احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی، در کانال تلگرامی خود نوشت:

روزی که دکتر پزشکیان لایحهٔ مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی را به مجلس ارسال کرد، یکی از رسانه ها با من تماس گرفت و پرسید آیا از رأی دادن به او پشیمان نشده ام؟

پاسخم به طور روشن نه بود! در واقع رأی به آقای پزشکیان اگر از روی تحلیل درست و واقع بینانه داده شده باشد، فقط در یک حالت می تواند پشیمانی به بار آورد و آن اینکه اگر اکنون به جای او، سعید جلیلی در ساختمان پاستور ساکن بود، وضع حال و آیندهٔ کشور از آنچه که هست و خواهد شد، بهتر می بود!

از آنجا که نتایج فرضِ ریاست جمهوری آقای جلیلی برای من روشن است، بنابراین رأی به آقای پزشکیان ندامت پذیر نیست.

در مرحلهٔ دوم انتخابات ریاست جمهوری دور چهاردهم، ما ایرانیان بین اجازه دادن به سقوط اتوبوس به ته دره و یا چرخاندن فرمان آن به سمت صخره مخیر بودیم. ما با فراست فرمان را به سمت صخره چرخاندیم تا فرصتی برای یافتن راه نجاتی پیدا شود. اگر خدای نکرده به فرض پیدا هم نشود، ما عاقلانه ترین تصمیم ممکن را گرفتیم و عاقلانه ترین تصمیم ممکن، هیچگاه پشیمانی به دنبال ندارد.

بر این اساس، کمپین های کم فروغ گاه به گاهی با عنوان از "رأی خود به پزشکیان پشیمانم!" فقط می تواند شامل آن دسته از افرادی شود که نه از روی تحلیل واقع بینانه بلکه بر مبنای عواطف خود به او رأی داده اند!