فرارو اظهارنظرها یا رفتارهای عجیب نمایندگان مجلس، معمولاً به صورت مداوم در اخبار داخلی کشور منعکس می شود. اظهارنظرهایی که معمولاً هم درباره آن ها عذرخواهی یا توضیحی ارائه نمی شود. حتی اگر خلاف واقع بودن آن ها اثبات یا به وسیله روایت های دیگر به چالش کشیده شود. سابقه این اظهارات به قدری زیاد است که در زمان طرح لایحه جنجالی اخیر برای مقابله انتشار اخبار و ادعاهای خلاف واقع، یکی از واکنش های طنز این بود که نمایندگان مجلس هم با قانون درگیر می شوند.

به گزارش فرارو، این اظهارنظرها فقط مربوط به مجلس نیست و از سوی دیگر صرفاً به دوره های اخیر مجلس ارتباط پیدا نمی کند. اما این سوژه ها در مجلس بیشتر است. گاهی نحوه نشستن یک نماینده، یا حتی ورزش کردن او در صحن می تواند سوژه ای عجیب باشد. مثلاً مسعود پزشکیان یکی از افرادی بود که دوران مجلس در صحن ورزش می کرد. گریه یک نماینده عضو پایداری در زمان تصویب برجام، درگیری فیزیکی موقع استیضاح یک وزیر، قاب کردن عکس قالیباف پشت سکان هواپیما در سفر به بیروت، بی نظمی در زمان جلسات، تکرار مداوم تذکر از سوی رییس جلسه برای نشستن نمایندگان در جای خود از جمله این حواشی عجیب است. در این گزارش، بعضی ادعاهای نمایندگان دوره جاری مجلس را مرور می کنیم.

امیرحسین بانکی پور، نماینده اصفهان است که بیشتر به عنوان یکی از طراحان لایحه حجاب شناخته می شود. او اخیراً در حاشیه یک مراسم صحبت هایی عجیب مطرح کرد که واکنش های شوخی و جدی زیادی در شبکه های اجتماعی به دنبال داشت. او برای این که نشان دهد زندگی در کشور همچنان جریان دارد، گفته بود: در ازای بیش از 1000 شهید در جنگ 12 روزه بیش از 30 هزار تولد داشتیم! موضوعی که بسیار واکنش برانگیز شد. روزنامه اصولگرای فرهیختگان در واکنش به ادعای این نماینده مجلس نوشت: این جمله ساده که در ظاهر شاید نوعی امیدآفرینی جمعیتی تلقی شود، در لایه های زیرین خود نشانه ای است از یک انحراف جدی در شیوه تفکر و تحلیل برخی تصمیم گیران کشور.

مقایسه شهادت با تولد، جان باخته با جانِ زاده شده، نه صرفاً یک خطای آماری، بلکه یک خطای اخلاقی است. این نوع سخن گفتن، نه تنها فاقد درک علمی از مفهوم جمعیت و نسبت آن با توسعه است، بلکه نشانه ای از فروکاستن کرامت انسانی به ارقام و نمودارهاست. در حافظه تاریخی ملت ایران، شهید جایگاه قدسی دارد و نوزاد حامل رؤیای آینده است. پیوندزدن این دو در یک نسبت عددی، بدون هیچ مبنای مفهومی یا عقلانی، بیش از آنکه دلگرم کننده باشد، نشانه ای از فرسودگی ادبیات سیاست گذاری است؛ سیاست گذاری ای که به جای صورت بندی دقیق مسئله، آن را در قالب جملاتی سطحی و احساسی به افکار عمومی عرضه می کند.

مجتبی زارعی، نماینده تهران و عضو کمیسیون امنیت ملی است. او معمولاً اخباری را در توییتر منتشر می کند که بسیاری از آن ها قابل راستی آزمایی از سوی جامعه و رسانه ها نیستند. پس از اعلام خبر نفوذ ایران به اسراییل، او روز 19 خرداد در حساب توییتر خود نوشت:

اینک می دانیم کدام بمب های باند اسراییل در کدام نقطه و در کدام پناهگاه است، اعماق و امکانات نگهداری اش چیست ، موادش چیست، آلیاژش کدام است، محاسباتش با ایران چگونه است؟ ضمنا بیش از 10000000 برگ سند آوردیم که هرقسمتش رامنتشر کنیم یک بحران درآسیا، اروپا وآمریکا به وجود خواهد آورد!

زارعی نخستین نماینده ای بود که حضور وزیر اطلاعات و معاونانش در جلسه غیرعلنی مجلس را خبری کرد. او 24 تیر روایتی دراماتیک از این حضور ارائه داد. در همین روز اما یکی دیگر از نمایندگان مجلس، نیز خبر داد که وزیر اطلاعات متنی را از روی کاغذ خواند و او و معاونانش پاسخ هایی قانع کننده به نمایندگان ندادند. حتی در همین روز طرح استیضاح وزیر به جریان افتاد که البته به دلایلی پیگیری نشد.

آخرین صحبت عجیب زارعی نیز اخیراً مطرح شد. او 7 مرداد نوشت: فوری: این تحلیل نیست؛ یک خبری دست اول است! دوربینی از ایران روی خانه نتانیاهو مستقر بود؛ هیچ وقت تا این اندازه به نتانیاهو نزدیک نبودیم! جایی پنهان در سکونتگاه باند اسراییل وجود خارجی ندارد! درود بر سربازان گمنام امام زمان (عج). او همچنین از بازتاب دهندگان خبر انهدام اف-35های اسراییلی در جنگ اخیر بود.

