روزنامه هم میهن امروز شنبه سرمقاله خود را به نقد سخنان رییس اطلاعات سپاه اختصاص داد و نوشت: هنوز مدتی از ماجرای تجاوز نظامی اخیر نگذشته که دوباره با سخنان پیشتر تجربه شده ای مواجه هستیم. رییس جدید سازمان اطلاعات سپاه در سخنانی اظهار داشت که: هیچ کشوری مثل ما فضای مجازی را رها نمی کند. از نمایندگان مجلس می خواهم که شبکه ملی اطلاعات را جدی بگیرند و آن را پیگیری کنند. امروز شبکه های ماهواره ای و اینترنتی آمریکایی مثل من وتو ، بی بی سی و ایران اینترنشنال در خانه های ایرانی ها به راحتی افکار دشمن را اعلام می کنند.

این اظهارات یک وجه مثبت دارد و اینکه به جای پرداختن به جاسوسی و ادعاهای مشابه، مستقیماً به مسئله اصلی اشاره می کند که همان انتشار افکار دیگران و به تعبیری دشمن در خانه های ایرانیان است. این سخن، دقیقاً انگیزه اصلی و صادقانه در مخالفت با ماهواره و اینترنت و امثال آن است.

آنچه که به ایشان باید گفت این است که هیچ کدام از این رسانه ها پا نداشتند که خودشان یا با زور داخل خانه مردم بیایند. حتی قانون منع استفاده از ماهواره هنوز هم برقرار است و فیلترینگ هم که روی اینترنت لاک پشتی ایران الی ماشالله اجرا می شود. پس اینها انتخاب و به دعوت مردم است که وارد خانه ها شده اند.

پرسش باید این باشد که چرا این تعداد از مردم ایران خودشان چنین رسانه هایی را انتخاب یا دعوت به حضور در خانه های شان کرده اند؟ چرا از رسانه های رسمی در خانه های خود استقبال نمی کنند؟ و یا چرا رسانه های ما در خانه مردم دیگر کشورها وارد نشده اند؟ به علاوه، چگونه و چرا باید به خود اجازه داد یا حتی در عمل بتوان مردم را از دسترسی به این رسانه ها منع کرد؟

اگر تا حالا توانسته ایم، از این پس هم خواهیم توانست. جهت اطلاع ایشان جملاتی از امام را که 59سال پیش و در همین روزها خطاب به شاه گفتند را اینجا تکرار می کنیم: یک دو سه ساعت از برنامه رادیو دست ما بدهید، ما برایش تعیین می کنیم ‎ برنامه را؛ و من به شما قول می دهم که نه با سلطنت شما مخالفت داشته ‎ باشد، نه با وزارت شما مخالفت داشته باشد، نه با ریاست شما مخالفت؛ با هیچ کدام ‎ مخالفت ندارد… ما مردم را آشنا می کنیم؛ دنیا را آشنا می کنیم به احکام اسلام و اسلام مان؛ و‎ فرهنگ را یک فرهنگ مستقل… .

در واقع، کل درخواست امام از آن رژیم دسترسی به دو سه ساعت برنامه رادیویی بود تا پیام خود را پخش کند. حالا این ساختار ده ها و صدها کانال و شبکه و نیز میلیاردها پول و فربه ترین نظام رسانه ای جهان را دارد؛ بعد همه کوشش خود را معطوف به منع دیگران کرده است؟

مشکل این ساختار نداشتن پیام است و نه نداشتن رسانه. کسی که پیام ندارد، با جلوگیری از انتشار پیام های دیگر نمی تواند موفقیتی کسب کند. بله. این درست است که آن رسانه ها پیام های دشمنی را می فرستند؛ ولی شنیدن آن ها به دلیل خالی بودن رسانه رسمی داخلی از پیام ارزشمند است.

این همه اتلاف وقت نکنید. اشکال از داخل است که پیام ارزشمند و قابل اعتنا و قانع کننده ندارد. چون اصولاً رسانه هایی واقع گرا نیستند. آن ها روایت ساز هستند. هیچ جذابیتی برای اغلب مردم ندارند. دنبال بردن مردم به جایی هستند که مردم به آنجا علاقه ای ندارند. مردم به آن ها اعتماد ندارند. دروغ کم نمی گویند.

مردم از روی ناچاری سراغ رسانه های فرامرزی رفته اند و مسئولیت این ناچاری به عهده کسانی است که این سیاست فشل و ضد امنیت ملی را ایجاد کرده اند و یا در برابر آن سکوت می کنند.