در پی ارائه بیانیه میرحسین موسوی پس از جنگ 12 روزه و گفت وگویی هایی که برخی از چهره های سیاسی با وی داشتند باری دیگر مساله رفع حصر وی مورد بررسی قرار گرفته است.

روزنامه کیهان به این موضوع پرداخت و نوشت:

مطالبات و برنامه اجرایی کابینه چهاردهم متاثر از دولت پنهان، متکی بر حواشی است و نه تنها اولویت های اصلی از جمله معیشت مردم را شامل نمی شود بلکه افکار عمومی را با مسائل جزیی منحرف می کند تا سرپوشی بر ضعف ها باشد.

برخی از تصمیم ها و مواضع رییس جمهور محترم با مواضع قبلاً اعلام شده و نیز با شخصیت شناخته شده ایشان فاصله دارد و از سوی دیگر حضور افرادی از طیف مدعیان اصلاحات در دایره مشاوران و نزدیکان جناب پزشکیان این احتمال را قوت می بخشد که تصمیم ها و مواضع فاصله دار ایشان با آنچه وعده داده بودند، دستپخت برخی از همین مشاوران و نزدیکان باشد. افرادی که بارها نشان داده اند خواسته ها و نیازهای واقعی نظام و مردم در اولویت اندیشه و عملکرد آنها نیست.

به بیانی دیگر، کابینه دولت چهاردهم درحالی یکساله می شود که در مواجهه با چالش های اصلی کارایی لازم را نداشت و عموماً درگیر حواشی است. بخشی از این عارضه و نقصان ناشی از به کارگیری مشاوران مغرض، زاویه دار و غربگرا است که در تضعیف مبانی و اصول ید طولا و در نفوذ دادن مطالبات غربی به گرده دولت خبره هستند.

این دست از مشاوران به ظاهر دلسوز که عموماً در طیف مدعی اصلاحات دسته بندی می شوند؛ پیش از این با تاسی از غرب، برنامه و توان دولت را معطوف و محدود به مذاکره با غرب کردند و تنها راه توسعه و برون رفت از وضعیت فعلی را به گفت وگو با ترامپ گره زدند.

این طیف برای توجیه افکار عمومی و همراهی مردم از هیچ عملی مضایقه نکرد و بدین منظور از سپیدشویی خبائث ایالات متحده و اروپا تا بزک کردن چهره ترامپ را در دستور کار قرار داد.

به عنوان نمونه، روزنامه زنجیره ای آرمان ملی در تاریخ 5 بهمن 1403 با هدف بزک کردن چهره ترامپ و سپیدشویی آمریکا ذیل تیتر مذاکره پاستور و کاخ سفید بدون میانجی؟ نوشت: به نظر می رسد نگاه ترامپ نسبت به گذشته در ارتباط با ایران متفاوت است .

این درحالی است که روزنامه هم میهن مدتی قبل از آن با تیتر ترامپ و گزینه نظامی علیه ایران؛ بازگشت به فشار حداکثری مسیر معامله را هموار می کند یا جنگ؟ از قول ترامپ نوشت: او [ترامپ] می گوید که به سیاست دوره نخست ریاست جمهوری اش یعنی سیاست فشار حداکثری باز می گردد .

این جریان سیاسی که شارلاتانیسم سیاسی را به عنوان سیاست همیشگی در نشر دارد با نشر اکاذیب و لاطائلات جامعه را مدهوش امید واهی کرده و رغبت به غرب را رقم می زنند.

به عنوان مثال، فیاض زاهد زمانی که افکار عمومی هنوز نسبت به مذاکرات مردد بود با هدف ایجاد رغبت و همراهی جامعه مدعی شد: آنچه باعث تقویت دیپلماسی سیاسی شد تأکید بر راهبرد ‎دیپلماسی اقتصادی بود. طرح جامعی (‎هزار میلیارد دلار) پیشنهاد شد.

پیش از زاهد نیز یکی از مدیران دولت های مدعی اعتدال و اصلاحات در توییت مشابهی نوشت: اگر خبردار شوید دولت ایران نزدیک به هزار میلیارد دلار پروژه تعریف کرده و سرمایه گذاری آمریکایی ها در این پروژه بلامانع اعلام شده است، چه واکنشی خواهید داشت؟

این انگاره سازی های فریبنده و غیرواقعی در حالی است که ادبیات دولت آمریکا پیش از شروع مذاکرات و حین گفت وگو حول محور تهدید و تحریم می چرخید.

دعوت آمریکا به مذاکره و پشتیبانی از ماجراجویی رژیم غاصب (تجاوز به خاک ایران) دو سیاست متناقض است؛ از این رو اصرار آمریکا به مذاکره به عنوان مقدمات حمله تفسیر شده و به اذعان برخی از کارشناسان عملیات فریب بود.

به عبارتی دیگر، حمله به ایران قبل از وقوع آن، فاقد اصل غافلگیری بود و آمریکا برای فریب و غافلگیری به مذاکرات اصرار داشت تا موجب تمرکززدایی شود؛ همین تفسیر موجب قوت گرفتن روایت عملیات فریب است.

پس از اتمام جنگ 12 روزه و شکست مذاکرات ایران و آمریکا، مدعیان اصلاحات بار دیگر بی اعتنا به سابقه آمریکا و همراهی این کشور در جنگ 12 روزه با جنایات اسراییل، خواستار از سرگیری مذاکرات شدند.

