مرداد سال 1403 مرد جوانی به نام هوشنگ در تماس با اورژانس تهران اعلام کرد که حال همسرش مساعد نیست و به یکباره بیهوش شده است. پس از آن تکنیسین های اورژانس به خانه آنها در شهرک ولیعصر اعزام شدند.

به گزارش ایران ، معاینات اولیه نشان می داد که زن جوان فوت کرده است. از آنجا که مرگ او مشکوک به نظر می رسید تکنیسین های اورژانس پلیس را در جریان ماجرا قرار دادند. پزشکی قانونی بعد از معاینات لازم در گزارشی علت تامه مرگ را ضربات متعدد جسم سخت به سر اعلام کرد.

با این گزارش، مأموران تحقیقات شان را آغاز کردند و مشخص شد که صبح همان روز این زوج باهم درگیری فیزیکی داشته اند و هوشنگ ضرباتی را به سر او زده است.

به این ترتیب هوشنگ دستگیر شد و به درگیری با همسرش اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت: ما دو دختر داریم که آن روز هم هر دو شاهد ماجرا بودند. من و همسرم از سال ها پیش باهم اختلاف داشتیم چون همسرم مراقب رفتار و روابطش نبود تا اینکه روز حادثه بازهم درگیر شدیم و من با صندلی چند ضربه به سر و بدنش زدم اما بعد از جایش بلند شد و به ظاهر حالش خوب بود. تا اینکه گفت سرم درد می کند و به یکباره روی زمین افتاد و من هم بلافاصله اورژانس را خبر کردم اما وقتی آنها رسیدند فوت کرده بود. با اعتراف صریح متهم پدر مقتول با حضور در دادسرا درخواست قصاص کرد اما دو دختر او رضایت خود را اعلام کردند.

با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 11 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در ابتدای این جلسه برادران مقتول اظهار کردند چون پدرشان به تازگی فوت کرده آنها به عنوان اولیای دم و به درخواست پدرشان خواهان قصاص هستند.

پس از آن متهم به جایگاه رفت و در دفاع از خودش گفت: من عاشقانه با همسرم ازدواج کردم و تا لحظه مرگ هم عاشقش بودم. اما او رفتار خوبی نداشت هربار به خاطر عشق و علاقه ای که به او داشتم گذشت می کردم و از همسرم می خواستم که به خاطر بچه ها و زندگی مان دست از رفتارهایش بردارد. اما او دست بردار نبود. چندبار از او شکایت کردم و سوابق آن در دادسرای ارشاد موجود است اما هربار گذشت می کردم با این خیال که او سرش به سنگ بخورد اما نخورد.

متهم با اشاره به دو دخترش گفت: دو دختر من شاهد هستند که من چقدر به رفتارهای همسرم اعتراض کردم و او بی توجهی کرد. اگر حالا آنها رضایت داده اند به خاطر این است که می دانند مادرشان با من چه کرد. هوشنگ در ادامه خاطرنشان کرد: همسرم با حرف هایش روان مرا به هم می ریخت. من از اتفاقی که افتاده ناراحت و پشیمان هستم و واقعاً نمی خواستم که همسرم را به قتل برسانم. ما حتی یک بار تا مرحله طلاق هم رفتیم اما به خاطر بچه ها دوباره برگشتیم و باهم زندگی کردیم.

با پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.