علی مطهری، استاد دانشگاه و نماینده پیشین مجلس، در ارزیابی واکنش جوانان و نخبگان در جنگ 12 روزه گفت: این انسجام قبلا هم در میان ایرانیان وجود داشته است اما با حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به ایران، این روحیه فرصت ظهور و بروز پیدا کرد. اگر بتوانیم کاری کنیم این وحدتی که ایجاد شده حفظ شود، دشمن هم جرأت حمله مجدد پیدا نخواهد کرد.

به گزارش شفقنا، به اعتقاد نایب رییس پیشین مجلس شورای اسلامی، در طول جنگ 12 روزه، شاهد حمایت منتقدان زندانی از نظام و نیروهای مسلح بودیم لذا امروز جا دارد به پاس همراهی که منتقدان زندانی، از نظام و نیروهای مسلح داشتند، تخفیف مجازاتی برای آنها در نظر گرفته شود و یا بعضی از آنها حتی می توانند آزاد شوند.

در جنگ تحمیلی 12 روزه اسراییل علیه ایران شاهد حمایت اقشار مختلف کشور خصوصا نسل جوان از نظام جمهوری اسلامی و نیروهای مسلح بودیم؛ درحالی که پیش از این به واسطه انتقاداتی که نسل جوان نسبت به بخشی از رفتارهای حکومت داشتند، نگرانی هایی نسبت به واکنش آنها وجود داشت. به نظر شما آیا واکنش افکار عمومی، به ویژه نسل جوان را می توان نشانه ای از بازگشت روحیه ملی، مشارکت عمومی و احساس تعلق به سرنوشت کشور دانست؟

این انسجام قبل از جنگ هم وجود داشت اما موقعیتی برای نشان دادن این روحیه ایجاد نشده بود. تبلیغات زیادی وجود داشت مبنی بر اینکه مردم نارضایتی زیادی دارند و از نظام فاصله گرفته اند و یا نسل z افکار دیگری پیدا کرده است؛ اما به نظر من همه این تبلیغات، اغراق آمیز بود. بنابراین شرایطی ایجاد شد تا روحیه میهن دوستی و حمایت از نظام و نیروهای مسلح مردم خودش را نشان دهد. در واقع آنچه که پدید آمده است، امر جدیدی نیست بلکه در بطن جامعه ما وجود داشت اما فرصت بروز پیدا نمی کرد و با تجاوز اسراییل به کشور، آشکار شد.

وقتی اسراییل به صورت ظالمانه و فریبکارانه به کشور حمله کرد، مردم پشت سر نظام و نیروهای مسلح قرار گرفته و رشد اجتماعی و سیاسی خودشان را به دنیا نشان دادند؛ مردم با حمایت خود به دنیا اعلام کردند که اگر در مواردی اختلافاتی داریم، اما در دفاع از وطن و انقلاب اسلامی، همه با هم متحد هستیم.

قطعا انسجامی که در این برهه از زمان ایجاد شده است برای آینده کشور بسیار مهم است؛ بنابراین چطور می توان این روحیه ای که به وجود آمده را نهادینه و حفظ کرد؟ حکومت باید چه اقداماتی را انجام دهد؟

اگر بتوانیم کاری کنیم که این وحدتی که ایجاد شده حفظ شود، دشمن هم جرأت حمله مجدد پیدا نخواهد کرد. دو عامل در خصوص حمله دشمن، بسیار بازدارنده است؛ عامل اول همین وحدت مردم ایران و عامل دوم قدرت و آمادگی نیروهای مسلح می باشد. اما راه حفظ انسجام این است که اولا تعصبات گروهی و جناحی را کنار بگذاریم. یعنی مقامات و فعالان سیاسی به اختلافات گروهی و جناحی دامن نزنند. ثانیا نحوه برخورد حکومت با منتقدان بسیار مهم است. منتقدان با اینکه نسبت به آنها بی مهری صورت می گرفت، اما برخی از آنها حتی از داخل زندان و یا خارج از کشور، از نظام و نیروهای مسلح حمایت کردند.

لذا به نظر من، نظام باید برخی از برخوردهای تندی را که با منتقدان در گذشته داشته کنار بگذارد. خود من بارها اعلام کردم کسی را که صرفا منتقد است و اظهار نظر می کند نمی توانیم به بهانه تشویش اذهان عمومی بازداشت و زندانی کنیم؛ بلکه فقط کسانی را که اقدام عملی کرده و آشوب به پا می کنند می توان بازداشت کرد. در قبل هم روشی که با برخی از منتقدان انجام می شد خوب نبود. لذا امروز جای دارد به پاس آن همراهی که منتقدان زندانی از نظام و نیروهای مسلح داشتند، تخفیف مجازاتی برای آنها در نظر گرفته شود و یا بعضی از آنها آزاد شوند. این هم یکی از عواملی است که وحدت و انسجام را حفظ می کند.

