فرارو- مبینا نعمت زاده کمی قریب به یک سال پس از درخواست جنجالی اش برای حضور در دانشگاه پزشکی و تحصیل در این رشته، آن هم به واسطه سهمیه و به دلیل مدالی که در المپیک گرفته، این روزها دوباره به صدر اخبار برگشته. از بد روزگار نه به دلیل یک اتفاق مثبت و خوب، بلکه به دلیل کشیده ای که پدرش به گوش پیشکسوت تکواندو نواخته و به آن افتخار هم می کند.

داستان اخیری که مبینا را سر زبان انداخته چندان موضوع پنهانی نیست. او پس از اتمام کلاسش در تکواندو که خودش مدعی است تمرین کرده و تعدادی می گویند جای خواهر هادی ساعی در زمان غیبتش را پر کرده و مشغول مربیگری بوده، در اعتراض پیشکسوت تکواندو که جای پدربزرگش را داشته که زودتر کلاس را تخلیه کنند، حاضرجوابی و تهدید کرده که اسمش را می دهد تا مسئولان هیئت، به حسابش برسند. البته این روایتی است که استاد پیرهادی از این داستان کرده. مبینا به تازگی روایت را به گونه ای دیگر پیش برده و گفته بی احترامی به کسی نکرده و خواسته به حریم خصوصی دخترها احترام گذاشته شود. بعد هم با چشمانی اشکبار ماجرا را برای پدر تعریف کرده و پدر هم در جلسه سازش، به جای حل وفصل کردن ماجرا، سیلی محکمی به گوش استاد پیرهادی می زند و قبل از ورود پلیس، از دری دیگر، محل را ترک می کند.

حالا چند روز پس از آن اتفاق تلخ، مبینا در گفت وگویی بیست وچند دقیقه ای به طور کاملا یک طرفه ای با گفتن من های بی شمار، از مردم خواسته تا او را دوست داشته باشند و این قدر متنفر نباشند. البته که او تاکید می کند از کرده پدر پشیمان نیست و اگر جای پدر بود، حتما سیلی محکم تری هم به گوش پیشکسوت تکواندو می زند. احتمالا به این دلیل که مبینا، مدال آور المپیکی ایران، را نشناخته و مقابل بقیه، رفتاری که در شان او باشد را انجام نداده است.

فدراسیون تکواندو و به طور مشخص، مهروز ساعی که از مدت ها قبل با مبینا کار کرده و حالا هم به سمت سرمربیگری تیم ملی رسیده، روزهای گذشته تلاش کرده اند وجهه مبینا را حفظ کرده و به استاد پیرهادی بتازند که خلاف واقع صحبت کرده و مبینا مربی کلاس مذکور نبوده؛ این اظهارات با واکنش منفی مخاطبان روبرو شده و نتوانسته از تقصیرات مبینا و پدر بکاهد. از همین رو، خود مبینا دست به کار شده تا در گفت وگویی جدید، شرح ماوقع بدهد؛ از این بگوید که قربانی است و مردم به اشتباه او را مورد قضاوت قرار داده اند.

فارغ از اینکه در این ماجرا حق با چه کسی است و کدام روایت درست تر است، اظهارات تازه مبینا آن قدری تناقض دارد که نمی شود به سادگی از کنارش عبور کرد. او جایی می گوید مردم به خاطر درخواستش برای درس خواندن در رشته پزشکی، به اشتباه قضاوتش کرده اند و قصدش چنین نبوده. در جای دیگر گفته منظورش خواندن و تحصیلات در بخش تغذیه بوده و جای دیگر هم می گوید اگر بخواهد تحصیل کند، مثل بقیه مردم، بدون استفاده از سهمیه چنین خواهد کرد. واضح است که تحت فشار انتقادات، نظراتش عوض شده وگرنه کیست که فراموش کند خانواده او دست کم در چند برنامه تلویزیونی از هوش و استعداد بالای دخترشان حرف زده و توانایی او در تحصیل در رشته پزشکی را تایید کرده و خواستار تسهیل امور برای رسیدن به این مهم بودند.

قسمت بدتر داستان در اظهارات اخیر مربوط به جایی است که مبینا می گوید جلوی استاد پیرهادی ایستاده تا هرگز کسی جرئت نکند با دختری از این سرزمین چنین رفتاری داشته باشد. او بعدها جهان شمول تر حرف می زند و می گوید دختر و پسر نه، امیدوار است روزی در هیچ کجای دنیا، کسی چنین رفتاری را با انسان دیگری نکند. این خواسته به اندازه کافی زیبا است ولی بدون تناقض نیست؛ چرا که مبینا کشیدن گوشه لباس را امری آزاردهنده توصیف می کند ولی سیلی زدن به پیرمردی که پیشکسوت رشته ای است که او پُز مدال آوری در آن را می دهد، رایج می داند و با ترویج خشونت، می گوید اگر جای پدر، سیلی محکم تری هم می زد.

می توان درک کرد که پدر تاب چنین رفتاری با فرزند را نداشته باشد ولی اگر مبینا آن قدر که خودش ادعا دارد، چهره متفاوتی در ورزش ایران و المپیک است، نباید تفاوتی با مردم به زعم خودش عادی تر داشته باشد؟ اگر قرار است او که خودش را هنوز در 20 سالگی، بچه توصیف می کند، به عنوان یک چهره شناخته شده، ترویج خشونت کند، آیا امیدی باقی می ماند که اصول اصلی ورزش های رزمی، به درستی به نسل های بعد منتقل شود؟