بر اساس مانگای تایزان 5 (داستان مصور یا کمیک ژاپنی) در سایت Shonen Jump+، انیمه گناه نخستین تاکوپی (Takopi’s Original Sin) با روایت زندگی روزمره چند شخصیت روانی آسیب دیده و پرداخت به موضوعات روانشناختی تاریک، توانسته محبوبیت زیادی به دست آورد.

به گزارش روزیاتو، به راحتی می توان فهمید چرا این اثر که در ابتدا چندان معروف نبود، با استقبال منتقدان و علاقه مندان به فرهنگ گیک (افرادی که به انیمه، مانگا، فرهنگ ژاپنی، بازی ها و موضوعات مشابه علاقه مند هستند) روبه رو شده است؛ گناه نخستین تاکوپی تصویری واقع گرایانه و نفس گیر از پیچیدگی های ذهن انسان ارائه می دهد.

این انیمه از قالب های معمول گریزگرایی (escapism) که بیشتر انیمه ها به آن پایبند هستند خارج شده است؛ با نمایش زندگی سخت و خشن، علاوه بر جذب تماشاگر، احساس ناآرامی در او ایجاد می کند و تجربه ای متفاوت، تلخ و شیرین و جذاب برای او به ارمغان می آورد. داستان در وهله اول ساده به نظر می رسد، اما با دقت به سختی های کودکان در جستجوی شادی در خانواده هایی که محیط امن و پایدار ندارند می پردازد.

همه چیز قابل حل و فصل نیست و البته اشکالی هم ندارد

از همان قسمت اول، انیمه گناه نخستین تاکوپی متفاوت و مرموز ظاهر می شود و بدون اتلاف وقت، پایه های داستان را به خوبی می سازد. نویینوکف، که به خاطر شباهت ظاهری خود به هشت پا تاکوپی نام گرفته، موجودی شاد و خوش برخورد از سیاره شادمانی است که هدفش خلق شادی با استفاده از ابزارهای شاد است.

اولین ارتباط انسانی تاکوپی با شیزوکا است، شخصیت اصلی داستان که نگرشی بدبینانه دارد و دقیقاً همان کسی است که تاکوپی باید روی او تمرکز کند. شیزوکا افسرده و ناراضی است و تنها وجود مثبت در زندگی او، چپی (همراه پشمالویش) است. از همان لحظات اولیه ارتباط آن ها، مشخص است که تاکوپی هیچ درکی از پیچیدگی های وجود انسان ندارد. تاکوپی که از دنیایی ساده و تک وظیفه ای آمده، قادر به درک پیچیدگی های انسان نیست و خیلی زود با واقعیتی وحشتناک روبه رو می شود: خودکشی شیزوکا در قسمت اول. برای حل این مشکل، تاکوپی زمان را به عقب برمی گرداند و مصمم تر می شود تا با کشف دلیل خودکشی شیزوکا در این خط زمانی تغییر یافته، او را خوشحال کند.

تاکوپی موجودی است که در مثبت بودن افراط می کند و حاضر است هر کاری انجام دهد تا فرد مورد نظرش را خوشحال کند. اما تمام تلاش های او، از ابزارهای شادکننده اش گرفته تا روش های تغییر واقعیت، نمی تواند به هدف ظاهراً ساده او یعنی خوشحال کردن شیزوکا منجر شود. با اینکه تاکوپی مدام در حال مشاهده بخش های تاریک و سخت زندگی انسان هاست، اما هنوز نگرشی نادرست و سردرگم نسبت به مسائل دنیای واقعی دارد.

این موجود پرانرژی و مشتاق برای راضی نگه داشتن شیزوکا، مشکلات زیادی نیز به وجود می آورد، مثل مرگ مارینا. این نشان می دهد که او درک درستی از رفتارها، پیامدها و مرزهای اخلاقی ندارد. این رفتارها باعث شکل گیری شخصیت شیزوکایی می شود که هم به دنبال شادی است و هم دیگران را کنترل می کند. این موضوع او را به اتخاذ تصمیمات خشونت آمیز وا می دارد و در نهایت مجبور می شود به تاکوپی و آزوما تکیه کند تا پیامد کارهایش را جبران نمایند.

گناه نخستین تاکوپی به پیش زمینه شخصیت شیزوکا می پردازد و نشان می دهد که دستیابی به خوشبختی واقعی برای برخی افراد بسیار دشوار است. از طریق دیالوگ ها و روایت های بین تاکوپی و شیزوکا، این انیمه درس تلخی می دهد: همه چیز قابل حل نیست. حتی وقتی قصد و نیت خیرخواهانه ای وجود دارد، نمی توان همیشه دیدگاه یک فرد نسبت به زندگی را تغییر داد. گناه نخستین تاکوپی با پرداختن به پیش زمینه شیزوکا، نشان می دهد که خوشبختی واقعی برای بعضی ها دست نیافتنی است.

این اثر به بررسی ذهنیت کودکان در خانواده های آسیب دیده می پردازد

خانواده های فروپاشیده، کودکان شکننده و آسیب دیده به بار می آورند؛ انیمه گناه نخستین تاکوپی این پیام ناخوشایند را در مرکز داستان خود قرار می دهد. در این اثر، سه کودک به نام های شیزوکا کوزه، مارینا کیرا رزاکا و نائوکی آزوما، تأثیرات گسترده زندگی در خانواده های ناپایدار را به تصویر می کشند.

