مدیرعامل استارت آپ پرپلکسیتی (Perplexity) چشم اندازی نزدیک را ترسیم می کند که در آن نقش های کارمندان اداری به صورت کامل توسط نسل جدیدی از مرورگرهای هوش مصنوعی خودکار می شوند و کار یک هفته انسانی به یک دستور ساده تبدیل می شود.

به گزارش ایسنا، آراویند سرینیواس (Aravind Srinivas) مدیرعامل این استارت آپ هوش مصنوعی، دیدگاهی روشن و تکان دهنده برای آینده حوزه کار دارد. این چشم انداز با یک دستور ساده آغاز می شود و با خودکارسازی کامل نقش های شغلی حرفه ای به پایان می رسد.

سرینیواس در مصاحبه ای تازه گفت: کار یک استخدام کننده مانند یافتن منابع و برقراری ارتباط که یک هفته طول می کشد، تنها با یک دستور توسط هوش مصنوعی انجام می شود.

به نقل از گیزمودو، این پیش بینی هم به عنوان بیانیه ماموریت برای مرورگر جدید مبتنی بر هوش مصنوعی وی موسوم به کامت (Comet) و هم به عنوان یک هشدار جدی برای کارکنان دانش مدرن عمل می کند.

این شرکت در خط مقدم مسابقه تسلیحاتی فناوری جدید برای ساخت نه تنها یک موتور جستجوی هوشمندتر، بلکه یک عامل هوش مصنوعی واقعی قرار دارد. فناوری این شرکت را می توان به عنوان یک موجود دیجیتال در نظر گرفت که قادر به انجام وظایف پیچیده و چند مرحله ای از ابتدا تا انتهاست.

طبق گفته سرینیواس ، طبیعی ترین مکان برای شروع این انقلاب، ابزاری است که هر کارمند اداری از قبل از آن استفاده می کند، یعنی مرورگر وب و اولین شغل هایی که در کانون توجه آن قرار دارند، شغل های استخدام کنندگان و دستیاران اجرایی هستند.

وعده هوش مصنوعی برای سال ها نقش کمکی داشته است، نه جایگزینی؛ اما چشم اندازی که سرینیواس ترسیم می کند، چشم اندازی همراه جایگزینی انسان توسط یک دستیار بسیار تواناتر است. وی یک عامل هوش مصنوعی را موجودی توصیف می کند که می تواند هر گردش کاری را از ابتدا تا انتها، از دستورالعمل تا تکمیل واقعی وظیفه اجرا کند.

او جزییات دقیقی از نحوه طراحی کامت برای جذب کارکردهای اصلی یک استخدام کننده ارائه می دهد. این عامل هوش مصنوعی می تواند برای یافتن فهرستی از تمام مهندسان فارغ التحصیل دانشگاه استنفورد (Stanford) که قبلاً در شرکت آنتروپیک (Anthropic) کار کرده اند، در یک صفحه گسترده گوگل وارد کند، اطلاعات تماس آنها را بیابد و سپس پیش نویس انبوه ایمیل های شخصی سازی شده برای هر یک از آنها جهت درخواست یک گفتگوی دوستانه ارسال کند.

همین منطق درباره کار یک دستیار اجرایی نیز صدق می کند. این عامل با دسترسی امن در سمت مشتری به برنامه های وارد شده کاربر مانند جیمیل (Gmail) یا تقویم گوگل (Google calendar) می تواند مسئولیت رفت و برگشت های خسته کننده زمان بندی را بر عهده بگیرد.

سرینیواس می گوید: اگر افراد جواب ایمیل را بدهند، این عامل می تواند صفحات گسترده گوگل را به روز کند، وضعیت را به عنوان پاسخ داده شده یا در حال انجام علامت گذاری کند و آن نامزدها را پیگیری کند. همچنین می تواند با تقویم گوگل من همگام سازی کند و سپس تضادها را حل کرده و یک چت زمان بندی کند، سپس خلاصه ای قبل از جلسه به من ارائه دهد.

این یک بازنگری اساسی در بهره وری نیروی کار است، جایی که نقش انسانی از انجام وظایف به تعریف نتایج آنها تغییر می کند.

