این اختاپوس های کوچک، ماده ای به نام تترودوتوکسین در بدن خود دارند؛ یک نوروتوکسین بسیار قوی که سیستم عصبی را فلج می کند. این سم در ماهی بادکنکی (فوگو) نیز وجود دارد و اگر به درستی آماده نشود، خوردن آن می تواند مرگبار باشد. تترودوتوکسین 1200 برابر قوی تر از سیانور است و تاکنون هیچ پادزهری برای آن کشف نشده است.

به گزارش فرادید، چهار گونه از اختاپوس های حلقه آبی شامل گونه های بزرگ، کوچک، خط آبی و رایج همگی این سم را در بدن دارند و به عنوان سمی ترین اختاپوس های جهان شناخته می شوند. ظاهر زیبای آن ها با حلقه های آبی درخشان، نباید شما را فریب دهد؛ این جانداران به شدت خطرناک اند.

جالب است بدانید این اختاپوس ها خودشان این سم را تولید نمی کنند. بلکه باکتری هایی همزیست در غدد بزاقی آن ها مسئول تولید تترودوتوکسین هستند.

اختاپوس های حلقه آبی در آب های اقیانوس آرام و هند، در صخره های مرجانی و بسترهای سنگی در عمق 20 تا 50 متری زندگی می کنند. اندازه آن ها بسیار کوچک است؛ بین 12 تا 22 سانتی متر با احتساب بازوهایشان.

با وجود جثه کوچک، توانایی دفاعی آن ها بسیار چشمگیر است. سم آن ها شامل موادی مانند هیستامین، استیل کولین و دوپامین است، اما مؤثرترین جزء همان تترودوتوکسین است که با مسدود کردن کانال های سدیمی سلول های عصبی، ارتباط میان اعصاب و عضلات را مختل کرده و تنفس یا ضربان قلب را متوقف می کند.

اختاپوس های حلقه آبی این سم را از طریق گاز گرفتن به کار می گیرند. غلظت بالای آن در غدد بزاقی پشتی آن ها یافت می شود. آن ها همچنین می توانند سم را در آب پخش کنند. در این حالت، حیوانات اطراف با استنشاق آب آلوده، دچار فلج عضلانی می شوند.

علاوه بر شکار و دفاع، از این سم در جفت گیری نیز استفاده می کنند. ماده ها معمولاً سه تا پنج برابر بزرگ تر از نرها هستند و خطر بلعیده شدن نرها هنگام جفت گیری بالاست. در نتیجه، نر با فلج موقت ماده، فرصتی برای انتقال اسپرم پیدا می کند. حتی تخم ها هم با این سم پوشانده می شوند تا در برابر شکارچیان محافظت شوند.

با وجود قدرت بالای سم، واکنش انسان ها به آن می تواند متفاوت باشد. در مواردی، فرد دچار هیچ علائم خاصی نمی شود، اما گاهی نیز علائم شدیدی مانند فلج عمومی و حتی مرگ در عرض 20 دقیقه ظاهر می شود.

در یک مورد در سال 2006، پسربچه ای 4 ساله در استرالیا توسط یکی از این اختاپوس ها گزیده شد. ده دقیقه پس از نیش، او حالت تهوع داشت، دیدش تار شد و قادر به ایستادن نبود. او را به بیمارستان منتقل کرده و به مدت 17 ساعت به دستگاه تنفسی وصل کردند. خوشبختانه، 28 ساعت بعد از حادثه بدون هیچ عارضه ای ترخیص شد. کارشناسان تأکید کرده اند که تنها راه نجات، کمک فوری پزشکی و استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی است.