فرارو- فیلم جدید Freakier Friday یا جمعه عجیب تر ، با تکیه بر فرمول قدیمی تعویض بدن، بار دیگر بینندگان را به دنیایی آشفته و خنده دار از هویت های جابه جا شده می برد

به نقل از گاردین، در قسمت جدید و پرجنب وجوش سری فیلم جمعه عجیب ، جیمی لی کرتیس بار دیگر با بازی شاداب خود موفق می شود روح تازه ای به داستان قدیمی تعویض بدن بدمد؛ فیلمی که اگرچه لیندزی لوهان نیز در آن حضور دارد، اما بار اصلی خنده ها و جذابیت ها را کرتیس به دوش می کشد. فیلم جدید، که در ادامه نسخه سال 2003 ساخته شده، این بار با کارگردانی نیشا گاناترا و فیلمنامه ای از جردن وایس به سینما بازگشته است. در نسخه قبلی، لوهان و کرتیس در نقش مادر و دختری ظاهر شدند که در پی دعوایی، با نیروی جادویی یک کلوچه چینی بدن هایشان با هم عوض شد. حالا اما در نسخه 2025، با احتیاط فرهنگی بیشتری مواجه هستیم و خبری از شوخی های مشابه نیست.

در این روایت جدید، شخصیت تس کولمن با بازی جیمی لی کرتیس، حالا مادربزرگ شده؛ او درمانگر و میزبان یک پادکست درباره فرزندپروری است. در مقابل، آنا (با بازی لیندزی لوهان) که روزگاری دختر یاغی تس بود، اکنون تهیه کننده موسیقی و مادر مجرد یک نوجوان نسل Z است. این دختر، هارپر، توسط جولیا باترز بازی می شود؛ بازیگری جوان که هنوز به خاطر نقش درخشانش در فیلم روزی روزگاری در هالیوود کنار لئوناردو دی کاپریو در یادها مانده است.

در جریان داستان، هارپر با همکلاسی بریتانیایی و پرادعای خود، لیلی (با بازی سوفیا همونز)، درگیر می شود. ماجرا زمانی پیچیده تر می شود که مادرش، آنا، دل به پدر مجرد و جذاب لیلی، اریک (مانی جاسینتو) می بندد. دو دختر نوجوان که حالا دشمن یکدیگرند، از تصور خواهرخواندگی احتمالی وحشت زده می شوند. اما تعویض بدن تازه ای در راه است؛ این بار با دخالت یک کف بین عجیب و غریب که ماجرا را به شکلی فراطبیعی و کمدی وارد مرحله ای تازه می کند. برخلاف نسخه های پیشین، این بار نه دو، بلکه چهار زن درگیر جابه جایی بدن ها می شوند و همین موضوع به داستان جنبه ای شلوغ تر و عجیب تر می دهد.

بدون تردید، آنچه فیلم را از سقوط در دام تکرار و یکنواختی نجات می دهد، نقش آفرینی جذاب جیمی لی کرتیس است. او با شوخ طبعی و بی پروایی خاص خود، روحیه ای بازیگوش و در عین حال انسانی به شخصیتش می بخشد. اجرای او پر از لحظاتی سرشار از خنده و انرژی است؛ به ویژه در صحنه هایی که با تفاوت نسلی میان او و نوه اش شوخی می شود، یا زمانی که کاربران مسن شبکه های اجتماعی هدف طنز قرار می گیرند.

در حالی که حضور لیندزی لوهان برای بسیاری از طرفداران خاطره انگیز است، اما او در این فیلم نتوانست آن طور که باید، بُعد کمدی نقش خود را برجسته کند. شاید به نوعی بتوان گفت که خود لوهان نیز در زندگی واقعی نوعی تعویض بدن را تجربه کرده است: ستاره ی شورشی گذشته که حالا نقش مادری پراسترس را بازی می کند. اما با وجود این تضاد جالب، اجرای او بیش از حد محافظه کارانه است و در سایه بازی پرتلاش کرتیس گم می شود.

درحالی که انتظار می رفت فیلم به موضوعاتی چون هویت و تصویر بدنی بپردازد، جمعه عجیب تر عمداً از ورود به این مباحث خودداری می کند و ترجیح می دهد کمدی باقی بماند. شاید بخشی از این انتخاب به دلیل شخصیت شوخ و صمیمی مادربزرگ داستان باشد که اجازه نمی دهد لحنی جدی یا تأمل برانگیز بر فیلم حاکم شود.

با این حال، همین سبک طنز ساده و بی ادعا است که باعث می شود فیلم در میان آثار مشابه بدرخشد. حضور بازیگران مکمل با چاشنی طنز، و تمرکز فیلم بر روابط خانوادگی و نسل ها، آن را به تجربه ای سرگرم کننده تبدیل کرده که بدون نیاز به پیچیدگی های مفهومی یا فکری، مخاطب را به خنده وا می دارد.

جمعه عجیب تر هرچند فیلمی با طرحی تکراری و شناخته شده است، اما به لطف بازی درخشان جیمی لی کرتیس و چند نکته پردازی هوشمندانه در فیلمنامه، به اثری فراتر از یک دنباله معمولی بدل می شود. این فیلم نه تنها از میراث نسخه های پیشین خود بهره می گیرد، بلکه با روزآمدسازی ماجرا و ورود شخصیت های نسل جدید، پل ارتباطی میان مخاطبان قدیمی و جوان تر برقرار می کند. اگرچه لیندزی لوهان نتوانسته آن طور که باید بدرخشد، اما ترکیب بازیگران و فضای شاد فیلم، آن را به یک کمدی خانوادگی قابل قبول تبدیل کرده است.