فرارو- فرمول یک یک ملودرام پرزرق وبرق درباره بازگشت یک راننده سالخورده به عرصه رقابت های حرفه ای است که با هنرنمایی برد پیت و صحنه هایی تماشایی، جذابیتی خاص برای دوست داران هیجان و سرعت فراهم کرده است.

به نقل از گاردین، در فیلم جدیدی که با همکاری برند فرمول یک تولید شده و کارگردانی آن را جوزف کوزینسکی بر عهده دارد، برد پیت در نقش یک راننده کهنه کار و افسانه ای ظاهر می شود؛ مردی که پس از سه دهه دوری از مسابقات، حالا دوباره به میدان برگشته تا نشان دهد هنوز هم توانایی شکستن قواعد و پیش بینی ها را دارد.

در این ملودرام پرهیاهو و خوش ساخت، پیت با چهره ای آفتاب سوخته و کمی کودکانه که درون کلاه ایمنی اش فشرده شده، پشت فرمان خودروی مسابقه می نشیند؛ چهره ای که هنوز جذابیت خاصی دارد، هرچند دیگر جوان نیست. فیلم فرمول یک که آشکارا از کلیشه های کلاسیک ژانر ورزشی بهره می برد، شباهت هایی با انیمیشن معروف ماشین ها (Cars) محصول شرکت پیکسار دارد. ماجراهای تربیت یک راننده جوان مغرور توسط یک قهرمان پا به سن گذاشته، هسته مرکزی روایت را شکل می دهد، اما چیزی که این فیلم را متفاوت می سازد، نحوه تصویربرداری خیره کننده، بهره گیری از صحنه های واقعی مسابقات فرمول یک و حضور بازیگرانی سرشناس در کنار برد پیت است.

در میان صحنه های پرسرعت و هیجان انگیز، شاهد ادای احترام فیلم به فضای واقعی دنیای مسابقات هستیم؛ از برندهای تبلیغاتی که هر سانتی متر از خودروها را پوشانده اند گرفته تا جلوه های بصری دیجیتال و گرافیک هایی به سبک بازی های ویدیویی که مسابقات را همراهی می کنند. جالب تر اینکه این فیلم با مجوز رسمی فرمول یک ساخته شده و لوییس همیلتون، قهرمان مشهور مسابقات، یکی از تهیه کنندگان آن است. او حتی حضوری کوتاه اما تأثیرگذار در فیلم نیز دارد.

در یکی از صحنه ها، سانی (شخصیت اصلی فیلم با بازی پیت) به رانندگی مکس ورستاپن اشاره کرده و با تحسین می گوید: لعنتی، چقدر خوبه! اما آیا ورستاپن به اندازه سانیِ بی پروا، شورشی و عاشق خطر است؟ شاید هرگز پاسخ این سؤال را ندانیم، اما آنچه مسلم است، پیت در نقش سانی هایز، حضوری پررنگ و کاریزماتیک دارد. سانی، راننده ای که پس از یک تصادف مرگبار در دوران جوانی اش از دنیای مسابقات فاصله گرفته، حالا دوباره بازگشته است؛ سال هایی را در خلوت گذرانده، به عنوان راننده تاکسی در نیویورک و قمارباز حرفه ای روزگار گذرانده و اکنون در قالب یک راننده آزاد، از شهری به شهر دیگر می رود و در مسابقات مختلف شرکت می کند.

او به سبک خود آموزش می دهد، جوان ترها را تحت تأثیر قرار می دهد و با نبوغ تاکتیکی اش، همه را غافلگیر می کند. دوست قدیمی اش روبن (با بازی خاویر باردم) که حالا مدیر یک تیم شکست خورده است، به کمک او نیاز دارد و از سانی دعوت می کند به تیمش بپیوندد. با این حال، برخی از اعضای هیئت مدیره با این تصمیم مخالف اند، از جمله بَنینگ (توبیاس منزیس) که چهره ای موذی و قدرت طلب دارد و همچنین جاشوا پیرس (دَمسون ادریس)، ستاره جوان و مغرور تیم که سانی را پیرمرد خطاب می کند. اما آیا سانی قوانین را زیر پا خواهد گذاشت و همچنان جادو خواهد کرد؟ پاسخ، البته که مثبت است.

با گذشت زمان، سانی به شکلی غیرمنتظره همه اطرافیان را مجذوب خود می کند، به ویژه کیت مک کنا، مدیر فنی تیم که نقشش را کری کاندن بازی می کند. بازی قدرتمند کاندن یکی از نقاط قوت فیلم است؛ او با جذابیت و قدرت در کنار برد پیت ظاهر می شود و اجازه نمی دهد نقش زن در این فیلم، به شخصیتی فرعی تقلیل یابد. بدون حضور او، ممکن بود پیت در ارائه احساسات و تنش های درونی سانی دچار ضعف شود. روایت فیلم، مسیر مسابقات مختلف در نقاط مختلف جهان را دنبال می کند؛ از لندن گرفته تا ابوظبی. پیش از هر مسابقه، با گرافیک های بازی گونه و عناوین درشت روی صفحه مواجه می شویم که به شکلی جذاب مخاطب را وارد فضای مسابقات می کند. حتی نشست های فنی تیم ها نیز با دقت و جزییات بازسازی شده اند؛ صحنه هایی که در آن ها اعضا با هدست و میکروفون در حال گفتگو هستند؛ حتی اگر این ارتباط بیش از حد پیچیده و غیرضروری به نظر برسد.

فیلم فرمول یک نشان می دهد مسابقات اتومبیل رانی، به خصوص فرمول یک، می توانند بستری مناسب برای خلق درامی سرشار از تنش، رقابت و هیجان باشند؛ چراکه اعضای یک تیم به همان اندازه که علیه رقبا می جنگند، با یکدیگر نیز رقابت دارند. گرچه فیلم پر از کلیشه های مردانه و لحظات احساسی اغراق شده است، اما کارگردانی کوزینسکی و تدوین چشمگیر آن، بیننده را سرگرم نگه می دارد.

برای مخاطبانی که طرفدار فرمول یک نیستند، فیلم ممکن است به نوعی تجربه ای فراواقعی و شگفت انگیز به شمار رود. اما برای دوستداران این ورزش، تماشای بازگشت یک اسطوره، با چاشنی اکشن و درامی پرانرژی، قطعاً جذاب خواهد بود. در نهایت، این فیلم ترکیبی است از نوستالژی، هیجان، و بازی درخشان چهره هایی که تماشای آن ها همچنان لذت بخش است.