یک مطالعه گسترده با بررسی داده های خواب 88 هزار بزرگسال در انگلیس نشان داد که اختلالات خواب و نه کمبود آن، خطر ابتلا به 172 بیماری از جمله پارکینسون، دیابت نوع 2 و نارسایی کلیوی را افزایش می دهد.

به گزارش ایسنا، کارشناسان بر این باورند که برای بیشتر بزرگسالان، هفت تا نه ساعت خواب در شبانه روز مطلوب است. اما زمانی که موضوع به سلامت کلی بدن مربوط می شود، تنها شمار ساعت های خواب تعیین کننده نیست بلکه کیفیت و نظم خواب نقش بسیار مهم تری در پیشگیری از بیماری ها ایفا می کند.

در مطالعه ای گسترده و تازه به سرپرستی متخصصان دانشگاه پکن و دانشگاه علوم پزشکی ارتش چین، مشخص شد که بی نظمی در خواب با افزایش خطر ابتلا به 172 بیماری مختلف مرتبط است. این پژوهش داده های خواب 88 هزار و 461 فرد بزرگسال با میانگین سنی 62 سال را از پایگاه داده های پزشکی انگلیس طی نزدیک به هفت سال بررسی کرده است. نتایج نشان داد مواردی مانند مدت خواب شبانه، زمان شروع خواب، منظم یا نامنظم بودن چرخه خواب و میزان اختلال در پیوستگی خواب، همگی نقش قابل توجهی در سلامت عمومی دارند.

متخصصان در ادامه، داده ها را با اطلاعات مربوط به نتایج پزشکی افراد از منابعی مانند مرکز ملی بهداشت و سلامت انگلیس (NHS)، تثبت سرطان و شاخص ملی مرگ و میر تطبیق دادند. نتایج نشان داد که در مورد 92 بیماری از جمله پارکینسون و نارسایی حاد کلیه، حدود 20 درصدِ خطر ابتلا به این بیماری ها با رفتارهای ناسالم خواب مرتبط بوده است.

همچنین بی نظمی در خواب، خطر ابتلا به 42 بیماری دیگر را دست کم دو برابر کرده بود. بیماری هایی مانند ناتوانی های ناشی از افزایش سن، قانقاریا و فیبروز و سیروز کبدی از جمله این موارد بودند. در مجموع، ویژگی های ناسالم خواب با 1.5 برابر شدن خطر بروز 122 بیماری از جمله دیابت نوع 2، نارسایی تنفسی، برخی شکستگی های استخوان و بی اختیاری ادرار ارتباط داشت. به نظر می رسد التهاب هم در ارتباط میان بی نظمی خواب و بیماری نقش داشته باشد.

طبق گفته پروفسور شِنگ فِنگ وانگ ، نویسنده ارشد این پژوهش، یافته ها از اهمیت نظم خواب و بی توجهی به آن خبر می دهند و وقت آن رسیده که تعریف از خواب خوب را از صرفا مدت زمان آن فراتر ببریم و به کیفیت و ثبات آن هم توجه کنیم.

به گزارش ایندیپندنت، اشلی کرتیس ، روان شناس و استادیار دانشگاه فلوریدای جنوبی که در این پژوهش مشارکت نداشت، در گفتگو با فاکس نیوز دیجیتال گفت: این مطالعه به مجموعه شواهد رو به رشد درباره نقش مهم خواب به عنوان یکی از عوامل خطر قابل اصلاح در بسیاری از بیماری ها به ویژه در دوره میانسالی و سالمندی، می افزاید. این پژوهش نشان می دهد که نحوه سنجش کیفیت خواب بر سلامت افراد در طول زندگی تاثیر می گذارد.

البته کرتیس به تفاوت میان الگوهای خواب در خوداظهاری افراد و داده های عینی ثبت شده در دستگاه های پوشیدنی اشاره کرد و گفت که می تواند اعتبارسنجی را تحت تاثیر قرار دهد. متخصصان هم به چندین محدودیت عمده در این مطالعه اشاره کردند.

از جمله محدودیت های این مطالعه این است که این آمار، نماینده کل مردم جامعه نیست زیرا اغلب شرکت کنندگان میانسال یا سالمند بودند و به همین دلیل احتمال ابتلای آنها به برخی از بیماری ها از ابتدا بالا بود. همچنین داده های مربوط به خواب تنها در یک مقطع زمانی مشخص جمع آوری شده اند که این مسئله دقت تحلیل های بلندمدت را کاهش می دهد. متخصصان همچنین به امکان وجود عوامل بیرونی و پدیده ای به نام سوگیری معکوس علیت اشاره کرده اند، به این معنا که در برخی موارد شاید خود بیماری ها عامل بی نظمی خواب بوده باشند، نه بالعکس.

اشلی کرتیس هم این محدودیت ها را تایید کرد و توضیح داد که داده های خواب فقط طی یک دوره هفت روزه ثبت شده اند و به تغییرات احتمالی الگوی خواب در طول زمان توجه نشده است. او همچنین خاطرنشان کرد که در این مطالعه به اختلالات رایج خواب نظیر بی خوابی و وقفه تنفسی در خواب یا آپنه توجه نشده است، در حالی که هر دو در میان سالمندان بسیار شایع اند. به گفته کرتیس، برای بررسی دقیق تر رابطه اختلالات خواب و ابتلا به بیماری های دیگر، در مطالعات آینده باید ارزیابی های بالینی جامع تری انجام شود.