فرارو- فیلم سینمایی هپی گیلمور2 در 25 جولای (3 مرداد) منتشر شد. فیلمی که پیش بینی می شد موفقیت نسخه قدیمی را تکرار کند، اما این اتفاق رخ نداده است و این اثر با انتقادات مختلفی مواجه شده است.

به گزارش فرارو، این فیلم دنباله ای است از کمدی به نام هپی گیلمور که آدام سندلر در آن نقش مردی شکست خورده را بازی می کند. فردی که حالا این فرصت را به دست آورده تا توانایی های خود را اثبات کند.

فیلم با یک فلش بک طولانی از فصل یک و سرانجام شیرین هپی آغاز می شود. او با ویرجینیا با بازی جولی بورن ازدواج کرده و صاحب پنج فرزند شده اند. هپی به قهرمانی هایش ادامه می دهد، اما اتفاقی ناگهانی باعث مرگ ویرجینیا می شود. زندگی او بعد از مرگ همسرش تغییر می کند و برای همیشه ورزش گلف را کنار می گذارد.

هپی کار جدیدی را شروع می کند و این کار چیزی نیست جز اینکه زندگی خود را در الکل غرق کند. ماجرا از زمانی آغاز می شود که هپی گیلمور مجبور است همراه دخترش وینا برای زندگی به حاشیه شهر برود. در آنجا دخترش در یک کلاس ارزان قیمت باله ثبت نام می کند. روزی معلم باله به هپی گیلمور می گوید که دخترش استعداد زیادی در این رقص دارد و پاریس بهترین جایی است که وینا در آن باله را به طور حرفه ای یاد بگیرد. بعد از این صحبت، هپی عزم خود را جزم می کند تا با حضور مجدد در دنیای مسابقات گلف هزینه کلاس ها و زندگی دخترش در پاریس را بپردازد.

فیلم لحظاتی از شوخ طبعی و انرژی کمدی نسخه سال 1996 را دوباره زنده می کند و آدام سندلر هم هنوز توانایی ایفای نقش یک شکست خورده خشمگین را دارد. با این حال موضوع اصلی این است که نسخه جدید وابستگی عمیقی به نوستالژی دارد. در حقیقت فیلم به ندرت چیز جدیدی برای ارائه دارد، ریتم ناموزون و انکای فیلم به نسخه قدیمی باعث شده تا هپی گیلمور2 (Happy Gilmore 2) بیشتر یک نسخه بازسازی شده باشد تا اینکه اثری خلاقانه باشد.

در ابتدا فیلم جذاب به نظر می رسد و مخاطب را از سکانس ابتدایی با خود همراه می کند؛ اما ناگهان یک تراژدی شوکه کننده (مرگ ویرجینیا)همه چیز را به هم می ریزد. این سکانس به نوعی می توانست نقطه عطف داستان باشد. با این حال هپی گیلمور زمانی که به میانه می رسد، انسجام در روایت را از دست می دهد و لحظات احساسی با صحنه های طنز بدون هدف ترکیب می شوند، بی آنکه دلیل منطقی در این ترکیب شدن ها وجود داشته باشد.

در نیمه دوم داستان فیلم ناگهان نسخه جدیدی از ورزش گلف را به نام مکسی گلف را معرفی می کند، اتفاقی که قصه فیلم را تغییر می دهد و مسیری دوگانه در هپی گیلمور به وجود می آید. مسیر اول دنباله ای تکراری از نسخه ای قدیمی است اما دیگری تصویری تازه از تقابل سنت و مدرنیته را به تصویر می کشد. دو ایده ای که هر کدام به تنهایی می توانند موضوع ساخت فیلم باشند و هپی گیلمور2 تلاش کرده تا همزمان به هر دو سوژه بپردازد. تلاشی که به نظر می رسد کافی نبوده و باعث شده تا روایت فیلم از انسجام خارج شود.

در حقیقت این اثر بین گذشته و حال معلق مانده است.با این حال نشان دادن خانواده هپی گیلمور برای مخاطب جذاب است. دلتنگی او برای همسرش، همراهی دخترش و مشکلاتی که پسرها برای پدر به وجود می آورند، هر کدام به شکلی بیننده را درگیر می کند. نقطه مثبتی که در میانه فیلم رها می شود و فیلم تبدیل به اثری چند تکه می شود.

در مجموع، برای کسانی که اهل ورزش گلف نیستند احتمالا هپی گیلمور2 اثری خسته کننده است؛ البته برای گروهی که بازی های خیره کننده آدام سندلر را در دهه 90 به یاد دارند این فیلم با وجود ضعف در روایت داستان، اثری نوستالژیک محسوب می شود.