او بیش از یک سال، هر روز بدون وقفه بیش از 42 کیلومتر دوید؛ چه در باران، چه در آفتاب، حتی در زمان بیماری یا آسیب دیدگی.

به گزارش بی بی سی فارسی، در این تلاش خارق العاده، هوگو که 45 ساله و تاجر برزیلی است، در یک مطالعه پزشکی شرکت کرد که هدفش بررسی واکنش قلب او به دویدن 15000 کیلومتر در مدت 12 ماه بود.

او می گوید: من ورزشکار نبودم. فقط یک بار در زندگی ام ماراتن دویده بودم .

اما میل به نوشتن داستانی تازه و تأثیرگذاری از طریق ورزش درونم رشد کرد .

فاریاس امیدوار بود که سفرش الهام بخش دیگران باشد

تصمیم او برای ترک کار و تمرکز بر یک چالش ورزشی، از نارضایتی فزاینده اش از زندگی روزمره ناشی شد.

هوگو به بی بی سی برزیل می گوید: به جایی رسیدم که از خودم پرسیدم آیا فقط برای این متولد شده ام که همین روال را 35 یا 40 سال دیگر ادامه دهم؟

ما از نوجوانی یاد می گیریم که پیش از 18 سالگی شغلی انتخاب کنیم، ثبات پیدا کنیم، خانواده تشکیل دهیم و برای بازنشستگی آماده شویم .

احساس کردم می توانم کاری متفاوت انجام دهم و الهام بخش باشم .

متخصصان قلب در موسسه قلب سائوپائولو، فعالیت قلب فاریاس را زیر نظر داشتند

او الهام خود را از آمیر کلینک، ملوان برزیلی که در سال 1984 از جنوب اقیانوس اطلس پارو زد، گرفت. اما هوگو با خود گفت: به جای قایقرانی، می دوم .

او به دنبال چالشی بی سابقه بود تا اثری از خود به جا بگذارد. وقتی متوجه شد استفان انجلز، ورزشکار بلژیکی، 365 ماراتن در یک سال دویده، تصمیم گرفت یک روز بیشتر بدود.

او طی هشت ماه برنامه ای دقیق شامل تدارکات، آموزش و تیم پشتیبانی طراحی کرد.

می گوید: می دانستم به تنهایی نمی توانم این کار را انجام دهم. یک تیم از پزشکان، مربیان، فیزیوتراپیست ها و روان شناس ها جمع کردم .

شغل موفق و پردرآمدم را برای چیزی کاملاً نامطمئن رها کردم. این تصمیم اضطراب آور بود، بنابراین وجود افراد متخصص با دیدگاه مستقل برای حفظ تمرکز حیاتی بود .

یکی از نهادهایی که دعوت به همکاری کرد، مؤسسه قلب سائو پائولو بود.

از آن ها خواستم بررسی کنند قلبم در جریان این چالش چگونه واکنش نشان می دهد: آیا بزرگ یا کوچک می شود، دچار بی نظمی ضربان یا تغییرات دیگر می شود؟

مایل بودم این چالش مشارکت علمی هم داشته باشد .

دکتر ماریا آلوس، متخصص قلب، در این پژوهش شرکت داشت. او می گوید: این کاری بود که تا آن زمان هیچ کس انجام نداده بود و ممکن بود اثر قابل توجهی بر قلب بگذارد .

دانشمندان محدودیت هایی برای حجم (نه شدت) فعالیت تعیین کردند تا چالش بدون ریسک قلبی ادامه یابد.

هوگو هر ماه تست ارگو اسپیرومتری (برای بررسی تنفس و متابولیسم حین ورزش) و هر سه ماه یک بار اکوکاردیوگرافی انجام داد.

دکتر آلوس می گوید: هدف بررسی سازگاری های قلبی بود، هم در سطح کلان و هم میکروسکوپی، برای تشخیص هرگونه بی نظمی یا سازگاری نامطلوب .

هوگو در 28 اوت 2023 چالش را به پایان رساند.

او در مجموع 15569 کیلومتر را در حدود 1590 ساعت دوید و رکورد جهانی گینس را به دست آورد.

