خرج کردن میلیون ها دلار برای خرید یک خودروی سوپراسپرت برقی تصمیم سختی است.

به گزارش ایران به نقل از موتور وان، سوپراسپرت های برقی یک مشکل دارند؛ مثل هیوندای آیونیک N5. وقتی سطحی از قدرت و عملکرد را که قبلاً دست نیافتنی بود، حالا می توانی با قیمت بسیار کمتر از نمایندگی هیوندای محله خود تهیه کنی، این سؤال پیش می آید که اصلاً چرا کسی باید سوپراسپرت برقی بخرد؟ خریداران سطح بالا دنبال چیزی خاص و منحصربه فرد هستند، چیزی که دیگران نتوانند آن را داشته باشند.

اما ظهور خودروهای برقی، یکی از مهم ترین ویژگی های سوپراسپرت ها یعنی قدرت را عمومی کرده است.

اگر یک شرکت خودروسازی بخواهد سوپراسپرت برقی جدیدی معرفی کند، باید حداقل به اندازه یک هاچ بک خانوادگی هیوندای سریع باشد. در دنیایی که یک خودرو پنج در برقی می تواند ظرف 3.4 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد و قیمتش تنها حدود 68 هزار دلار است، آیا پرداخت 150 هزار دلار بیشتر برای خودرویی که فقط نیم ثانیه سریع تر است، واقعاً منطقی است؟

برای خودروهای با موتور احتراق داخلی، هزینه اضافی حداقل هنوز به صرفه است. خودروسازان با بالا بردن تعداد سیلندرها و استفاده از توربوشارژر، قدرت و عملکرد را در پشت دیوار قیمت های بالا مخفی می کنند و بابت بهبود تدریجی عملکرد مبالغ هنگفتی از مشتریان می گیرند.

اما سیستم های برقی این مدل کسب وکار را به کل زیر سؤال برده اند. یکی از دلایلی که ممکن است برخی خریداران سوپراسپرت را وسوسه کند، باتری با برد بیشتر می تواند باشد. اما این هم یک نیاز کوتاه مدت است که با گسترش شبکه شارژ و پیشرفت فناوری باتری از بین خواهد رفت. این دو موضوع در دنیایی که هر ساختمانی با برق می تواند ایستگاه شارژ باشد، دیگر در کنترل مستقیم خودروسازان نیست.

بله، بسیاری از خودروهای برقی محدودیت های عملکردی دارند؛ مثلاً خودروسازان سرعت نهایی را محدود می کنند یا نرم افزاری نصب می کنند که از باتری محافظت کند. اما این محدودیت ها به راحتی با پیشرفت فناوری قابل افزایش هستند و هیچ پیشرفتی باعث نمی شود خودروهای برقی کندتر، گران تر یا با برد کمتر شوند. برعکس، همیشه وضعیت بهتر خواهد شد.

بزودی هر خودرو قادر خواهد بود سریع باشد؛ موضوعی که مدیران ارشد خودروسازی به آن پی برده اند. تونی روما ، مدیر کوروت، اخیراً در مصاحبه ای گفت که یک کوروت برقی باید به روش های جدیدی هیجان انگیز باشد، چون زمان صفر تا صد دیگر برای خودروهای برقی معنای خاصی ندارد. البته او تنها این نظر را ندارد. مات ریماک ، بنیانگذار شرکت ریماک، پارسال گفته بود که فروش هایپرکار نوره برایشان سخت است. کونیگزگ و پاگانی هم نظرات مشابهی داشتند و گفته اند مشتریان شان تمایلی به خریدهایپرکارهای باتری محور ندارند.

خودروهای برقی آن شخصیت و جذابیتی که موتور خودروهای دارای احتراق دارند را ندارند، این منطقی است. بوی سوخت، صدای موتور و حس رانندگی چیزهایی است که هر مدل را خاص می کند و شور و اشتیاق ما را برای این ماشین ها زنده نگه می دارد. البته نمی توان انکار کرد که اینها در اصل فقط یادآور ناکارآمدی های سیستم موتور احتراق هستند که با بسته بندی، بازاریابی و شبیه سازی برای ذهن ما جذاب شده اند.

با پیشرفت فناوری باتری، ممکن است به دنیایی برسیم که قیمت خودرو دیگر با میزان قدرت آن تعیین نشود، بلکه با مسافتی که می خواهد طی کند سنجیده شود. خودروهای برقی فقط ماشین هایی با باتری و موتور الکتریکی نیستند؛ آن ها نمایانگر تغییر بنیادین در قابلیت ها و قیمت ها هستند، برای بسیاری از مصرف کنندگان، یعنی امکان خرید خودروهای متداولی که قدرتی در سطح سوپراسپرت ها دارند، مانند هیوندای آیونیک N5.

این خودرو 641 اسب بخار قدرت دارد و قیمت شروع آن کمتر از 70 هزار دلار است. اگر به برد 355 کیلومتر نیاز نداشته باشید وهیوندای باتری کوچکتری ارائه کند، آن ها به طور ناخواسته هاچ بکی سبک تر، سریع تر، ارزان تر و به شکل بنیادی بهتر ساخته اند. این یک پیشنهاد ارزشمند است که تولیدکنندگان سوپراسپرت ها و برندهای لوکس به طور کلی نمی توانند به خریدارانی که می خواهند متفاوت باشند، بفروشند.