فرارو- پخش سریال شکارگاه به کارگردانی نیما جاویدی و بازی پرستویی اخیرا از شبکه نمایش خانگی آغاز شده که با نظرات مختلفی همراه بوده است.

به گزارش فرارو، شکارگاه روایتگر تلاش های میرعطا و خانواده اش در محافظت از گنجی گرانبها در عمارتی نفرین شده است. سریال با داستانی پرکشش و جذاب آغاز می شود و بیننده در هر قسمت با داستانی جدید در کنار روایت اصلی روبرو است مانند عشق دروغین بهادر به سیمین. با این حال شکارگاه در کنار نقاط قوت، ضعف هایی دارد که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.

کاراکتر میرعطا سنگ بنای داستان این سریال است . قصه از جایی شروع می شود که او و خانواده اش مامور حفاظت از گنجی گرانبها در عمارتی به نام شکارگاه می شوند. عمارتی که درباریان قاجار در زمان شکار در آن اقامت می کردند، اما این خانه با تمام شدن حیوانات اطرافش، به عمارتی طلسم شده و در حال نابودی است. گنج تاجی است گرانبها معروف به گنج دختر که پسر کوچک میرعطا وثیقه نگهداری از آن است. هر چه داستان جلوتر می رود، اتفاقاتی در شکارگاه رخ می دهد که کاراکترهای جدید وارد قصه می شوند.

نقش زنان در سریال: زنان در شکارگاه جایگاه ویژه ای دارند. سیمین و ملوک زنانی اند که اسلحه به دست می گیرند و بهتر از مردان تیراندازی می کنند. فروغ با پیدا کردن تاج باعث نجات جان همه می شود. همچنین پری نیز یکی از منفورترین شخصیت هاست که برای انتقام مرگ سیمین وارد عمارت شده است. به نظر می رسد شخصیت پری و مسیر انتقام اش از خانواده میرعطا در قسمت های آینده ،پیرنگ اصلی سریال را شکل دهد.

منسجم بودن روایت ها: یکی از نقاط قوت سریال شکارگاه انسجام خرده روایت ها با داستان اصلی است. با پیشرفت داستان تعلیق نیز به صورت افزایش می یابد؛ به شکلی که تماشاگر در هر قسمت با رازی جدید رو به رو است و کنجکاوی اش برای دانستن سرنوشت شخصیت ها بیشتر می شود. کاراکترهای مُفتش و پری با خرده روایت های خود به سرعت با داستان هماهنگ شده اند. مفتش نامجو ورود جذابی به سریال داشت و پری نیز به خوبی شیطان صفتی خود را نشان می دهد. در حقیقت او گرگی است در لباس میش که هر لحظه در حال توطئه برای دیگران است.

بازی بازیگران: بازیگران شکارگاه با وجود ضعف در شخصیت پردازی به خوبی از عهده ایفای نقش برآمده اند. این موضوع را به خوبی در بازی پرویز پرستویی می توان مشاهده کرد که تمایزی محسوس با سایر آثارش دارد. در این میان، زنان سریال نقش کلیدی تری در پیشبرد روایت ایفا می کنند. بازیگران زن نه تنها با اجرای قوی و حضور تأثیرگذار خود توانسته اند توجه مخاطب را جلب کنند، بلکه در ایجاد تعلیق، تنش و پیشبرد داستان نیز نقشی اساسی دارند.

گریم و طراحی لباس: در این سریال گریم و چهره شخصیت ها برای بیننده جذاب به نظر می رسد. از خط چشم های ظریف گرفته تا چین و چروک های روی گردن و صورت و حتی جای زخم هایی که به درستی در موقعیت های مختلف دیده می شوند، هیچ یک حالت اغراق آمیز یا تصنعی ندارند و همین امر باعث شده که شخصیت ها برای بیننده واقعی باشند. در کنار گریم مناسب، طراحی لباس شکارگاه به درستی انجام شده است. لباس های سیمین و ملوک به خوبی نشان از خوی مبارزه طلبی آن ها می دهد. در حالی که لباس های فروغ نشان از فاصله طبقاتی اش با سایر کاراکترهاست.

سرعت روایت داستان: شکارگاه شبیه به کاراکترهایی خلق کرده است شجاع است و به سرعت قصه را جلو می برد. این سرعت گاهی باعث می شود تا داستان به خوبی برای مخاطب ملموس نباشد. این موضوع می توانست نقطه قوت باشد، اما تبدیل به یک نقطه ضعف شده است. سریال به سرعت از معرفی کاراکترها عبور می کند تا به داستان اصلی برسد. در هر قسمت به سرعت گره به وجود می آید و سریع نیز حل می شود. در نتیجه، برخی از گره ها ساده تر از حد انتظار باز می شوند یا اثرگذاری عاطفی لازم را ندارند.

شخصیت پردازی کاراکترها: یکی از نکات مهم درباره شکارگاه ضعف در پردازش شخصیت هاست. شخصیت ها اغلب با استفاده از المان های کلیشه ای و ساده معرفی می شوند؛ نشانه هایی مثل نوع لباس، یک رفتار خاص یا یک دیالوگ مشخص که بیشتر از آن که لایه های پنهان را نشان دهند، کارکردی فوری برای رساندن اطلاعات اولیه دارند. این موضوع به نظر می رسد ناشی از سرعت بالای روایت در سریال باشد که باعث شده برخی از کاراکترها عمق کافی نداشته باشند مانند کاراکتر اصلان و بهادر.همچنین شخصیت پردازی ضعیف دلیلی شده تا بازی بازیگران به چشم نیاید.

طراحی صحنه های اکشن: در شکارگاه طراحی برخی از صحنه های اکشن سبب شده تا داستان از منطق روایی خود فاصله بگیرد. در حقیقت تلاش شده تا صحنه های اکشن شبیه به سریال های هالیوودی باشد، اما بیشتر شبیه به سکانس های اکشن سینمای هند است که شخصیت های اصلی راه می روند و تیراندازی می کنند و آسیبی هم نمی بینند.