رسانه فرانسوی در یادداشتی با پرداختن به اشتیاق زیاد و آشکار رییس جمهور آمریکا برای دریافت جایزه صلح نوبل این سوال را مطرح کرد که آیا می توان ایران را بمباران کرد و همچنان جایزه صلح نوبل را برد؟ اما ترامپ این طور فکر می کند.

به گزارش ایسنا، علاقه دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده برای دریافت جایزه صلح نوبل، حاصل ترکیبی از اشتیاق بیش از اندازه او برای کسب اعتبار بین المللی، رقابت یک دهه ای با باراک اوباما رییس جمهور سابق آمریکا و کمی فتنه انگیزی است.

ترامپ ادعا می کند که در طول تنها چند ماه حضور دوباره خود در کاخ سفید به چند درگیری پاپان داده است.

کارولین لویت سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید نیز در 31 ژوییه به خبرنگاران گفت که برای اعطای جایزه صلح نوبل به رییس جمهور ترامپ دیر هم شده است. او مدعی شد که رییس جمهور ایالات متحده از زمان بازگشتش به قدرت در 20 ژانویه، به طور متوسط هر ماه یک توافق صلح یا آتش بس را میانجی گری کرده است.

این اظهارات، واکنش های ناباورانه و کنایه آمیز مخالفان رهبر جمهوری خواه را برانگیخت.

سخنگوی کاخ سفید حتی از ایران، جایی که ترامپ دستور حمله متجاوزانه آمریکا به تأسیسات هسته ای جمهوری اسلامی ایران را صادر کرد، به عنوان شاهدی بر تصمیماتی که مدعی است به صلح جهانی کمک کرده اند، نام برد.

اما او هیچ اشاره ای به جنگ اوکراین که ترامپ چندین بار متعهد به پایان دادن به آن در روز اول ریاست جمهوری اش شد، یا جنگ غزه که همچنان ادامه دارد و ایالات متحده نیز برای تداوم آن به اسراییل سلاح می دهد، نکرد.

بنابر گزارش خبرگزاری فرانسه، برای برخی از رهبران خارجی، اشاره به این جایزه معتبر به ابزاری برای نشان دادن حسن نیت دیپلماتیک نسبت به رییس جمهور آمریکا تبدیل شده که خود را به عنوان یک صلح طلب تصور می کند.

پاکستان، ترامپ را برای جایزه صلح نوبل نامزد کرد، همان طور که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز این کار را انجام داد.

در جریان جلسه ای در اوایل ماه ژوییه در کاخ سفید، یک روزنامه نگار از روسای جمهور لیبریا، سنگال، موریتانی، گینه بیسائو و گابن پرسید که آیا ترامپ شایسته این جایزه است یا خیر. ترامپ که از پاسخ های چاپلوسانه رهبران آفریقایی لذت می برد، با لبخند گفت که ما می توانیم این کار را تمام روز انجام دهیم.

ده ها هزار نفر می توانند نامزدی خود را به کمیته نوبل ارائه دهند، از جمله قانونگذاران، وزرا، برخی از اساتید دانشگاه، برندگان سابق و خود اعضای کمیته اما برای بسیاری، چشم انداز اهدای جایزه به کسی که نظم بین المللی را برهم زده، غیرقابل قبول است.

اِما شورتیس پژوهشگر تاریخ و سیاست آمریکا در سایت خبری کانورسِیشن نوشت: نامزد کردن ترامپ برای جایزه صلح نوبل مانند شرکت دادن یک کفتار در یک نمایش سگ است. البته که ترامپ لیاقتش را ندارد.

رییس جمهور آمریکا با این نظر مخالف است. او در ماه فوریه، هنگام میزبانی از نتانیاهو در کاخ سفید با ابراز تاسف از اینکه در زندگی اش جایزه نوبل را دریافت نکرده است، به خبرنگاران گفت: من لیاقتش را دارم، اما آنها هرگز آن را به من نخواهند داد.

ترامپ همچنین در ماه ژوئن در شبکه های اجتماعی با لحنی گلایه آمیز گفت: نه، من هر کاری که انجام دهم، از جمله درباره روسیه و اوکراین و اسراییل و ایران، جایزه صلح نوبل را دریافت نخواهم کرد، فارغ از اینکه این نتایج چه باشند

گرت مارتین استاد روابط بین الملل در دانشگاه آمریکایی در این باره به خبرگزاری فرانسه گفت: اما ترامپ به عنوان کسی که به طور خاص به جوایز و تقدیرها علاقه دارد، شناخته می شود، بنابراین، از این تقدیر بین المللی بزرگ استقبال خواهد کرد.

مارتین افزود: از آغاز جاه طلبی های ریاست جمهوری اش در 10 سال پیش، او خود را در مقابل باراک اوباما که در سال 2009 جایزه صلح نوبل را به خوبی برنده جایزه شد، قرار داده است.

این جایزه که به رییس جمهور سابق دموکرات، تنها 9 ماه پس از تصدی سمت ریاست جمهوری اعطا شد، بحث های داغی را برانگیخت و همچنان ادامه دارد.

ترامپ حتی در اکتبر 2024 در آخرین مرحله از مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری با ناراحتی گفت: اگر من اوباما نامیده می شدم، جایزه نوبل را در عرض 10 ثانیه به من می دادند.

پیش از این، سه رییس جمهور دیگر آمریکا صلح نوبل را دریافت کرده اند. این جایزه در سال 1973 نیز به هنری کیسینجر به خاطر تلاش هایش برای کمک به پایان دادن به جنگ ویتنام اهدا شد. انتخاب کسینجر که زمانی وزیر امور خارجه ایالات متحده بود، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.