دادگاه رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین نژاد امروز دوشنبه ششم مرداد با اعلام رییس دادگاه مبنی بر رسمیت داشتن و علنی بودن آن در مجتمع شهید سلیمانی آغاز شد.

به گزارش ایرنا، جلسه دادگاه با ریاست غلامرضا جواهری رییس شعبه یک دادگاه کیفری استان تهران و مستشاران ابراهیم گل سفید و احسان شیخ الحکمایی و با حضور متهم، خانواده اولیای دم و وکلای طرفین برگزار شد.

نماینده دادستان با دستور رییس دادگاه در جایگاه قرار گرفت و کیفرخواست پرونده را قرائت کرد.

محمدرضا گایینی نماینده دادستان اسلامشهر در جایگاه قرار گرفت و درباره متهم پرونده گفت: متهم متولد سال 1372 و فاقد محکومیت موثر کیفری و دارای وکیل تعیینی با نام وکیل پایه یک دادگستری داوود کرمی است.

وی ادامه داد: مباشرت در قتل عمد زن مسلمان در ماه حرام، مخفی کردن جسد مقتوله، تخریب عمدی اموال شامل دو عدد گوشی تلفن، کیف و مدارک مقتوله به ارزش 150 میلیون تومان عناوین اتهامی متهم است.

نماینده دادستان اسلامشهر اظهار کرد: پرونده ابتدا با عنوان مفقودی و سرقت ثبت شده بود اما بعد عناوین اتهامی با توجه به اقدامات مجرمانه تغییر یافت.

گایینی با اشاره به تشکیل پرونده شخصیت برای متهم، افزود: متعاقب گزارش پزشکی قانونی علائم و سابقه اختلال روانی ندارد.

وی گفت: با توجه به مجموعه ادله و مستندات موجود، گزارش پلیس آگاهی، اظهارات مطلعین، گزارش معاینه جسد، علت فوت آسیب به قلب، گواهی پزشکی قانونی در خصوص صدمات، گزارش بررسی صحنه جرم و اقرار صریح متهم در مرحله جلسات تحقیقات مقدماتی و کیفیت ابراز شده و قصد متهم در ارتکاب قتل عمده، محکومیت مشارالیه مورد استیفا است.

نماینده دادستان اسلامشهر اضافه کرد: اولیای دم مطابق گواهی انحصار وراثت صادره پدر و مادر مقتوله هستند که ضمن حضور در شعبه بازپرسی شکایت خود را ثبت و مطالبه قصاص و دیه صدمات غیر مسری در فوت را دارند.

چهار خرداد امسال خبر مفقود شدن دختری به نام الهه حسین نژاد ساکن اسلامشهر، حوالی میدان آزادی در فضای مجازی منتشر شد. بلافاصله پرونده قضایی در این خصوص تشکیل و پلیس موضوع را تحت پیگیری قرارداد.

در 14 خرداد با دستور قضایی دادستانی تهران و در پی تحقیقات گسترده انجام شده، پیکر الهه حسین نژاد در بیابان های اطراف تهران کشف و متهمین پرونده دستگیر شدند و پرونده به شعبه ویژه بازپرسی ارجاع شد.

پیرو تاکید رییس کل دادگستری استان تهران، مبنی بر تسریع در روند رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین نژاد در ارتباط با اتهامات مشتکی عنه (متشاکی)، دایر بر مباشرت در قتل عمدی، مخفی کردن جسد، تخریب عمدی اموال و ایراد صدمات غیرمسری در فوت، پس از تکمیل فرایند تحقیقات مقدماتی در شعبه بازپرسی و موافقت دادستان با قرار نهایی و صدور کیفر خواست، پرونده به محاکم کیفری یک استان تهران ارسال شد.

در همین رابطه رکنا گزارش داد، بعد از اینکه نماینده دادستان جرم متهم را با توجه به مدارک موجود محرز تشخیص داد، مادر مقتول در جایگاه ایستاد گفت: من مادر الهه هستم . ما 24 سال برای الهه تلاش کردیم. پدرش او را با پول کارگری بزرگ کرد. الهه هم کار می کرد. وقتی پسرم، آرش به دنیا آمد، الهه گفت من بالاخره کار می کنم تا شما به جایی برسید و آرش در آرامش باشد. روز حادثه الهه آخرین بار به من گفت ده دقیقه دیگر می رسم.

آن ده دقیقه شد دو ماه و الهه نیامد. آرش هنوز مرگ خواهرش را باور نکرده و مرتب می گوید به الهه زنگ بزنید. من درخواست اعدام در ملا عام دارم. من 12 روز همه اسلامشهر را پیاده رفتم و گشتم، اما بچه ام نبود. دخترم نان کارگری می خورد. او ماهی 20 میلیون می گرفت و کارگری می کرد چون نان حلال می خواست. الهه گوشی خریده بود، چون می خواست کار راه بیندازد و بتواند برای درمان برادرش کمک کند. شوهر من حسرت بچه هایش را کشید. چون همیشه کار می کرد. بچه های من حسرت داشتند ولی کارگری کردند. متهم می توانست بچه من را پرت کند بیرون، چرا او را کشت ؟ او بچه ام را کشت. آرش هم عذاب می کشد. من فقط قصاص می خواهم.