راه سوم برای حفظ انسجام این است که مردم به جنگ روانی که دشمن راه می اندازد توجه نکنند. اکثر رسانه های فارسی زبان خارجی، حامی اسراییل هستند و اخباری را که ارائه می دهند نباید به راحتی پذیرفت. به اخبار داخلی خودمان هم نباید بی اعتماد باشیم. البته ممکن است بخش خبر صدا و سیما از نظر افراد و کارشناس، ایده آل نباشد اما نباید به رسانه های خارجی پناه برد.

مساله حمایت و پیروی از رهبر انقلاب هم مهم است تا دشمن بداند که ملت در پشت سر رهبری قرار دارند و آنچه را که کل نظام تشخیص دهد، مردم حمایت می کنند.

بنابراین می توان گفت حمله اخیر می تواند به فرصتی برای تحول در شیوه های حکمرانی داخلی ایران تبدیل شود؟

بله همینطور است . زمان آن فرارسیده است که برخی از روش های گذشته در برخورد با منتقدان تغییر پیدا کند و مشارکت مردم در اداره کشور بیشتر شود. برای افزایش مشارکت مردم در اداره کشور باید نحوه برگزاری انتخابات ها از نظر بررسی صلاحیت نامزدها و غیره تغییر کند. وقتی میزان مشارکت بالا باشد، دشمن جرأت حمله به کشور را نخواهد داشت. در چند انتخابات اخیر، میزان مشارکت مردم پایین آمده بود. از سوی دیگر حماس، حزب الله و مقاومت عراق هم تضعیف شدند. لذا دشمن احساس کرد که بهترین وقت برای حمله به ایران است.

البته این وحدت و انسجامی که ایجاد شده نباید باعث شود که برخی از اصول خودمان را فراموش کنیم . شما دیدید که اقشار مختلفی وارد میدان شدند. مثلاً خانم های کم حجاب هم از رهبری و نظام حمایت کردند. یک عده گفتند که از این به بعد فرقی بین با حجاب و بی حجاب نیست. اینها حرفهای احساسی است. هر چیزی در جای خود.

پیرو صحبت هایی که مطرح کردید به نظر شما چرا مؤلفه ملیت در کنار دیانت ، تاکنون جایگاه روشنی در نظام حکمرانی نداشته است؟

تفکیک این دو از هم کار غلطی است. شهید مطهری در کتاب “خدمات متقابل اسلام و ایران” موضوع رابطه اسلام و ایران را کاملا روشن کرده است. در دوران پهلوی، به دنبال این بودند که کشور را به ایران قبل از اسلام و ایران باستان باز گردانند.

لذا جشن های 2500 ساله را برگزار و تاریخ اسلامی را تبدیل به تاریخ شاهنشانی کردند تا اسلام زدایی صورت بگیرد و عنوان کنند که ملیتی داریم که جدای از اسلام است. تبلیغ می کردند که اسلام امر بیگانه برای ملت ایران است درحالی که این استدلال، غلط است. اگر فکر و مکتبی از بیرون آمده باشد اما مردم آزادانه آن را پذیرفته باشند بیگانه به شمار نمی رود.

اینکه چیزی ملی به حساب آید نه بیگانه، دو معیار دارد. اول اینکه آن چیز به طور آزادانه و از روی اختیار توسط ملت پذیرفته شده باشد و دوم این که رنگ ملت و نژاد خاصی را نداشته باشد. در مورد اسلام هر دو شرط وجود دارد. لذا اسلام امر ملی برای کشور ماست. ملیت ما عناصری دارد که یکی از آنها بلکه مهمترین آنها اسلام است و تفکیک این دو درست نیست. مسلمانان دولت ساسانی را که مردم ایران از ان ناراضی بودند ساقط کردند و مردم را در انتخاب اسلام آزاد گذاشتند.

همانطور که می بینیم آتشکده ها را تخریب نکردند یعنی اجباری در پذیرش اسلام وجود نداشت و فقط نسبت به بت پرستی و عقاید خلاف توحید حساس بودند. همانطور که پیامبر(ص) بتها را در خانه کعبه شکستند. اما مسلمین اهل کتاب را در مذهب خودشان آزاد گذاشتند. لذا دو گانه اسلام و ملیت، درست نیست چراکه ملیت ایرانی و اسلام در هم تنیده هستند و اسلام یکی از عناصر هویت ملی ایرانیان است.