لاول اولین انسانی محسوب می شود که دو بار به ماه سفر کرده اما هرگز روی آن فرود نیامده است.

جیم لاول ، فضانوردی که سال 1970 با هدایت مأموریت آپولو 13 توانست فضاپیمای آن را به سلامت به زمین بازگرداند، در سن 97 سالگی درگذشت.

براساس گزارش بی بی سی، ناسا می گوید او پس از اینکه تلاش برای فرود روی ماه به دلیل انفجار فضاپیما متوقف شده بود، توانست حادثه ای بالقوه را به یک موفقیت تبدیل کند. ده ها میلیون نفر از سراسر جهان از طریق تلویزیون شاهد سقوط لاول و دو فضانورد دیگر به اقیانوس آرام بودند، لحظه ای که به یکی از نمادین ترین لحظات تاریخ سفرهای فضایی تبدیل شده است.

لاول که همچنین عضو مأموریت آپولو 8 بود، اولین انسانی محسوب می شد که دو بار به ماه سفر کرده اما هرگز روی آن فرود نیامده است.

جیمز آرتور لاول جونیور در 25 مارس 1928 متولد شد. یک سال قبل از اینکه چارلز لیندبرگ سفر تاریخی خود را از اقیانوس اطلس انجام دهد. او در مورد دوران کودکی خود گفته بود:

لاول وقتی پنج ساله بود، پدر خود را در یک تصادف رانندگی از دست داد. مادر او، بلانش ، تمام ساعات روز را کار می کرد و به سختی سعی داشت تا غذای خانواده را فراهم کند. دانشگاه برای آنها از لحاظ مالی هدفی دست نیافتنی بود.

جیم لاول سپس به نیروی دریایی ایالات متحده ملحق شد که پس از جنگ جهانی دوم به دنبال خلبان های جدید بود. او در این واحد به عنوان یک خلبان جنگنده آموزش دید. دو سال بعد، لاول ریسک کرد و به آکادمی نیروی دریایی در آناپولیس، منتقل شد، به امید اینکه با موشک های محبوب خود کار کند.

در سال 1958، لاول برای پیوستن به ناسا درخواست خود را ارائه کرد. او یکی از 110 خلبانی بود که برای پروژه مرکوری (با هدف قرار دادن یک انسان در مدار زمین) در نظر گرفته شده بود، اما یک مشکل کبدی موقت باعث شد تا شانس لاول از بین برود.

اولین سفر فضایی او با فضاپیمای دونفره جمنای 7 انجام شد. لاول و فضانورد دیگری با نام فرانک بورمن به فضا پرتاب شدند تا متوجه شوند آیا انسان ها می توانند دو هفته در فضا زنده بمانند یا خیر.

پرواز بعدی لاول برای فرماندهی جمنای 12 بود که همراه با فضانورد تازه کار باز آلدرین انجام شد. این بار آنها ثابت کردند که انسان می تواند بیرون از فضاپیما نیز فعالیت کند. آلدرین در این مأموریت وارد فضا شد و پنج ساعت به عکاسی از میدان های ستاره ای پرداخت.

پس از آن نوبت به ماه رسید. مأموریت آپولو 8 شامل اولین گروهی بود که به مدار فراتر از مدار پایین زمین وارد شدند و تحت تأثیر گرانش یک جسم دیگر قرار گرفتند. این خطرناک ترین مأموریت ناسا بود.

او همراه با فضانوردان دیگری با موشک ساترن 5 و سرعتی بیشتر از 40 هزار کیلومتر برساعت از جو زمین خارج شد. موشک مورداستفاده در این مأموریت یکی از بزرگ ترین نمونه های آن زمان محسوب می شد. 68 ساعت پس از پرتاب، آنها به مقصد رسیدند.

هرچند ارتباط رادیویی با مرکز کنترل مأموریت قطع و سپس کامل از بین رفت، اما لاول در آن زمان جزء اولین انسان هایی بود که سمت دیگر ماه را دید.

بااین حال، مهم ترین مأموریت او آپولو 13 محسوب می شود. مأموریتی که با مشکل بزرگی همراه شد و فضانورد ناسا توانست آن را نجات دهد. در فاصله حدود 332 هزار کیلومتری زمین، فشار اکسیژن افت کرد و برق فضاپیما قطع شد. در این زمان بود که لاول جمله تاریخی هیوستون، ما یک مشکل داریم را به اپراتورهای ناسا اعلام کرد.

در این زمان فرد هایز ، دیگر فضانورد این مأموریت، و لاول با عجله ماژول ماه نشین آکواریوس را فعال کردند. این ماژول قرار نبود تا رسیدن به ماه استفاده شود، و به دلیل عدم وجود سپر حرارتی نمی توانست برای ورود به جو زمین به کار برود، اما می توانست آنها را تا رسیدن به زمین زنده نگه دارد.

در واقع زمانی که یکی از مخازن اکسیژن فضاپیمای آنها منفجر شد و سیستم های اصلی را از کار انداخت، لاول و تیم او از این ماژول به عنوان یک قایق نجات فضایی استفاده کردند. آکواریوس دارای دو مخزن اکسیژن مستقل بود که برای مأموریت ماه نشینی در نظر گرفته شده بود. فضانوردان ناسا از این اکسیژن، هم برای تنفس خود و هم برای تولید برق از طریق سلول های سوختی استفاده کردند.

همچنین داخل فضاپیما به دلیل قطع گرمایش به شدت سرد شده بود. ماژول ماه نشین فضای کوچکی داشت اما گرم تر بود و تجهیزات حیاتی آن سالم بودند، بنابراین خدمه تقریباً کل مسیر برگشت را داخل آکواریوس بودند.

درحالی که تمام دنیا فکر می کردند خدمه این مأموریت به پایان راه خود رسیده اند، جیم لاول، فرد هایز و جک سوایگرت در اقیانوس آرام فرود آمدند.

شان دافی ، رییس موقت ناسا در بیانیه ای گفت که لاول به برنامه فضایی ایالات متحده کمک کرد تا یک مسیر تاریخی را هموار کند.

تام هنکس ، بازیگر شناخته شده آمریکایی که در فیلم Apollo 13 محصول 1995 نقش لاول را بازی کرده نیز به مرگ او واکنش نشان داد. وی لاول را به عنوان یکی از افرادی معرفی کرده که جسارت رؤیابافی دارند و دیگران را به مکان هایی هدایت می کنند که به تنهایی نمی توانستیم به آنجا برویم.

لاول سال 1973 از نیروی دریایی بازنشسته شد و زندگی آرامی را انتخاب کرد. در شرکت Bay-Houston Towing کار کرد، سخنرانی می کرد و ریاست انجمن ملی عقاب پیشاهنگ را برعهده داشت.

او همچنین یک کتاب با نام ماه گمشده: سفر پرمخاطره آپولو 13 (Lost Moon: The Perilous Voyage of Apollo 13) درباره اتفاقات مأموریت خطرناک خود نوشته بود.