ماندگاری توده هوای گرم در روزهای اخیر و پیش بینی تداوم آن در روزهای آینده، سبب انتشار مطالبی شده که جایگاه دمای مناطق مختلفی از ایران را با دیگر شهرهای جهان مقایسه کرده است. اگرچه این روزها احتمالا بعضی مناطق ایران با تجربه دمای قابل توجه از جمله گرم ترین نواحی زمین بودند اما رییس مرکز ملی پیش بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا می گوید که جامعه آماری بعضی از این مقایسه ها کامل و دقیق نیست.

به گزارش ایسنا، در روزهای اخیر خبری در فضای مجازی منتشر شد که بر اساس آن ها، تعدادی از گرم ترین نقاط ثبت شده روی زمین در یک بازه زمانی 24 ساعته، در ایران قرار داشتند. در فهرست گرم ترین نقاط روی زمین که به نقل از برخی منابع بین المللی منتشر می شد نام شهر آبادان، امیدیه و صفی آباد در استان خوزستان نیز به چشم می خورد.

صادق ضیاییان رییس مرکز ملی پیش بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا در پاسخ به سوال ایسنا، مبنی بر اینکه آیا واقعاً ایران در صدر فهرست گرم ترین مناطق جهان قرار گرفته است یا خیر؟ گفت: برخی سایت ها، داده هایی را که از ایستگاه های دارای پخش بین المللی دریافت و منتشر می کنند؛ اما پراکندگی این ایستگاه های بین المللی محدود است و معمولا تمامی ایستگاه های یک کشور به صورت بین المللی پخش نمی شود.

وی گفت: بر همین اساس، اطلاعات همه ایستگاه های یک کشور لزوماً در این سامانه ها گنجانده نمی شود.

رییس مرکز ملی پیش بینی تصریح کرد: با توجه به شرایط فصلی، می توان گفت که ایران به ویژه استان هایی نظیر خوزستان یا مناطق جنوب غرب کشور در روزهای اخیر جزو مناطق بسیار گرم دنیا قرار داشتند اما این به معنی آن نیست که کل ایران در زمره گرم ترین کشورها قرار دارد.

ضیاییان با بیان اینکه ممکن است داده های محدودی در دسترس برخی از این سامانه ها باشد، گفت: به طور مثال روز یکشنبه (12 مردادماه) بعضی از این سایت ها اعلام کرده اند که کویت با دمای 50.7 درجه سانتی گراد گرم ترین نقطه زمین بوده و پس از آن امیدیه در ایران با 50 درجه و بصره در عراق با 49 درجه گرم ترین شهرها بودند؛ اما با توجه به داده های ایستگاه های داخلی ایران در این بازه 24 ساعته (11 مرداد تا 12 مردادماه) ایستگاهی مانند شبانکاره در استان بوشهر دمای 50.5 درجه داشته است یا برای بندر ماهشهر 50.4 درجه، رامشیر 50.2 درجه و برای امیدیه نیز دمای 50 درجه به ثبت رسیده است؛ این در حالی است که در روزهای اخیر بعضی از سایت ها امیدیه را دومین شهر گرم دنیا اعلام کرده بودند.

وی ادامه داد: این داده ها نشان می دهد که در داخل هر کشور، نقاطی وجود دارد که حتی از دمای بیشتری نسبت به آنچه در سایت ها اعلام شده، برخوردارند؛ اما چون داده های این ایستگاه ها پخش بین المللی ندارد، در آن فهرست ها نیز درج نمی شود.

ضیاییان با تأکید بر تفاوت سطح پوشش داده در کشورهای مختلف اظهار کرد: به عنوان مثال کشور افغانستان تنها دو یا سه ایستگاه با پخش بین المللی دارد؛ کشور عراق شاید در این سامانه ها حدود 5 تا 10 ایستگاه فعال داشته باشد و بعضی سایت ها داده ها را صرفا بر اساس داده های در دسترس اعلام می کنند.

وی افزود: ایران نیز پیش تر حدود 80 ایستگاه در سامانه های بین المللی داشت که این عدد احتمالا اکنون افزایش یافته است.

ضیاییان گفت: منابعی از این قبیل که گرم ترین نقاط زمین را دسته بندی کردند، به دلیل داده های محدود، تصویر کاملی از وضعیت جهانی ارائه نمی دهند و تعیین قطعی و دقیق جایگاه دمای شهرها میان دیگر مناطق جهان نیاز به داده های جامع و گزارش های نهایی دارد.

وی در همین رابطه به رده بندی دمای جهانی که دقیق و قابل استناد باشد نیز اشاره کرد و افزود: سازمان جهانی هواشناسی از هر کشور داده های دمایی را دریافت می کند و بعد از بررسی و مقایسه در بازه زمانی یک ساله و این اطلاعات را به دست می آورد.

ضیاییان افزود: به عنوان نمونه، بر اساس آمار رسمی بالاترین دمای ثبت شده در اسناد رسمی، مربوط به منطقه ای در مرگ دره آمریکا در سال 1913 بوده است که دمایی حدود 57 درجه سانتی گراد داشته است.