به گزارش ایران، پاپ مارت ، برند چینی متخصص در اسباب بازی های کلکسیونی، آن را تولید و در سال 2016 به بازار عرضه می کند. اما از سال 2024 با به اشتراک گذاشته شدن تصاویر این عروسک در شبکه های اجتماعی مثل تیک تاک و اینستاگرام این محصول با استقبال مواجه می شود. لبوبوها در رنگ های اصلی صورتی و مشکی و در جعبه های شانسی (Blind Box) عرضه می شوند تا حس هیجان و کشف را به خریداران القا کنند.

فضای مجازی به خصوص اینستاگرام مملو از تصاویر اینفلوئنسرهایی است که در حال آنباکس کردن جعبه های شانس خود هستند. فیلم ها همه یک مضمون دارند، اینفلوئنسرها مقابل دوربین قرار می گیرند، چند بار به جعبه ضربه می زنند، در دلشان یکی از رنگ های این عروسک را آرزو می کنند. در جعبه را باز می کنند، حالا نوبت بازکردن و به گفته خودشان آنباکس کردن است. صدای جیغ و فریادی از خوشحالی به گوش می رسد و عروسک بی مصرف می رود که در گوشه ای خاک بخورد.

تیدا دختر نوجوانی است که بیش از 20 عروسک لبوبو دارد. او می گوید: هر کدامشان حس خاصی دارند. در کل بامزه اند . این زشت بامزه باعث شده تا تیدا هر روز علاقه بیشتری برای به دست آوردنش داشته باشد. با من زندگی می کند و نزدیکترین دوستم است. این حرف ها را رویا هم می زند. او دانشجوی زبان فرانسه و از شیفتگان این زشت بامزه است. او می گوید: می دانم که این عروسک هیچ کاری انجام نمی دهد، سن ما هم سنی نیست که علاقه مند باشیم عروسک برایمان بخندد یا گریه کند. انرژی، حس و بانمک بودن مهم است. به نظر رویا عروسکی که مشخص نیست انسان است یا خرگوش و موش، بانمک است. او هر ماه برای خرید یکی از آنها هزینه می کند. ولی هنوز موفق به دریافت سری انرژی-یکی از انواع پرطرفدار این عروسک- نشده است. عروسک های جعلی و فیک در بازار زیاد است. قیمت عروسک های فیک حدود 300 تا 400 هزار تومان و حتی گاهی پایین تر هم هست، اما تقلبی ها پشمالو نیستند.

شیوا محمودی روانشناس با بیان اینکه قیمت این عروسک اصلاً با خود این عروسک تناسبی ندارد، می گوید: وقتی محصولی محبوب می شود بیشتر از اینکه کالای مصرفی باشد، یک نماد اجتماعی است. تجربه در مورد کالاهایی از این دست نشان داده که این محصولات فقط هیجانات کوتاه مدتی را برای مصرف کنندگان دارند. این روانشناس در تحلیل عروسک های لبوبو به چند عامل روانشناختی اشاره می کند: اولین و مهم ترین عامل قدرت شبکه های اجتماعی است. در تیک تاک و اینستاگرام اینفلوئنسرها کسانی هستند که به سراغ این محصول رفته اند. آنها می توانند یک محصول معمولی را به یک ستاره تبدیل کنند.

عروسک را در دست می گیرند و یک چالش با آن به راه می اندازند و بعد ما می بینیم که همه از این عروسک ها می خرند و دانه به دانه این بسته بندی ها را باز می کنند تا به رنگ مورد علاقه شان برسند و چالش را ادامه می دهند. دومین عامل از نظر روانشناختی اثر توده ای است؛ وقتی که اینفلوئنسرها در اینستاگرام این چالش ها را قرار می دهند، انگار همه در حال خرید این محصول هستند. افراد ناخودآگاه احساس می کنند که اگر آن را تهیه نکنند از قافله عقب می مانند. به اعتقاد محمودی؛ استراتژی های بازاریابی و عرضه محدود، لبوبو را به یک پدیده فرهنگی تبدیل می کند. کمبود مصنوعی تکنیک فروش لبوبوست.

یعنی در بعضی از فروشگاه ها تعداد محدودی از این عروسک ها را قرار می دهند و می گویند که بزودی تمام می شود و باید زود بخرید. این روانشناس می گوید: عامل بعدی نوستالژی بودن این عروسک هاست. شبیه به حال و هوای بچگی هستند. محمودی با تأکید دوباره درباره عدم تناسب بین محصول و قیمت می گوید: ارزش واقعی این عروسک ها با قیمت شان تناسب ندارد و می توانیم بگوییم حباب مصرف ایجاد شده که بعد از مدتی می ترکد.

اما نکته مهم این است که لبوبو برای نسل زد بخشی از سبک زندگی شده است. آنها به دنبال هویت سازی از طریق محصولات خاصند، بنابراین لبوبو را به عنوان نمادی از فردیت و خلاقیت پذیرفته اند. این عروسک کوچک، به راحتی با مد و استایل ترکیب می شود. عرضه محدود و تنوع طرح ها، حس انحصاری و خاص بودن را به خریداران می دهد و تولیدکنندگان هم با استفاده از ظرفیت هنرمندان دنیا با معرفی انواع نسخه های جدید، هم تقاضا را برای دریافت افزایش می دهند و هم حس خاص بودن را در میان علاقه مندان آن تقویت می کنند.