتر شناخته شده فوتبال آسیا.

ناکامی سپاهان در عبور از الدحیل، در حقیقت یک شکست دیگر برای فوتبال ایران در رویدادهای قاره ای و بین المللی به شمار می آمد؛ آنچه حالا دیگر کاملا به آن خو گرفته ایم. خود این سپاهان فصل گذشته در همین مرحله 4 بر یک برابر شباب الاهلی شکست خورد و نتوانست مجوز حضور در لیگ نخبگان را به دست بیاورد. آنها در لیگ قهرمانان، سطح دوم هم نتوانستند نتایج خوبی به دست بیاورند و از مرحله گروهی کنار رفتند.

تراکتور هم که فصل گذشته در همان رقابت ها دیگر نماینده ایران بود، تا یک چهارم نهایی بالا رفت و آنجا برابر التعاون عربستان شکست خورد. نیازی به بازگویی نیست که در لیگ نخبگان آسیا هم نمایندگان ایران وضعیت وخیمی داشتند؛ پرسپولیس حتی موفق به صعود از مرحله گروهی هم نشد و استقلال نیز در نخستین بازی حذفی با قبول شکست برابر النصر عربستان از دور رقابت ها کنار رفت.

فهرست کردن این ناکامی ها که تنها مشتی از خروار است، برای سرکوفت زدن به فوتبال ایران و هوادارانش نیست؛ فقط یک تلنگر است برای آن که بدانیم کجا ایستاده ایم و دیگران چطور از ما پیشی می گیرند. این فوتبال زمانی در رده ملی سه دوره پیاپی قهرمان آسیا می شد. ما اوایل دهه نود میلادی هم قهرمانی های استقلال و پاس در جام باشگاه های آسیا و قهرمانی پرسپولیس در جام در جام آسیا را داشتیم.

حتی تا دهه هشتاد هم رسیدن به نیمه نهایی آسیا برای تیم های ایرانی خیلی سخت نبود، اما حالا قشنگ می فهمیم که چطور قافیه را باخته ایم و حتی برابر تیم های درجه دو و سه آسیا هم کارمان گره می خورد. وضعیت فوتبال ملی مان در رده های بزرگسالان و امید هم که نیازی به توضیح ندارد و همه چیز نشان گر یک ضعف عمیق فنی است.

این وسط چیزی که بیشتر لج آدم را در می آورد، انبوه کری خوانی های آبکی و سطح پایین بین برخی هواداران تیم هاست؛ باشگاه هایی که کلی هزینه بازیکنان نه چندان باکیفیت می کنند و آخرش هم مقابل صغیر تا کبیر آسیا شکست می خورند و دست خالی می مانند. این بد است، خیلی بد.