فینال جام جهانی باشگاه ها با قهرمانی چلسی به پایان رسید. اهمیت این موضوع برای مخاطبان ایرانی ذیل وضعیت داوری این دیدار قرار می گیرد که به عهده علیرضا فغانی، داور خوش نام ایرانی بود. فغانی که پیش از این در طول دوران حرفه ای اش قضاوت های مهمی را به عهده داشت، پیش از برگزاری بازی فینال، از سوی کولینا به عنوان داور بازی فینال این رقابت ها هم انتخاب شد تا افتخار دیگری نصیبش شود؛ هم نصیب او، هم ایران و صدالبته استرالیا. این یکی هم تکراری ولی آزاردهنده است؛ اینکه چرا افتخاری که می توانست صد درصد نصیب ایران و به پای فوتبال این کشور نوشته شود، به استرالیا رسیده است.

داستان مربوط به روزی است که خداداد افشاریان، رییس وقت کمیته داوران ایران، به یکباره به سرش زد تا اسم علیرضا فغانی را از فهرست داوران بین المللی فوتبال ایران خط بزند. استرالیا از این فرصت نهایت استفاده را کرد و خیلی زود، فغانی را در فهرست داوران خودی گنجاند. چنین شد که پرچم داوری که فینال جام جهانی باشگاه ها را قضاوت کرد به سادگی از ایران به استرالیا تغییر کرد.

قهرمان ایرانی با پرچم استرالیایی

در اینکه با کم خردی، اسم علیرضا فغانی از فوتبال ایران پاک شده، تردیدی نیست. هنوز هم بسیاری به مدیریت وقت کنایه های تندوتیزی می زنند که تسویه حساب های شخصی را وارد این ماجرا کرده و افتخارات فغانی را به پای کشور دیگری زدند. بااین حال ولی برای بسیاری، فغانی هنوز یک چهره سرشناس ایرانی است و دستاوردهای فوتبالی اش محل خوبی برای پُز دادن. حتی همین حالا که فغانی به عنوان نماینده استرالیا در رقابت های ریزودرشت سوت می زند، خیلی ها او را چهره ای ایرانی توصیف می کنند که بسان قهرمانی از دل سختی ها بیرون آمده و قله افتخار را لمس کرده است. دقیقا به خاطر همین نگاه است که پیش و پس از هر دیدار مهمی که فغانی در آن سوت می زند، فضای دوقطبی ناخواسته ای، به ویژه در فضای مجازی شکل می گیرد. دوگانه ای که یک سویش فغانی فَن ها ایستاده اند و سوی دیگرش مخالفانی که او را به چشم یک مهاجر که رفتن را به ماندن ترجیح داده است. باوجود این ولی؛ هرگز کسی تصورش را نمی کرد، عکس علیرضا فغانی و دونالد ترامپ، پای او را به مسائلی فراتر از فوتبال و داوری هم بکشاند.

یک لایک خبرساز

فغانی یکی از بهترین داوران کنونی حال حاضر دنیا است. این گزاره ای تردیدناپذیر است. برخلاف تئوری توطئه ای که این روزها ترسیم شده که با توجه به اعلام قبلی فیفا مبنی بر اهدای مدال توسط دونالد ترامپ، فغانی عامدانه به عنوان داور فینال انتخاب شده، این داور ایرانی بر اساس شایستگی های تردیدناپذیر به این مهم رسیده است. قضاوت کم نقص او در فینال هم صحه ای بر این ادعا گذاشته است. مابقی ماجرا هم که پروتکل های از پیش تعیین شده ای است که راه گریزی از آن نیست؛ هم مشخص بود که قرار است ترامپ مدال حاضران در فینال را اهدا کند و هم مشخص بود که تصاویر این اهدای مدال مخابره می شود. خرده گرفتن به علیرضا فغانی تا اینجای کار امری بیهوده است؛ به ویژه اینکه او به عنوان نماینده استرالیا در فینال سوت زده است.

بااین حال، فغانی، حتی به عنوان نماینده استرالیا، یک ایرانی است. این همان اصلی است که به تازگی سوژه ای برای انتقاد از او در فضای مجازی شده است؛ یک دوقطبی جدید که این بار، داستان را غیرفوتبالی می کند. پس از فینال، غالبا از سوی طیفی خاص، فغانی مورد انتقاد قرار گرفته که بهتر بود برای گرفتن عکس یادگاری با دونالد ترامپ، سیاستمداری که چندی قبل در حمله به ایران ایفای نقش کرد، جا باز نمی کرد و یا دست کم آن لایک را نشان نمی داد. فغانی از این منظر از یک قهرمان به یک متهم تبدیل شده که به چندپارگی فضای موجود دامن زده است. هرچند او بی تفاوت نسبت به اتهاماتی که علیه اش به جریان افتاده، ترجیح داده همان عکس ها را در صفحه اینستاگرامش بازتاب دهد؛ با نوشتن متنی که حاکی از قدردانی برای فرصتی است که باعث شده بخشی از تاریخ فوتبال باشد .