ابوالفتح محوی متولد سال 1295 و متوفی به سال 1388 بود. او از شاهزاده های قاجار، بازرگان و فعال در پروژه های مختلف خدماتی تجاری در دوره محمد رضا پهلوی بود.

به گزارش عصرایران، او همچنین از مشاورین محمدرضا پهلوی و نیز حلقه نزدیکان امیر اسدالله علم بود. عمده شهرت او به دلیل حضور پررنگش در طرح اتمی دوره پهلوی دوم بود. او در سال 1364 با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد مصاحبه کرد و در قسمتی از این مصاحبه به این پروژه اتمی اشاره کرد که آن را می خوانیم:

هنگامی که دیدم جهان به طرف استفاده از انرژی اتمی در کارهای مختلف می رود و محمدرضا پهلوی نیر زمزمه ساختن نیروگاه های اتمی می کند، شرکتی به نام شرکت انرژی اتمی ایران تأسیس کردم که مدیریت آن را مدیرعامل سابق آی.بی.ام آقای مهندس محمدصادق سعیدی بر عهده داشت. ایشان را به اروپا و آمریکا فرستادم تا چند متخصص اتم شناس استخدام کند و به ایران بیاورد. از جمله افرادی که به ایران آورده شدند، یک آلمانی دانشمند به نام پروفسور اشمیت بود.

در اثر همکاری من و دکتر اعتماد و متخصصانی که در اختیار داشتیم، پس از چندماه مذاکره بر سر هر لغت و جمله، سرانجام نمونه قولنامه مربوط به خرید نیروگاه های اتمی تهیه شد و براساس آن، دکتر اعتماد قراردادی با شرکت آلمانی KWU برای ساختن دو نیروگاه در بوشهر و متعاقب آن قرارداد دو نیروگاه دیگر با شرکت فرانسوی فراتوم امضاء کرد. در این قولنامه، سیاستهای محمد رضا پهلوی و نظر اروپاییها و آمریکاییها دقیقاً رعایت شده بود.

شرکت ما یعنی شرکت انرژی اتمی یا همان INECO می بایست افراد تربیت شده را برای تصدی امور اتمی در سال 1980 در اختیار سازمان نیروی اتمی کشوری بگذارد. در این سال، قرار بود که اولین و دومین نیروگاه اتمی آلمان ها به نام ایران یک و ایران دو تحویل شود.

دکتر اشمیت، متخصص آلمانی شرکت INECO، روزی به نزدم آمد و گفت : این واحدهای برق اتمی برای یکسال و نیم دیگر تمام می شود و من پیشنهاد بسیار جالبی دارم. سازمان انرژی اتمی ایران باید تفاله های اتمی را در جایی دفن کند. بهترین جای دفن آن کویر لوت است. اگر ایران بخواهد می تواند با اروپایی ها که گرفتار همین تفاله ها هستند قراری بگذارد تا آنها نیز تفاله هایشان را در کویر لوت دفن کنند. البته محافظت بین المللی هم لازم دارد. بدین نحو، ایران هم پرستیژی کسب می کند و هم به استفاده مادی دست می یابد.

از دکتر اشمیت خواستم گزارشی کتبی در این مورد تهیه کند.وقتی همراه محمدرضا پهلوی برای چند روزی به جزیره کیش می رفتم، هنگام عبور هواپیما از روی کویر به شاه گفتم: اگر اجازه می فرمایید من راجع به تفاله های نیروگاه های اتمی مطالبی را در کیش به شما بگویم. موافقت کرد و گفت: بدم نمی آید که دراین مقوله اطلاعاتم تکمیل شود. بعد از ناهار بیا کنار دریا بنشینیم باهم صحبت کنیم.

پس از آنکه پیشنهاد دکتر اشمیت را به اطلاع شاه رساندم، وی پرسید: آیا با شخص دیگری هم در این زمینه صحبت کرده ای؟

گفتم: خیر

مقصود شاه دکتر اعتماد بود. پس از آن شاه گفت: به نظر من فکرخوبی است ولی فعلاً دراین باره با کسی حرف نزن.

یک روز متوجه شدم که شاه بدون اطلاع کار خودش را کرده و با دولت های اروپایی قرارهایی گذاشته است تا آنها تفاله های اتمی خود را به ایران بیاورند و به همان ترتیب که دکتر اشمیت گفته بود در کویر دفنشان کنند. با فهمیدن این مساله، دکتر اشمیت به من اعتراض کرد که چرا در جریانش نگذاشته ام.

محمدرضا پهلوی نقشه بسیار محرمانه ای در سر داشت و مخفیانه سفارش خرید لابراتواری را داده بود که آن لابراتوار می توانست اورانیوم را غنی کند و پلوتونیومی بسازد که در ساختن بمب اتمی مصرف دارد. معاون سازمان نیروی اتمی دکتر احمد ستوده نیا که ساختن نیروگاه ها و سفارش اجناس زیرنظر او بود، ورود چنین لابراتواری را به من اطلاع داد و تقاضا کرد که از محمدرضا پهلوی سؤال شود که قصد او از سفارش لابراتوار که دکتر ستوده نیا نیز از آن بی خبر مانده است، چیست؟

من وقتی مطلب را با محمد رضا پهلوی در میان گذاشتم خیلی ناراحت شد ولی خونسردی و متانت خود را حفظ کرد و پرسید: تو این را از کجا می دانی؟ گفتم: شما آگاهید که تشکیلات من با سازمان نیروی اتمی کشوری همکاری نزدیک دارد. محمد رضا پهلوی با اصرار می خواست بداند چه کسانی از این قضیه اطلاع دارند. سعی کردم ستوده نیا را لو ندهم و دروغ هم نگفته باشم. از این جهت گفتم: ممکن است دکتر اعتماد و معاونش چیزهایی بدانند. بعدها اطلاع پیدا کردم که سرهنگی را که گویا متخصص اتم بوده و در بازنشستگی مصلحتی به سر می برد برای انجام طرح محرمانه محمد رضا پهلوی مامور همکاری با سازمان نیروی اتمی کرده اند.