در ادامه جلسه، متهم در جایگاه حاضر شد. قاضی خطاب به او گفت: بر اساس مدارک موجود، علت فوت وارد آمدن جراحات به قلب بوده که تو مرتکب شده ای. همچنین طبق نظر پزشکی قانونی، هیچ گونه اختلال روانپزشکی در تو مشاهده نشده. نتیجه آزمایش مواد روانگردان نیز منفی بوده است. چه توضیحی داری؟

متهم در حالی که گریه می کرد گفت: من حرفی ندارم. مرتبا به خرم آباد می رفتم. مادرزنم دخالت می کرد. به خانواده ام هم گفتم ول کنید من را. اما من زنم را دوست داشتم. خواهرزنم که طلاق گرفته بود، گفت تو را جادو کرده ایم تا بلایی سرت بیاید. پسرخاله زنم هم گفت تو را جادو کرده اند، برو پاکش کن. من هم به تهران آمدم و چند روز در نواب نزد پسرخاله ام ماندم. روز حادثه پسرعمویم من را دعوت کرده بود. گفتم اسنپ کار می کنم و بعد می آیم. آن روز از خیابان انقلاب بنزین زدم، سپس به سمت ترمینال آزادی رفتم و مسافری را پیاده کردم. بعد ایستادم سمت زیرگذر که افسر گفت برو آن طرف. اگر نگفته بود، شاید مسافر دیگری سوار می شد. وقتی جا به جا شدم، الهه آمد. حدود بیست دقیقه آنجا بودم. او سوار شد و گفت من حساب می کنم.

متهم ادامه داد: الهه ابتدا در صندلی عقب بود اما جلو آمد. در مسیر آزادگان جنوب بودیم. او داشت ویس گوش می داد. پرسیدم صدای کیست؟ و بحثمان شروع شد.

قاضی پرسید: درباره قتل توضیح بده.

متهم پاسخ داد: من روی ویس حساس هستم. حتی زنم اگر ویس گوش می داد ناراحت می شدم. الهه گفت چرا عصبانی هستی؟ گفتم از زنم ناراحتم. بعد درگیر شدیم.

قاضی دوباره پرسید: قتل عمد را قبول داری؟

متهم: نه.

قاضی: تخریب اموال را چطور؟

متهم: فکر می کردم گوشی متعلق به شخص دیگری است. روز آخر فهمیدم گوشی الهه است و آن را پرت کردم. من گوشی نمی خواستم. به اندازه کافی پول داشتم. مال و اموال دارم. نیاز به سرقت نداشتم. پرونده هایی که دارم مربوط به زنم است. من او را دوست داشتم. ما بچه دار نمی شدیم ولی می خواستم با او بمانم.

متهم افزود: روز حادثه، حدود 20 دقیقه زیر پل قائمیه بودیم. هیچ ماشینی نایستاد بپرسد چه شده. وقتی الهه را زدم، ترسیده بودم و نمی دانستم چه کنم. می خواستم او را به بیمارستان ببرم، اما قاطی کردم. تصویر زنم جلوی چشمم آمد و دیگر نفهمیدم چه شد. دو ماه است شب و روز ندارم. بعد از حادثه رفتم سمت پمپ بنزین و سپس بیابان.

قاضی پرسید: صدمات را چگونه وارد کردی؟

متهم پاسخ داد: یکی دو ضربه بیشتر نزدم. مردم باید بدانند قبل از این ماجرا می خواستم به آبیک قزوین بروم ولی لاستیک ماشین پنچر شد و نتوانستم بروم. حتما حکمتی بوده است.

در پایان، وکیل متهم، آقای کرمی، اظهار داشت: ضمن ابراز تسلیت به اولیای دم، نکاتی را از بعد حقوقی مطرح می کنم. اقرار متهم به نحوه ارتکاب جرم در روشن شدن پرونده مؤثر بوده است. با توجه به محتویات پرونده، متهم نه انگیزه مالی داشته و نه قصد قبلی برای قتل. به نظر می رسد متهم تحت فشار روانی و در شرایط ناآگاهانه مرتکب جرم شده و فاقد توانایی سنجش عقلایی سود و زیان رفتار خود بوده است. بنابراین به نظر می رسد او قوه تمیز نداشته و درخواست جلب نظر هیأت کارشناسی برای بررسی دقیق تر را داریم.

او ادامه داد: در خصوص اتهام اختفای جسد، این اتهام معمولاً به فردی که قتل را مرتکب نشده وارد می شود. در این پرونده چون متهم خود مرتکب قتل شده، نمی توان دو عنوان اتهامی به او نسبت داد. درباره سرقت نیز باید گفت موکل قصد سرقت نداشته و تنها خواسته از آن وسایل خلاص شود.