یک سال پس از جدایی جنجالی علیرضا بیرانوند از پرسپولیس و پیوستنش به تراکتور، هنوز سرنوشت این انتقال در هاله ای از ابهام قرار دارد. پرونده ای که در آن، هم باشگاه پرسپولیس خود را محق می داند هم تراکتور معتقد است این انتقال قانونی بوده و فسخ قرارداد بیرانوند صحیح انجام شده است.

در حالی که همه منتظر صدور حکم نهایی کمیته استیناف هستند، بحث هایی درباره مصالحه دو باشگاه و حتی صورتجلسه ای رسمی میان مدیران دو باشگاه با کلیدواژه مصالحه مطرح شده اما پرسپولیس به صراحت هرگونه توافق یا تفاهم بر سر مصالحه را رد کرده است.

مصالحه زیر سایه فشارهای غیرورزشی؟

جلسه مصالحه بین باشگاه پرسپولیس و تراکتور بنا به درخواست مهدی تاج رییس فدراسیون فوتبال از آنجایی برگزار شد که فشارهایی از سوی برخی افراد سیاسی برای حل و فصل کدخدامنشانه پرونده بیرانوند در سال منتهی به جام جهانی روی شانه های او بود.

تاج که برای ایجاد اتحاد با سیاسیون در سالی که برای آ ماده سازی تیم ملی نیاز به بودجه قابل توجه دارد نشست بین مدیران تراکتور و پرسپولیس را ترتیب داد تا آنها به توافق برسند و بیرانوند بدون محرومیت، کار را پیش ببرد.

جلسه مصالحه ای که عنوان شده در آن صورتجلسه ای نیز امضا شده است. گفته می شود این دیدار در تاریخ 29 تیرماه برگزار شده و پیمان حدادی رییس هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس و محمدرضا زنوزی مالک تراکتور به نمایندگی از دو باشگاه در آن شرکت کرده اند.

با این حال باشگاه پرسپولیس از طریق سخنگوی خود اعلام کرده که هیچ گونه توافقی صورت نگرفته و امضای صورتجلسه به معنای مصالحه نیست. پرسپولیس معتقد است فشارهایی از بیرون فوتبال در جریان است تا پرونده بدون صدور حکم رسمی مختومه شود.

نام برخی چهره های سیاسی و دولتی نیز در حاشیه این پرونده مطرح شده که به نوعی حامی صدور رأی ملایم تر یا حتی مصالحه کامل هستند؛ موضوعی که باعث نگرانی هواداران پرسپولیس شده است. اینکه آیا مسائلی فراتر از فوتبال در این پرونده نقش دارد یا نه، سوالی است که هنوز پاسخی شفاف به آن داده نشده.

بازی با زمان؛ چرا صدور رأی به تأخیر افتاده؟

طبق قانون، اگر بازیکنی در یک پرونده مربوط به فسخ قرارداد متهم شناخته شود و حکم محرومیت بگیرد، این محرومیت از زمان اعلام رأی اجرایی می شود. همین موضوع باعث شده بیرانوند که پس از پایان فصل منتظر اعلام رأی بوده، حالا نزدیک به شروع فصل جدید همچنان بلاتکلیف باشد.

از سوی دیگر، اگر حکم به سود پرسپولیس صادر شود و فسخ غیرموجه شناخته شود، اجرای چهار ماه محرومیت بیرانوند درست از آغاز لیگ بیست و پنجم شروع خواهد شد. موضوعی که می تواند تراکتور را در ابتدای فصل با بحران مواجه کند. این در حالی است که بیرانوند نمی تواند پس از رأی استیناف، تقاضای فرجام دهد چرا که در چنین پرونده هایی رأی استیناف قطعی و لازم الاجراست.

پرسپولیس و دغدغه افکار عمومی

پرسپولیس در مواجهه با این پرونده، تحت فشار جدی افکار عمومی و هوادارانش قرار دارد. آنها هرگونه کوتاه آمدن باشگاه را به معنای عقب نشینی از حق قانونی می دانند. فضای مجازی پر از واکنش هایی است که تاکید دارند باشگاه باید به هر قیمتی رأی را تا پایان پیگیری کند و با محرومیت بیرانوند، حق باشگاه را بازستاند.

از سوی دیگر، هرگونه مصالحه یا گذشت، ممکن است جایگاه باشگاه در میان هواداران را تضعیف کند به همین دلیل مدیران پرسپولیس تاکنون مقاومت کرده اند و نمی خواهند بدون دریافت امتیاز قابل توجه، تن به مصالحه بدهند.

زنوزی: حق با بیرانوند است

در سوی مقابل، مالک باشگاه تراکتور با صراحت اعلام کرده که حق با بیرانوند است و فسخ او قانونی بوده. زنوزی مالک تراکتور در هفته گذشته اعلام کرده بود برای پایان دادن به این پرونده حاضر به پرداخت مبلغی به عنوان مصالحه است اما تأکید کرده که دروازه بان تیم ملی بی تقصیر است و هدف از این اقدام تنها حفظ آرامش تیم و پرهیز از حاشیه های بیشتر است.

منتظر رأی نهایی؛ مصالحه بعید به نظر می رسد

با توجه به فضای متشنج این پرونده و عدم تمایل پرسپولیس به کوتاه آمدن، بعید است که توافقی میان دو باشگاه شکل بگیرد. تنها راه باقی مانده، صدور حکم رسمی از سوی کمیته استیناف است که به گفته برخی منابع به زودی اعلام خواهد شد.

پرونده ای که در ابتدا یک اختلاف حقوقی ساده بود، حالا به موضوعی پررنگ در رسانه ها، فضای مجازی و حتی محافل سیاسی تبدیل شده است. تنها رأی شفاف، قطعی و بدون مداخله بیرونی است که می تواند این ماجرا را به پایان برساند.

مصالحه برای بیرانوند حالا چیزی فراتر از یک اختلاف فوتبالی شده است موضوعی که نه تنها سرنوشت یک بازیکن را، بلکه مدیریت دو باشگاه بزرگ و ساختار حقوقی فوتبال ایران را تحت تأثیر قرار خواهد داد. اینکه در روزهای آینده رأی کمیته استیناف اعلام شود یا نه، تفاوتی اساسی در ماهیت مسئله ایجاد نمی کند؛ آنچه مهم است شفافیت و قانون مداری است، چیزی که هواداران، مدیران و حتی نهادهای نظارتی فوتبال ایران از آن انتظار دارند.