او که پدر دو فرزند است، هر روز صبح می دوید تا بتواند بقیه روز را به خانواده، استراحت و تمرین عضلانی اختصاص دهد.

او تقریباً همیشه در مسیری ثابت در شهر امریکانا در ایالت سائو پائولو می دوید.

مطالعه ای که در مجله علمی قلب و عروق برزیل منتشر شد، نشان داد با وجود حجم و دفعات زیاد فعالیت بدنی، هیچ نشانه ای از آسیب به عضله قلب (میوکارد) وجود نداشت.

تغییرات قلبی عروقی مشاهده شده بیشتر طبیعی و سالم بودند و نشانه ای از هیچ بیماری خاصی نداشتند.

به گفته دکتر آلوس از همه مهمتر، این پژوهش نشان داد که می توان قلب را با فعالین ورزشی سنگین سازگار کرد به شرطی که شدت تمرین ها متوسط باشد.

فیلیپو ساویولی، متخصص قلب ورزشی که در این پژوهش شرکت نداشت، می گوید: قلب ورزشکار آموزش دیده می تواند استرس بالا را در محدوده شدت ایمن تحمل کند، به شرط استراحت کافی بین جلسات .

کارشناسان می گویند فاریاس توانست این چالش را بدون آسیب به قلبش به پایان برساند

او می گوید: شدت دویدن هوگو متعادل و متوسط و با ضربان قلب 140 در هر دقیقه بود که حدود 70 تا 80٪ حداکثر میزان ضربان قلب برای این سن بود .

این میزان او را در محدوده امن نگه می داشت، محدوده ای که هنوز اکسیژن در بدن به طور متعادل وجود دارد و انرژی تولید می شود .

به نظر دکتر ساویولی دویدن در این محدوده باعث کاهش آسیب به قلب مانند التهاب، آسیب یا بی نظمی می شود .

او اشاره می کند که اگر هوگو این چالش را با شدت بیشتری انجام می داد اثرات آن ممکن بود اثرات مضر باشد و هشدار می دهد که انجام چنین چالش هایی بدون آموزش و تمرین و نظارت پزشکی خطرناک است.

او می گوید: خطرات آن قابل توجه و جبران ناپذیر است. بدون آمادگی و تمرین خطر آسیب های شدید مانند بی نظمی ضربان قلب یا التهابات قلبی یا حتی مرگ ناگهانی وجود دارد .

برای هوگو، نتیجه پژوهش غافلگیرکننده و دلگرم کننده بود.

به آمادگی بدنی رسیدم که هرگز تصور نمی کردم در زندگی داشته باشم. و اینکه هیچ عارضه ای نداشتم، بسیار ارزشمند بود .

اما این چالش بی خطر هم نبود.

با همه چیز مواجه شدم: سرما، گرما، باران، ترافیک و آسیب بدنی .

او سه بار دچار اسهال شد که بدترین آن پنج روز طول کشید.

چهار کیلو وزن کم کردم. مجبور شدم رژیم و آب رسانی را تنظیم کنم ولی دویدن را ادامه دادم .

در حدود دوی صدم، دچار پلانتار فاشییت یا التهاب کف پا شد؛ مشکلی رایج در میان دوندگان مسافت های طولانی.

فاریاس به همراه خانواده اش از خط پایان سیصد و شصت و ششمین ماراتن خود عبور کرد

در دوی چهلم، دچار فتق ورزشی شد؛ عارضه ای که کشاله ران، تاندون ها و عضلات زیر شکم را درگیر می کند.

هوگو اکنون در حال نوشتن کتابی درباره این تجربه است و همچنان به دویدن ادامه می دهد.

چالش بعدی اش این است که نخستین انسانی باشد که کل قاره آمریکا را، از خلیج پرودو در آلاسکا تا اوشوآیا در آرژانتین، بدود.

او می گوید: هدفم آگاه سازی جهانی درباره فواید فعالیت بدنی است و اینکه انسان ها توان انجام کارهای شگفت انگیزی را دارند .

لازم نیست همه هر روز ماراتن بدوند، اما هر فرد باید به توانایی های خود ایمان داشته باشد .