حشمت الله فلاحت پیشه، رییس اسبق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس و استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: در مجلس دهم و زمانی که رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بودم، در 28 سفر تقریباً به تمام مرزهای کشور تا نقطه صفر مرزی رفتم، با توجه به مباحث مطرح شده در جلسه با فعالان اقتصادی استان ها، علاوه بر مطالعاتی که پیش از آن انجام داده بودم، طرح جامع مدیریت توسعه در مرز را طراحی کردم. با وجود اینکه رییس کمیسیون امنیت ملی بودم چند ماه تلاش کردم تا فقط چند دقیقه از برخی مسئولان کشور وقت بگیرم و این طرح را ارائه دهم، اما هیچ وقت موفق نشدم. حتی برخی از مسئولان مانند اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و ائمه جمعه تهران را هم واسطه کردم تا یک ملاقات چنددقیقه ای با مسئولان بگیرم و طرح را ارائه کنم.

به گزارش هم میهن، او افزود: من به عنوان رییس مهم ترین کمیسیون مجلس نتوانستم و جای تاسف دارد که زنی به اسم کاترین شکدوم که الان برخی خبرگزاری های به اصطلاح اصولگرا مدعی اند فقط 18 روز در ایران بوده، توانسته با بسیاری از مسئولان کشور دیدار کند و در پایگاه های مسئولان صاحب نقش شود. یا او بیش از 18 روز در ایران بوده و حتماً یا اسامی دیگری آورده و یا اینکه کانون های نفوذ وحشتناکی داشته که بسیار موفق تر از مسئولان رسمی کشور توانسته در کانون های تصمیم گیری حضور پیدا کند.

این موضوع نشان می دهد که متاسفانه در ایران نفوذ را همچون بسیاری از مسائل دیگر، به گونه ای دیگر تعریف کردند. یعنی بخشی از کسانی که مسئول مقابله با نفوذ بودند؛ به سمت نخبه کشی و دخالت در انتخابات مختلف روی آوردند و نتیجه کار آن ها خانه نشین کردن تعداد قابل توجهی از کارشناسان دلسوز بود و حاصل عملکرد آن ها حضور برخی از افرادی بوده که نه تنها خدمتی به منافع ملی نکردند، بلکه کشور تاوان اشتباهات آن ها را پس می دهد.

فلاحت پیشه تاکید کرد: به عنوان مثال برخی از افرادی که الان صاحب منصب هستند با ادعاهای دروغ مذاکره را پرهزینه کردند. همان کسی که به دروغ مدعی بود؛ به عنوان ضمیمه برجام قرار شده که سر سرداران کشور به آمریکا تحویل داده شود. او با دروغ به منصب رسید. یا کسانی که با حضور در رسانه ملی هنوز هم برای کشور مسئله درست می کنند.

اخیراً با ادعای تحریم اروپا (اروپایی که هیچ نقش مثبتی در برجام نداشته) بهانه دست اروپا می دهند که مکانیسم ماشه علیه ایران را فعال کند. به همین دلیل معتقدم که نفوذ هم در ایران به خوبی تعریف نشده است. برخی از افراد، از اسم نفوذ برای نفوذ بیشتر خود در کانون های ثروت و قدرت استفاده کردند و به مسئولیت خود در مقابله با نفوذ عمل نکردند و نتیجه این بود که با وجود جانفشانی سربازان فداکار و ایستادگی ملت در این جنگ ما، شاهدیم که بیشترین آسیب کشور از ناحیه نفوذ بوده است.

او برای عبور از این شرایط و نفوذ گفت: بخشی از نفوذ در حوزه عملی و اداره کشور بوده است. اما من معتقدم بخشی از نفوذ در حوزه دیپلماسی عمومی کشور صورت می گیرد. اسراییلی ها در سراسر دنیا اقدامات مختلفی انجام می دهند ولی معمولاً مسئولیتی بر عهده نمی گیرند ولی افراد متعددی در ایران تهدید به اقداماتی می کنند که هیچ وقت در دستور کار کشور نبوده است و این اقدام آن ها بهانه لازم را برای تهدیدنمایی ایران به دست دشمنان می دهد. اخیراً نمونه این اقدام را در تهدید کشورهای اروپایی و اقدام به ترور و… می بینیم. لذا بخشی از نفوذ در حوزه دیپلماسی عمومی است و من معتقدم با یک تحلیل محتوا مشخص می شود بسیاری از پالس ها و سیگنال های تهدیدنمایی ایران در برخی از رسانه ها داده می شود. یعنی افرادی ایران را به عنوان تهدید معرفی و ناخواسته در زمین نتانیاهو بازی می کنند.

فلاحت پیشه با اشاره به دلیل این تهدیدنمایی، افزود: متاسفانه موضوع نفوذ هم در ایران گرفتار آفت ظاهربینی، ریاکاری و نفاق شد. یعنی کسانی که ظاهر خود را به بخشی از ارزش ها نزدیک کردند و بیشترین نفوذ از ناحیه آن ها صورت گرفت. اما کسانی که زبان منتقد داشتند و ظاهرسازی نمی کردند، حاشیه نشین شدند.

سال آخر دولت خاتمی عده ای افراطی در کشور فاتحه دولت خاتمی را خوانده بودند و به یکباره افرادی که در کشورهای غربی به ویژه آمریکا درس خوانده بودند، به شکلی مشکوک به عنوان کارشناس وارد کشور می شوند و بسیار به سرعت در جاهای مختلف منصب می گیرند و عضو هیئت علمی می شوند، اما همین افرادکه دوران نوجوانی و جوانی خود را در آمریکا سپری کردند، تنها تنش با آمریکا را مطرح می کنند و هرگونه مذاکره و دیپلماسی را پرهزینه نشان می دهند. آن ها کاری می کنند که کشور فرصت های دیپلماسی را از دست بدهد.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه همیشه گفته ام یک جای کار ایراد دارد، گفت: مگر می شود کسانی که از نوجوانی در آمریکا بزرگ شدند، درس خواندند و اساتید یهودی داشتند، یکباره وارد ایران شده و تحت عنوان انقلابی گری و ادعاهایی از این نوع، مسیری غیر از تنش را روبه روی جمهوری اسلامی قرار ندهند. ما شاهد بودیم که در دو فرصت سوزی بزرگ و غیرقابل جبران در سیاست خارجی ایران در سال آخر حسن روحانی و سال اول ابراهیم رییسی؛ نقش چنین افرادی به عنوان کارشناسان و مشاوران در پیشگیری از توافق ایران کاملاً مشخص است. اولاً مذاکرات سال آخر روحانی را جناحی کرده و مانع توافق شدند. در زمان مرحوم رییسی هم که در شرف توافق بودیم، ادعاهای دیگری را مطرح کردند که عملاً امکان توافق را از بین ببرند و توافق صورت نگرفت. پس از آن هفت اکتبر که یک حادثه به شدت مشکوک بود شکل گرفت.