این جریان با تبعیت از سیاست همیشگی یعنی دروغ پراکنی و تصویرسازی از غرب کمافی السابق مذاکرات را به عنوان تنها راه حل جا زدند و برای تداوم این سیاست (دروغ و اغراق)، ضمن عملیات روانی و هوچیگری استرداد لایحه دوفوریتی مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی را عملی کردند؛ این استرداد در حالی انجام شد که افکار عمومی بیشترین لطمه و آسیب را از نشر اکاذیب متحمل خواهد شد و طیف موسوم به اصلاحات که مدعی مردم گرایی است بزرگ ترین مخالف این لایحه بود.

استرداد لایحه یاد شده، بیش از پیش موجب قوت گرفتن روایت دولت سایه شده است، با این وجود عقبگرد دولت از تصمیم منطقی و مردمی خود حکایت از باجگیری دارد. بدین شرح که همراهان دیروز (کارزار انتخابات)، باجگیران امروز شده اند.

به نظر می رسد شورای اطلاع رسانی دولت و اعضای آن کمیته عملیات روانی علیه دولت هستند و نقش اصلی را در تزلزل تصمیم گیری و اراده دولت دارد.

این کمیته (شورای اطلاع رسانی دولت) مسائل کلان را به حاشیه برده و نقش دولت را در مسائل رفاهی-اقتصادی به کمترین سطح تنزل داده است؛ بدین شرح که دولت از جایگاه تصمیم ساز و تصمیم گیر در برخی از امور به جایگاه مجری اوامر دولت سایه رسیده است.

در همین شرایط، مدعیان اصلاحات برای فرار از پاسخگویی، کنترل افکار عمومی و انحراف تصمیمات دولت، به کمک رسانه های زنجیره ای مسائل حاشیه ای را پررنگ کرده و مشغول حاشیه نگاری می شوند؛ از این رو نقطه تمرکز رسانه های این طیف، پرداختن به مسائل سطحی است و دولت را در دام حاشیه پردازی می اندازند و توان دولت را با مسائل حاشیه ای مستهلک می کنند. به عبارتی دیگر حاشیه پردازی دولت مانع رتق و فتق امور اصلی و پرداخت عمیق به مشکلات جامعه است.

پیش از تشکیل کابینه چهاردهم (در کارزار انتخاباتی) شعارهایی چون اهل شوک درمانی نیستم ، در حد توانم قانون را اجرا خواهم کرد و در مقابل فقر و تبعیض می ایستم به عنوان سیاست اجرایی و آرمان کابینه چهاردهم مطرح شد؛ با این وجود حمایت همه جانبه و بی حد و حصر از وزیر پیشین اقتصاد (عبدالناصر همتی) هیچ سنخیتی با شعارهای مطرح شده در آن دوران نداشت.

از طرفی پس از استیضاح وزیر یاد شده و استقرار وزیر فعلی در این وزارتخانه، نشانه های پوست اندازی و تغییر ریل مشاهده نمی شود و مشکلات معیشتی - اقتصادی همچنان پابرجاست و تدبیر صحیحی مشاهده نمی شود.

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران در تیرماه 1404، شاخص قیمت مصرف کننده نسبت به ماه مشابه سال قبل، افزایش سرسام آور 41.2 درصدی را ثبت کرده است. این عدد که از آن با عنوان تورم نقطه به نقطه یاد می شود، یک معنای روشن و ملموس دارد و آن اینکه خانوارهای ایرانی برای خرید یک سبد کالا و خدمات یکسان، به طور میانگین 41.2 درصد بیشتر از تیرماه 1403 هزینه کرده اند.

از طرفی احترام به قانون اصل فراموش شده کایینه چهاردهم است، اصلی که با استنکاف و شانه خالی کردن از اجرای قانون از آن یاد می شود.

به عنوان نمونه کابینه چهاردهم به تعلیق همکاری با آژانس احترام نگذاشت؛ از سوی دیگر، استرداد و عقب نشینی از لایحه دوفوریتی مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی متناقض با ادعای پیشین مبنی بر احترام و اجرای قانون است.

به هر ترتیب، برنامه اجرایی دولت نشان از اولویت سازی و اعمال اراده دولت سایه دارد و نشانی از اولویت بندی و تصمیم گیری کابینه چهاردهم مشاهده نمی شود. نمونه دیگر اولویت سازی دولت سایه، پمپاژ رفع حصر میرحسین موسوی از سران فتنه آمریکایی اسراییلی 88 است. محمدجعفر قائم پناه، معاون اجرایی رییس جمهور خبر داده که یکی از اعضای دولت به نمایندگی از رییس جمهور پزشکیان با میرحسین موسوی دیدار کرده است.

جا زدن رفع حضر به عنوان مطالبه مردم در شرایطی مطرح است که دولت با بی تدبیری و بی برنامگی در مسائل اقتصادی، مشکلاتی را که رو به حل شدن می رفت، عمق بخشیده و شرایط زندگی را برای مردم سخت کرده است؛ از جمله این بی تدبیری ها، قطعی آب و برق است که ناشی از حاشیه پردازی دولت و عدم مدیریت صحیح می باشد.

مطالبات و برنامه اجرایی کابینه چهاردهم متاثر از دولت پنهان، متکی بر حواشی است و نه تنها اولویت های اصلی از جمله معیشت مردم را شامل نمی شود بلکه افکار عمومی را با مسائل جزیی منحرف می کند تا سرپوشی بر ضعف ها باشد. بنابراین این پرسش مطرح است که دولت را رییس جمهور اداره می کند یا دولت سایه مدعیان اصلاحات؟!