جنگ 12 روزه در ابعاد مختلف زندگی همه مردم را دچار چالش کرد و کمتر کسی را می توان پیدا کرد که از تبعات و پیامدهای ناگوار جنگ در زندگی اش ردی به جا نمانده باشد. روال عادی زندگی برای عده ای با وقوع جنگ طور دیگری بر هم خورد و آسیب های بیشتری بر جا گذاشت؛ معتادان و مصرف کنندگان موادمخدر از جمله افرادی بودند که هیچ گروه یا سازمانی آموزش های ویژه ای را در این ایام برای آن ها نداشت و به عبارتی فراموش شده بودند؛ درست مثل خیلی های دیگر که کسی به فکرشان نبود و خب این قبیل غفلت ها تبعاتی را هم به دنبال دارد.

به گزارش خبر آنلاین، سعید صفاتیان، تحلیلگر و پژوهشگر اعتیاد، درباره نوسانات قیمتی موادمخدر و چالش های پیش روی مصرف کنندگان، در دوران جنگ 12 روزه در کشور، می گوید: در ایام جنگ قیمت موادمخدر به ویژه در شهرهایی مثل تهران که در دفعات متعدد مورد حملات رژیم صهیونیستی و بمباران دشمن واقع می شد، شاهد افزایش قیمت انواع موادمخدر بودیم.

تبعات در دسترس نبودن موادمخدر برای مصرف کنندگان و معتادانی که به هر دلیل قصد یا توان ترک اعتیاد خود را ندارند در دراز مدت زیاد است و به تغییر الگوی مصرف معتادان مثلا از تریاک به هرویین یا شیشه منجر می شود.

او می گوید: در بحبوحه جنگ اخیر برخی از فروشندگان موادمخدر به دلیل وجود خطرات احتمالی ناشی از بمباران از محیط خارج شده بودند و در دسترس مصرف کنندگان نبودند؛ برخی هم به نوعی با این نگرش که اگر جنگ طولانی شود و موادی گیر خودشان نیاید حاضر به فروش موادمخدر نبودند و آن را احتکار می کردند.

این تحلیلگر و پژوهشگر اعتیاد می گوید: مسائل فوق باعث شده بود هم تا حدودی کمبود موادمخدر ایجاد شود و هم به دلیل همین کمبود قیمت انواع مواد در طول جنگ افزایش پیدا کند.

صفاتیان همچنین می گوید: در شهری چون تهران قیمت موادمخدر در طول روزهای جنگ اخیر، 10 درصد افزایش پیدا کرد و در بعضی شهرهای دیگر نیز حداقل 5 درصد گرانتر شده بود و این روند تا یک هفته پس از جنگ هم ادامه داشت و به مرور به روال عادی خودش بازگشت.

او می گوید: در شهرهایی مثل شهرهای شمالی از جمله مثل رامسر و ... که جنگ زده نبودند، اتفاق خاصی در خصوص موادمخدر، افزایش قیمت و کمبود و در دسترس نبودن آن رخ نداد.

این تحلیلگر و پژوهشگر اعتیاد تاکید می کند: دسترس پذیری موادمخدر در روزهای وقوع جنگ برای مصرف کنندگان سخت شده بود؛ یکی از بیماران سابقم می گفت تا قبل از جنگ، هر موقع با فروشنده موادمخدر تماس می گرفتم مواد را خیلی زود به دستم می رساند اما در جنگ اخیر بعد از چندین بار تماس 2 روز طول کشید تا برایم مواد بیاورد و خب اتفاقات این چنینی و تاخیر دو روزه را در تامین و تهیه موادمخدر تا حالا ندیده بودم.

صفاتیان می گوید: تبعات در دسترس نبودن موادمخدر برای مصرف کنندگان و معتادانی که به هر دلیل قصد یا توان ترک اعتیاد خود را ندارند در دراز مدت زیاد است و به تغییر الگوی مصرف معتادان مثلا از تریاک به هرویین یا شیشه منجر می شود؛ البته در کوتاه مدت این تبعات و آسیب ها کمتر است.

او تاکید می کند: استرس روانی ناشی از جنگ برای فرد معتاد با افراد عادی متفاوت است و احتمال اینکه شرایط طوری شود که نتواند مخدر مصرفی خود را تهیه کند، فشار مضاعفی را بر فرد مصرف کننده تحمیل می کند و در جنگ 12 روزه نیز شرایط معتادان به همین شکل بود و با وجود استرس و فشار روحی هم باز دُز و حجم مواد مصرفی معتاد افزایش پیدا می کند.

این تحلیلگر و پژوهشگر اعتیاد می گوید: کم شدن مواد در بازار فروش و کاهش تعداد فروشندگان موادمخدر در جنگ اخیر، باعث شده بود تا برخی مواد مورد نیاز مصرف یک هفته خود را در یک خرید انجام دهند و البته هیچ معتادی نیست که با در اختیار داشتن حجم زیادی از موادمخدر، میزان مواد مصرفی اش را افزایش ندهد.

در ایامی مثل جنگ 12 روزه، بروز برخی رفتارهای هیجانی غلط را به ویژه در بین بعضی از نوجوانان دیدم و خانواده ها هم می گفتند، روی آوردن آن ها به سمت مصرف گل و حشیش بود.

صفاتیان می گوید: در شرایط سخت و اضطراری جنگ که بیشتر سازمان ها و نهادها با ارسال پیام به شهروندان نکات مهم و حیاتی را گوشزد می کردند، متاسفانه مسئولان مربوط به آسیب های اجتماعی و حوزه مبارزه با موادمخدر پیامی را به بیماران معتاد ارسال نکردند.

او تاکید می کند: مسئولان مربوطه باید در قالب پیام های تلویزیونی یا هر پیام دیگری به مردم و به ویژه مصرف کنندگان موادمخدر نکات آرام بخش و راههای کنترل استرس را آموزش می دادند که چنین اتفاقی نیوفتاد.

این تحلیلگر و پژوهشگر اعتیاد یادآور شد: ما در حال حاضر 3 میلیون نفر مصرف کننده موادمخدر داریم و با شرایطی که در جنگ 12 روزه اخیر پیش آمد اگر همسر و فرزند فرد معتاد به او می گفت که از ترس بمباران، از شهری مثل تهران خارج شده و به شمال بروند، در نتیجه فشار ناشی از جنگ و ترس از گیر نیاوردن مواد، تا موادمخدر خود را تهیه نمی کرد، هرگز قبول نمی کرد و خب مسئولان حوزه کاهش آسیب باید این مسائل را به طور ویژه در شرایط جنگی به درستی مدیریت کنند اما متاسفانه پدافند غیرعامل مربوط به این مسئله در ایام جنگ فعال نبود.

صفاتیان می گوید: پیشنهاد می کنم در ایام جنگ، مراکزی را در اورژانس بیمارستان ها در نظر بگیرند تا فرد معتاد با مراجعه به آنجا مهارت مقابله با استرس ناشی از جنگ و کنترل اعتیاد را آموزش ببیند؛ یا اینکه مراکزی مثل صدا و سیما و بهزیستی آموزش های لازم را به مردم ارائه بدهند.

او می گوید: در ایامی مثل جنگ 12 روزه، بروز برخی رفتارهای هیجانی غلط را به ویژه در بین بعضی از نوجوانان دیدم و خانواده ها هم می گفتند، روی آوردن آن ها به سمت مصرف گل و حشیش بود. در طول چند ساعتی که حملات دشمن تداوم داشت برخی نوجوانان با مصرف مخدرها و محرکهایی چون گل می گفتند که از ترس ایجاد شده دور می شوند.