برای شیزوکا کوزه، زندگی تاریک و ناامیدکننده است، چرا که پدرش خانواده را ترک کرده و در شهر دیگری زندگی جدیدی ساخته است. مادرش نیز او را نادیده می گیرد؛ حتی زمانی که شیزوکا به خاطر زورگویی های همسالان خود زخمی شده و بی توجه و درمانده است. تنها نقطه امید در زندگی شیزوکا، چپی سگ دست آموزی است که از تولد کنار خودش بزرگ کرده و تنها دلگرمی او در دنیایی سرد و بی رحم به شمار می رود.

به همین دلیل، بعد از اینکه چپی را از او می گیرند، شیزوکا کنترل خود را از دست می دهد و وقتی به احتمال دیدار دوباره با او دلخوش می شود، حاضر است برای رسیدن به هدف خود دیگران را به بازی بگیرد. این رفتارهای مشکل ساز ریشه در عدم وجود یک حمایت خانوادگی مطمئن و دلسوز در لحظات سخت زندگی دارد.

از سوی دیگر، نائوکی آزوما زیر سایه مادری سخت گیر بزرگ شده که همیشه او را با برادر بزرگترش مقایسه می کند و از او انتظارات زیادی دارد؛ این نوع تربیت سخت گیرانه همراه با رویکرد ناعادلانه پاداش و تنبیه، باعث ایجاد احساس حقارت در نائوکی شده که تمام اعتماد به نفسش وابسته به تأیید مادر است.

در نتیجه، رفتارهای وسواسی نائوکی نسبت به کوزه که به گفته خودش شبیه مادر اوست، به راحتی قابل درک می شود. شیفتگی او نسبت به کوزه باعث می شود تا وجدان او کنار برود یا شاید او را از رفتارهای وحشتناک کوزه و تاکوپی منحرف کند. مارینا کیرازاکا، دشمن شیزوکا، بارها و بارها از خشونت های جسمی مادرش به دلیل ازدواج ناموفق او رنج می برد. او مجبور است با شخصیت اسکیزوفرنی خشونت آمیز مادرش دست و پنجه نرم کند و همین باعث شده تا برای تخلیه فشارهای عمیق خود، به شیزوکا زور بگوید؛ شیزوکا در این میان نقش کیسه ی بوکس مارینا را دارد، چون مارینا برای تخلیه ی ناراحتی و عصبانیت عمیق خود نسبت به خیانت پدر در حق مادرش، از او استفاده می کند؛ خیانتی که به مادر شیزوکا هم مربوط بوده است.

شخصیت مارینا تحت تأثیر جنبه های تاریک مادرانش شکل می گیرد؛ رفتار و خصوصیات او به آن ها شباهت پیدا می کند، آن هم بدون آنکه خودش متوجه این امر شود. کودکان تا حد زیادی بازتابی از والدین شان هستند و رفتار ظالمانه مارینا نسبت به شیزوکا این نکته را نشان می دهد. این شخصیت های غم انگیز، اثرات اجتناب ناپذیر خانواده های ناپایدار را بر روان اعضای جوان تر خانواده به تصویر می کشند و نشان می دهند چگونه این وضعیت می تواند مسیر زندگی آن ها را تحت تأثیر قرار دهد. این نمایش تلخ و دردناک از رویدادهای ناخوشایند زندگی، علاوه بر جذابیت، عبرت آموز است.

در عوض، داستان یک راه حقیقی برای مواجهه شخصیت ها با دردهای روانی پیدا می کند

انتهای گناه نخستین تاکوپی با تغییر هدف شادی او آغاز می شود. پس از اینکه شیزوکا فهمید پدرش خانواده دیگری دارد و چپی نیز دیگر همراه او نیست، ناامیدی عمیقی وجودش را فرا گرفت و تا مرز جنون پیش رفت؛ چون نمی توانست با افکار تاریک خود کنار بیاید و در نهایت تاکوپی را کشت.

خوشبختانه تاکوپی با قدرت شروع دوباره پس از یک حادثه ی سخت، هدفش برای ایجاد شادی را به مارینا منتقل می کند و در مقابل شیزوکا قرار می گیرد. این تغییر ناخوشایند، دیدگاه توخالی تاکوپی درباره ی انسانیت را نشان می دهد؛ هویت او یک بعدی و صرفاً تابع خواسته های کسی است که باید خوشحال کند. در نهایت، تاکوپی در باتلاقی از تعارضات اخلاقی گرفتار می شود و به درک پیچیدگی های اخلاقی شخصیت های انسانی می رسد.

با راهنمایی آزوما، او دوگانگی ذات انسان را می فهمد؛ اینکه یک فرد می تواند هم خوب و هم بد باشد و این آگاهی باعث تغییر نگرش او می شود. هرچند تاکوپی همچنان دیدگاهی ساده لوحانه درباره ی خوشبختی و حل مشکلات دارد، اما موفق می شود احساسات سرکوب شده ی شیزوکا را آزاد کند؛ این رهاسازی، نخستین گام شیزوکا به سوی بهبودی است.

این صحنه ی تأثیرگذار، تولد دوباره ی شیزوکا را به نمایش می گذارد؛ اولین قدمی که شخصیت (به جای نادیده گرفتن) برای مواجهه با مشکلاتش برمی دارد. این تغییر زمینه ساز پایان تلخ و شیرین گناه نخستین تاکوپی است و حقیقتی عمیق را برجسته می کند: همه چیز قابل اصلاح نیست و حتی پایان های ناپیدا هم می توانند معنا داشته باشند.