سیدمحمود نبویان، در انتخابات 1402 به عنوان نماینده اول تهران به مجلس رفت. اظهارات عجیب این نماینده نزدیک به پایداری را باید در دو دسته جای داد. یکی زمانی که بر خلاف دوستان خود موضع گرفت و دیگر زمانی که اظهاراتی در مسیر همان جریان خود داشت.

مثلاً موضع گیری نبویان در خصوص جلوگیری دبیرخانه شعام از ابلاغ و اجرای قانون عفاف و حجاب، کاملاً متضاد با تندروها بود. در حالی که نسل های مختلفی از این جریان در داخل و خارج از مجلس ابلاغ این قانون را مطالبه می کردند، نبویان روز 25 اسفند 1403 از آن ها و رفتارهایشان انتقاد کرد. صحبت های نبویان با توجه به سوابق و وابستگی های سیاسی اش با واکنش هایی تعجب برانگیز روبرو شد.

او که در حال حاضر نایب رییس کمیسیون امنیت ملی است، اخیراً مدعی شده بود که آمریکایی ها لوکیشن فرستادند و درخواست کردند ایران پایگاهی مشخص را در پاسخ به بمباران سایت های هسته ای هدف قرار بدهد. اما در نهایت ایران همان پایگاه العدید را هدف قرار داد. او نیز یکی از نمایندگانی است که عدد 10 میلیون سند ربوده شده از اسراییل را مطرح کرد.

حمید رسایی، نماینده تهران نیز پرکار است و حضور رسانه ای پررنگی هم دارد. فهرست کردن اظهارات رسایی گزارش را بسیار طولانی می کند و یک گزارش مستقل نیاز دارد. او در دوران جنگ 12 روزه و زمانی که موضوع آتش بس مطرح شد، نخستین فردی بود که اعلام آتش بس از سوی وزیر امور خارجه را زیر سوال برد. موضوعی که عراقچی در مصاحبه اخیر خود با جواد موگویی بدون نام بردن از گویندگان، به آن واکنش نشان داد و گفت: وزیر خارجه آتش بس را اعلام کرد، نیروهای مسلح چرا پذیرفتند؟

رسایی همواره به دولت پزشکیان، سیاست ها و مدیران آن حمله می کند اما نمی توان تمام صحبت ها و اقدامات او را در این فهرست خاص قرار داد. بسیاری انتقاداتش صحیح هستند و بسیاری نیز نیستند. او اخیراً یک طرح در مجلس با دو فوریت مطرح کرد که باعث شد واکنش های تندی به او نشان داده شود. طرح به گفته خود او این بود: رح دوفوریتی آماده کردیم که طی آن باید هرگونه مذاکره با آمریکا، سه کشور اروپایی و آژانس مشروط به پایان محاصره غزه باشد.

موجی از واکنش نسبت به این اظهارات رسایی نشان داده شد که شاخص ترینش مربوط به عطاالله مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ارشاد دوره اول خاتمی بود. او در توییتر نوشت: فلسطینی ها خودشان دارند با آمریکا و اسراییل درباره آتش بس در غزه مذاکره می کنند. آن وقت چند نماینده مشنگ پایداری در مجلس دنبال طرح دوفوریتی توقف هرگونه مذاکره با آمریکا و اروپایند. آقایان محترم از فلسطینی ها فلسطینی تر نباشید. افزون بر آن مذاکره یا عدم مذاکره شأن شعام است.

کامران غضنفری، دیگر نماینده تهران نیز در این دسته جای می گیرد. او تا قبل از ورود به مجلس صرفاً به عنوان یک پژوهشگر حوزه تاریخ به خصوص با کتاب راز قطعنامه اش شناخته می شد. کتابی که صداهای اعتراض بسیار زیادی را بلند کرد. و همچنین عده ای نیز می دانستند که او از نزدیکان حسین شریعتمداری طی دهه های گذشته و زمان حضورش در یک دستگاه دولتی بوده است. او در دوره اخیر وارد مجلس شد و با چند اظهارنظر خاص مورد توجه قرار گرفت.

او یکی از افرادی بود که کنار حمید رسایی و بعضی از فعالان رسانه ای جریان تندرو، برای نخستین بار فرضیه ترور سیدابراهیم رییسی، رییس جمهور فقید کشورمان توسط اسراییل را مطرح کرد. این ادعا توسط او تکرار شد تا این که ستادکل نیروهای مسلح به اظهارات او و دیگرانی که گزارش این نهاد را زیر سوال می بردند، واکنش نشان داد.

او همچنین در یکی از تجمعات جریان تندرو در سال 1403 دور میدان پاستور تهران، ادعای ساواکی و آمریکایی بودن ظریف را مطرح کرد. مدرک او برای ساواکی بودن ظریف چه بود؟ خاطرات ظریف (کتاب آقای سفیر، چاپ 1391) که ظریف در آن می گوید با کمک یکی از دوستان پدرش قبل از انقلاب برای تحصیل به آمریکا می رود. بعداً مشخص می شود او عامل یا همکار ساواک بوده است. همان موقع رسانه ها مطرح کردند که اگر ظریف ساواکی و آمریکایی ست، چگونه 40 سال کارمند جمهوری اسلامی و 8 سال وزیر امور خارجه آن بوده؟ در حالی که طبیعتاً تحت نظارت دستگاه های مسئول بوده و باید مدارکی برای این ادعاها وجود داشته باشد. این سوال ها هیچ وقت پاسخ داده نشد.