هوش مصنوعی کامت هنوز نمی تواند این وظایف پیچیده بلندمدت را اجرا کند. با این حال، سرینیواس خاطرنشان می کند که موانع نهایی در حال برداشته شدن هستند. وی جدول زمانی خود را به ورود قریب الوقوع نسل بعدی هوش مصنوعی قدرتمند گره زده است. وی می گوید: من به پیشرفت در مدل های استدلالی برای رسیدن به آنجا شرط می بندم. این مغزهای جدید هوش مصنوعی، فشار نهایی مورد نیاز برای واقعی ساختن خودکارسازی یکپارچه و سرتاسری را فراهم خواهند کرد.

جدول زمانی وی تهاجمی است و باید زنگ بیداری برای هر کسی در این مشاغل باشد. وی پیش بینی می کند: من مطمئن هستم که شش ماه تا یک سال دیگر این کار می تواند به طور کامل انجام شود.

این امر نشان می دهد که اختلال، یک مفهوم انتزاعی دوردست نیست، بلکه واقعیتی قریب الوقوع است که می تواند کل سازمان ها را قبل از پایان سال آینده بازسازی کند.

جاه طلبی سرینیواس بسیار فراتر از ساخت یک مرورگر بهتر است. وی آینده ای را متصور است که در آن این ابزار به ابزاری جدایی ناپذیر از زندگی دیجیتال ما تبدیل می شود. وی افزود: این تا حدی است که ما جاه طلبی داریم تا مرورگر را به چیزی تبدیل کنیم که بیشتر شبیه یک سامانه عامل احساس شود، جایی که این فرآیندها همیشه در حال اجرا هستند.

در این پارادایم (Paradigm) جدید، مرورگر دیگر یک پنجره منفعل به اینترنت نیست، بلکه لایه ای فعال و هوشمند است که کار شما را در پس زمینه مدیریت می کند. کاربران می توانند مجموعه ای از کارهای دستیار کامت را راه اندازی کنند و سپس در حالی که هوش مصنوعی کار می کند، زمان خود را صرف کارهای دیگر کنند. این ماهیت کار اداری را از مجموعه ای از ورودی های فعال به فرآیندی از تفویض اختیار و نظارت تبدیل می کند.

پارادایم یا ابرانگاره مدل یا نمونه ایست که نشان می دهد چیزی چگونه کار می کند یا تولید می شود.

وقتی کارکردهای شغلی یک فرد به یک دستور واحد فشرده می شود، چه اتفاقی برای کارگر انسانی می افتد؟ سرینیواس دیدگاهی خوش بینانه ارائه می دهد و پیشنهاد می کند که این کارایی تازه کشف شده، زمان و توجه بشریت را آزاد خواهد کرد. وی معتقد است مردم زمان بیشتری را صرف اوقات فراغت و غنی سازی شخصی خواهند کرد که آنها انتخاب می کنند آن را بیشتر صرف سرگرمی کنند تا کار فکری. در چشم انداز وی، هوش مصنوعی کارهای طاقت فرسا را انجام می دهد و ما زمان بیشتری برای آرام شدن و پیمایش در هر رسانه اجتماعی که دوست داریم خواهیم داشت.

اما این دیدگاه، سوال اقتصادی فوری تر و دردناک تری را مطرح می کند. اینکه چه اتفاقی برای میلیون ها نفری می افتد که معیشتشان بر اساس انجام وظایفی بنا شده است که این عامل ها برای انجام آنها طراحی شده اند؟ در حالی که برخی ممکن است به سِمَت تنظیم کننده هوش مصنوعی ارتقا یابند، بسیاری ممکن است با جابجایی روبرو شوند. عامل هوش مصنوعی، همانطور که توسط یکی از معماران اصلی آن توصیف شده است، صرفاً یک قابلیت جدید نیست، بلکه شتاب دهنده و تسهیل کننده ای برای تحولی عمیق و بی رحمانه در نیروی کار است. آینده کار در کد نوشته می شود و به گفته سرینیواس ، پیش نویس اول بسیار زودتر از آنچه اکثر ما فکر می کنیم آماده خواهد شد.