احمد زیدآبادی، روزنامه نگار، با انتشار متنی در کانال تلگرامی خود با عنوان میوه های گندیده! به اظهارات اخیر وزیر امور خارجه درباره ازسرگیری روابط دیپلماتیک با مصر پرداخته است.

او در این زمینه نوشت: عباس عراقچی از بهبود روابط ایران و مصر تا مرز ازسرگیری روابط دیپلماتیک خبر داده است.

برقراری رابطه با مصر در دهه نخست انقلاب تابو و حرام تلقی می شد، اما پس از آن تمایل به عادی سازی رابطه با قاهره در بین سران کشور ظاهر شد. شرط مصری ها برای عادی سازی، تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی عامل ترور انور سادات از روی خیابانی در تهران بود. جماعات تندرویی که هر روز نام تازه ای بر روی خود می گذاشتند، مانع انجام این کار می شدند چون آن را خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام می دانستند!

تغییر نام خیابان دو ماه پیش صورت گرفت و مسیر عادی سازی روابط تهران و قاهر گشوده شد. به عبارتی تابو شکست و حرام به حلال تبدیل شد و از آنان که این کار را خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام توصیف می کردند، صدای اعتراضی برنخاست! با این حال، عادی سازی رابطه با مصر در این شرایط دیگر اثر گذشته را ندارد. امری دیرهنگام و به نسبت کم اهمیت تلقی می شود!

چرا در این کشور، کار مناسب در زمان مناسب، انگ حرام و خیانت می خورد اما همان کار نهایتاً پس از از دست رفتن فرصت، مجاز و عملی می شود؟ قبلاً نوشته بودم که این کار مثل حرام دانستن چیدن میوه رسیده از روی درخت و بعد دست به دست کردن تا گندیدن آن میوه و سپس صدور جواز چیدن آن است! این کار در تمام موارد حتی استفاده از تکنولوژی های ارتباطی، به صورت رویه درآمده و فرصت ها را یکی بعد از دیگری سوخته است!

در این جهان برای موفقیت یا باید جلوی زمان و یا همراه با زمان حرکت کرد. دنبال زمان آن هم با فاصله ای دور به راه افتادن، حاصلی جز آش نخورده و دهن سوخته ندارد؛ چون هر تابوی سیاسی هم نهایتاً می شکند و هم از شکستن آن بهره ای گرفته نمی شود!

امان از تابوسازان سیاسی که امان این کشور را بریده اند و اهل عبرت آموزی هم نیستند!