آسیب به سلول های شنوایی تنها مشکل ایجاد شده توسط صداهای بلند نیست. این آسیب ها به تارهای عصبی شنوایی نیز گسترش یافته و باعث می شوند حتی با بهترین سمعک ها هم درک صدا به ویژه گفتار دشوار شود.

به گزارش فارس، این وضعیت که نوروپاتی شنوایی نامیده می شود، باعث ازدست رفتن پایانه های عصبی شنوایی می شود و درک گفتار در محیط های شلوغ را غیرممکن می سازد. به همین دلیل، محافظت از گوش ها در برابر صداهای بلند بسیار مهم است.

کم شنوایی، به ویژه ناشی از صداهای بلند، یک مشکل رایج است و می تواند به دلیل عوامل محیطی مختلفی رخ دهد.

کاهش قرارگرفتن در معرض صداهای بلند، یکی از مؤثرترین راه های پیشگیری از این مشکل است.

افرادی که به دلیل شغل یا علایق شخصی در معرض صداهای بلند قرار دارند، باید به طور مرتب شنوایی خود را بررسی کنند. همچنین، افرادی که دچار افت شنوایی شدید هستند، ممکن است از کاشت حلزون بهره بیشتری ببرند.

باتوجه به افزایش سطح صدا در محیط های شهری و صنعتی، تعیین حد مجاز بلندی صدا برای حفظ سلامت شنوایی و روان افراد به یکی از دغدغه های اصلی تبدیل شده است.

در محیط های صنعتی، حد مجاز صدا معمولاً 85 دسی بل (مقداری بیشتر از صدای ماشین) در نظر گرفته می شود که به این معنی است که کارگران می توانند به مدت 8 ساعت در معرض این سطح صدا قرار بگیرند؛ بدون اینکه به شنوایی شان آسیب جدی وارد شود.

اما این استاندارد صرفاً برای محیط های صنعتی تعیین شده و در زندگی شهری که افراد به طور مداوم در معرض انواع صداها قرار دارند، قابل تعمیم نیست.

تحقیقات نشان می دهند که حتی صداهای کمتر از 85 دسی بل نیز می توانند اثرات مخربی بر سلامت روان، خواب، فشارخون و سایر جنبه های سلامت داشته باشند؛ بنابراین، برای ایجاد محیط های شهری سالم و آرام، نیاز است تا حد مجاز صدا در مناطق مسکونی و عمومی به مراتب کمتر از 85 دسی بل تعیین شود.

این امر در کوتاه مدت تأثیر چندانی ندارد اما در درازمدت و هنگامی که فرد به صورت مداوم از آن استفاده کند موجب آسیب سیستم شنوایی فرد می شود. یادتان باشد در معرض صدای بلند قرارگرفتن در هر شرایطی برای شنوایی خطرناک است.

مهنا جوانبخت، مدیر گروه آموزشی شنوایی شناسی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی با اشاره به روند طبیعی پیرشدن سلول های شنوایی در سنین بالا اظهار کرد: به طور طبیعی، از حدود 45 سالگی به بعد کاهش شنوایی به دلیل پیری گیرنده های شنوایی آغاز می شود؛ اما متأسفانه سبک زندگی پرصدای امروزی و استفاده بی رویه از هدفون ها باعث شده سن بروز اختلالات شنوایی به طور چشمگیری کاهش یابد.

وی افزود: نوجوانان امروزی ساعت های طولانی از هدفون و هندزفری با شدت صدای بالا استفاده می کنند. این در حالی است که قرارگرفتن در معرض صدایی با شدت بالاتر از 85 دسی بل برای مدت طولانی می تواند به بافت شنوایی آسیب جدی وارد کند.

این متخصص شنوایی شناسی توصیه کرد: شدت صدای خروجی هدفون نباید بیش از 60 درصد حداکثر توان دستگاه باشد و زمان استفاده نیز نباید بیش از 60 دقیقه به صورت مداوم باشد. پس از هر بار استفاده، حداقل یک تا دو ساعت استراحت صوتی لازم است تا سیستم شنوایی بازیابی شود.

وی راهکاری عملی برای خانواده ها پیشنهاد کرد و گفت: وقتی فرزندتان در حال استفاده از هدفون است، باید بتواند بدون نیاز به برداشتن آن، صدای اطرافیان را بشنود. اگر نیاز به برداشتن هدفون باشد تا صدای محیط را بشنود، یعنی سطح صدا بیش از حد مجاز است.

جوانبخت درباره نقش دیگر منابع صوتی هشدار داد و گفت: بسیاری از اسباب بازی هایی که برای کودکان طراحی شده اند دارای افکت های صوتی و هشدارهایی هستند که شدت صدای آن ها از حد مجاز بالاتر است. خانواده ها باید در انتخاب این وسایل برای کودکان دقت کافی داشته باشند.

وی با تأکید بر اهمیت پیشگیری از کم شنوایی در سنین پایین افزود: استفاده مکرر از هدفون، بازی های رایانه ای پرصدا و اسباب بازی های صوتی بدون نظارت، زنگ خطری جدی برای سلامت شنوایی نسل آینده است. فرهنگ سازی و آموزش خانواده ها در این زمینه ضروری است.