در روزهایی که نمودار دما در بسیاری از نقاط کشور رکوردهای تازه ای ثبت می کند، نشانه هایی از فشار مضاعف بر منابع حیاتی، به ویژه آب، بیش از پیش نمایان شده است. افزایش دمای هوا تا 5 درجه نسبت به میانگین بلندمدت در برخی مناطق، تنها یک عدد ساده نیست؛ بلکه آینه ای از تغییرات گسترده اقلیمی است که ظرفیت طبیعی زمین برای تطبیق با آن محدود به نظر می رسد.

به گزارش ایسنا، گزارش ها حاکی از آن است که میزان ورودی آب به سدهای تهران تا 50 درصد کاهش یافته است؛ موضوعی که در کنار افت 41 درصدی بارندگی ها، تصویر نگران کننده ای از وضعیت منابع آبی در بزرگ ترین کلانشهر کشور ارائه می دهد. این کاهش ها در شرایطی رخ می دهد که مصرف آب در شهرهای بزرگ با الگوهای سنتی مصرف همچنان بالا باقی مانده و چالش های مدیریت عرضه و تقاضا را دوچندان کرده است.

در چنین شرایطی، برخی راهکارها از جمله انتقال آب از دریاهای جنوب کشور به مناطق مرکزی و شمالی، بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، هزینه بالای این گزینه، آن را به راه حلی سخت و گران تبدیل کرده است.

طبق برآوردها، شیرین سازی و انتقال هر مترمکعب آب از دریا، بیش از 5 دلار هزینه در بر دارد؛ عددی که اجرای طرح های وسیع در این زمینه را با محدودیت های جدی مواجه می کند.

کارشناسان معتقدند در کنار اقدامات فنی و زیرساختی، راه برون رفت از بحران کنونی، نیازمند تغییر در رفتار مصرف و تبدیل صرفه جویی به یک فرهنگ عمومی است. تداوم شرایط کنونی می تواند بر پایداری منابع طبیعی، امنیت غذایی و حتی روابط بین مناطق مختلف کشور تأثیرگذار باشد.

هرچند کمبود آب امروز خود را به وضوح در مخازن سدها و کاهش بارندگی ها نشان می دهد، اما پیام اصلی آن، لزوم بازنگری عمیق در نحوه مواجهه با طبیعت و منابع آن است؛ پیامی که اگر جدی گرفته نشود، فردا هزینه های به مراتب سنگین تری به دنبال خواهد داشت.