ابراهمی عمران طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: از صحبت ها و فیگور بدن پزشکیان طی هفته اخیر انتقادی شده است. زاویه تند سیاسی این نقدها هم مشخص و برای همگان آشناست. آنچه اما در این میان مورد غفلت قرار می گیرد، کالبدی است که ریاست جمهوری در آن قرار گرفته است. کالبدی که بیشتر توده مردم ایران را در خود نمایندگی می کند. اصولا آمدن چنین شخصی با ادبیات غیرمتکلف و حرکات و رفتارهای عادی بسان همه انسان های کوچه و بازار از نعمات و خیرات ممکن بود.

پزشکیان اگر در اوج بحران و ناترازی های موجود می خندد و خود را در اتفاق می بیند و اگر هم در سیاست، حجابی بین خویشتن و مردم نمی بیند و هر آنچه عامه مردم مشتاق شنیدن آن هستند بر زبان می آورد از باوری نشأت می گیرد که او را مصمم به آمدن و ادامه دادن کرده است. رییس جمهور بی تکلف این دوران ایران همان گونه که آرام و متین هست؛ این آرامش و متانت را برای مردمش هم می خواهد. این مثبت دیدن امور و تو گویی اتفاقی رخ نداده را، سعی در همگانی کردن آن در روان پر آشوب مردم می داند.

خنده هایش و حرکات و فیگور بدنش، جدا از آنکه زبان بدن بلد باشد یا بخواهد تصنعی رفتار کند نشان از شناخت درست او از توده رنج کشیده از فقر و بی عدالتی می دهد. او تملق گو و تملق شنو نیست. آجیلی نمی دهد و آجیلی هم نمی گیرد بسان مستوفی الممالک. ولی مشتاق آن هست که آجیل و رفاه عموم مردم را میسور کند. در این میان، اما ضعف شناختن او می تواند دستاویزی برای نوازش سیاسی اش توسط بازندگان همیشه مدعی شود. افسوس که دایره و سپهر سیاسی ایران کیش شخصیت را نمی پسندد.

ولی گاهی لازم است در ورای آن، شناخت درست و اصولی از بازیگران عرصه سیاست هم ایجاد شود. شناختی که لازمه اش گفتن خصال نیک چنین فردی و بازگو کردنش به زبان ساده برای همگان است. بازیگرانی که در راه درست و صواب گام برمی دارند، حق شان هست که بهتر شناخته شوند. حال چگونه شناساندن این روحیات مهم است و بس شاذ و شاید هم مناقشه برانگیز. پزشکیان به حتم مایل نیست از شخص او زیاد بگویند و ول کردن هایش به گویندگان هم می تواند از جعفر تا اکبر و اصغر نوعی را شامل شود.

ولی پرواضح است که آگاه باشند این نشناختن مرام و مسلک رفتاری و سیاسی اش می تواند پاشنه آشیل و چشم اسفندیارش شود. مردم عادی شاید خوش شان بیاید از این بی پیرایگی و دمی در دل شان آرام شوند از اینکه صدا و منویات ساده شان از زبان شخص دوم مملکت گفته شود. ولی گروه های الیت سیاسی و اجتماعی به دلایل گوناگون این گونه نیستند. مرام و معرفت و اصول رفتاری پزشکیان، باید برای همگان به نحوی بازگو شود که تصویر درستی از حرف ها و حرکاتش مبسوط شود.

اگر دوربین به دست می گیرد و از خبرنگاران عکس می گیرد و اگر در جواب پرسشی سخت، با خنده و با ملاحت دوست داشتنی جواب می دهد و اگر راهکاری جز جنگ و ستیز می خواهد؛ همه و همه صداهای مردمی است که یک سال پیش با امید و تغییر به او اعتماد کردند. نگذاریم این صداقت و راستی رای آن 50 درصد شکسته شود تا آن 50 درصد قهر کرده نیز امیدوار به صدق گفته هایش شوند. پزشکیان پزشک شناخت روحیات مردم است. در حالی که روحیات و آلام درونی اش بی اندازه ناشناخته است. کمی اگر اجازه بدهد این شناختن بهتر از او همگانی شود، به ثواب و صواب است.