مبینا نعمت زاده بعد از مدالی که در المپیک پاریس کسب کرد، تبدیل به یکی از پرحاشیه ترین ورزشکاران ایران شده است. یدالله پیرهادی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، درباره حواشی اخیر و سیلی که پدر مبینا نعمت زاده به او زده و دعوت وزیر ورزش از مسئولین فدراسیون بابت این مسئله گفت: سال 1380 بنیان گذار تکواندو در خانه تکواندو بوده ام و هشت سال آن جا فعالیت داشتم، متولی بودم و همچنان در حال مربی گری هستم. اتفاقی یک کلاس به من محول شد. استاد آن کلاس مریض بود و از من خواست که در کلاس باشم تا اتفاقی رخ ندهد. در ابتدا قرار بود کلاس مهروز ساعی تعطیل شود، که خودش هم تشریف نداشت و یک بچه بیست ساله را به عنوان ارشد سر کلاس گذاشته بود. حدود بیست دقیقه از تعطیلی کلاس گذشت.

وی افزود: در این فاصله اولیا به طبقه بالا رفتند و به من هم زنگ زدند که کلاس خالی شده و می توانم به کلاس بروم. در آنجا دیدم دختر خانمی که من نمی شناختم، با یکی از اولیا مشغول بحث بود و مدام به یکی از مادران می گفت اسم تو چیست و آن مادر هم می گفت اسم من را می خواهی چیکار؟ نعمت زاده هم می گفت می خواهم حال تو را بگیرم. من همه این موارد را دیدم. ازیک قهرمان این رفتار بعید است و 9 سال قهرمان بودم اما این قهرمانی ها حلبی هستند. قهرمانی در منش و رفتار است.

این پیشکسوت ادامه داد: به آنها گفتم دیگر بحث نکنید و بروید. دفعه دوم که گفتم، آن دختر( نعمت زاده) به من گفت به تو چه ربطی دارد؟ تو چه کاره هستی؟ بعد از من هم پرسید اسم تو چیست تا بدهم نظری حال تورا بگیرد؟ باید بگویم که نظری یک دکتر است که یک بچه که ادب ندارد اینگونه درموردش صحبت می کند. من هم به او گفتم برو گمشو به هرکسی که می خواهی حتی به ساعی بگو. خود هادی ساعی جای شاگرد من است و من حق آب و گل در اینجا دارم. مسئله تمام شد و او کمی گریه کرد و من به مهیمن که به عنوان نایب رییس و پناهی دبیر هیأن آنجا حضور داشتند گفتم این چه وضعیتی است؟

او دادمه داد: بعد از این ماجرا، بدون اینکه بنده اطلاعی داشته باشم، گفتند بیایید و موضوع را حل کنیم. من هم از روی ادب رفتم و سلام کردم که به یکباره یک سیلی بدی به من زد. از جامعه تکواندو خیلی ناراحت هستم. من از مسولان دلشکسته هستم. از سال 60 مربیگری می کنم و قهرمان پرورش می دهم. اکنون روزی بیش از صد یا صد و پنجاه تماس دارم که می پرسند چی اتفاقی رخ داده است؟ تا می خواهم خوب شوم باز یادآوری می شود.

پیرهادی در پاسخ به این سوال که چرا مهروز ساعی در این کلاس حضور نداشته و فردی که مدرک آکادمیک برای مربیگری ندارد را جای خود گذاشته است گفت: مهروز ساعی در سفر خارجی بود. من برای این کلاس ارزش قائل شدم. به عنوان یک مربی درجه یک بین المللی در کلاس حاضر شدم تا اتفاقی رخ ندهد. ولی متأسفم که ایشان چنین برخوردی می شود. اکنون هم که هیچ کاری نمی کنند. من امیدوارم این مسئله به گوش مسئولین ذی ربط برسد. بنده ایثارگری هستم که تکواندو را در کردستان و جنوب کشور در جبهه آموزش داده ام. شهید چمران در کنار من شهید شد. آیا حق من این است که در چنین جایگاهی، از یک مربی بدنسازی کتک بخورم و فحاشی بشنوم چراکه دختر او المپین است؟ همه خانوداه من اعصابشان بهم ریخته است. همه اخبار و فضای مجازی پر شده این خبر. من باید به حقم برسم. چه می شود که این همه حواشی برای آنها پیش می آید؟

وی درباره پیگیری قانونی خود تصریح کرد: بنده 66 سال سن دارم. در جامعه تکواندو رشد کرده ام و کلاس من نخست رسم ادب است. اگر هم با آن آقا درگیر نشدم، فقط برای این بود که به جامعه تکواندو، به شاگردان و قهرمانان جوان الگو بدهم که چنین غلطی را نباید در این جای مقدسی انجام داد. در دفتر رییس هیأت استان این اتفاق رخ داد و امیدوارم فیلم های دوربین ها را پاک نکنند. خواهش می کنم به گوش مسئولین برسانید. او را به پایگاه قانون می کشانم. برخی پیشکسوتان به من زنگ می زنند و گریه می کنند از بس که در این سال ها آنها تحقیر شده اند.