پویا جبل عاملی اقتصاددان با اشاره به موضوع اخراج مهاجران افغان در دنیای اقتصاد نوشت:

از منظر اقتصادی اگر فرض کنیم که مهاجران به یک کشور، یارانه ای از دولت میزبان دریافت نمی کنند، مساله ای که باقی می ماند آن است که آیا ورود مهاجران باعث بیکاری نیروی کار بومی می شود یا خیر؟ و دغدغه دیگر به خصوص برای نیروی کار اینکه آیا با وجود عرضه بیشتر نیروی کار، دستمزدها در کشور میزبان کاهش می یابد یا خیر؟

ادبیات این موضوع با وجود مقالات زیاد کاربردی و داده محور بسیار قوی است و تقریبا اجماعی وجود دارد که در بازه بلندمدت پاسخ به هر دو پرسش منفی است. یعنی اولا در بلندمدت ورود مهاجران باعث بیکاری نیروی کار بومی نمی شوند و ثانیا اثر ورود مهاجران بر کاهش دستمزد ناچیز است. این برخلاف برداشت عامه از وجود مهاجران است. به راستی چرا پاسخ به این پرسش ها منفی است؟ مگر وقتی مهاجران جست وجوگر شغل به کشوری وارد می شوند عرضه نیروی کار زیاد نمی شود؟ پس حتما باید فرصت های شغلی کمتری برای افراد بومی پیدا شود و مانند هر کالایی با افزایش عرضه، قیمت آن کمتر شود و در نتیجه دستمزد کاهش یابد.

نکته آنجاست ورود مهاجران به جز افزایش عرضه نیروی کار، تقاضا را هم بالا می برد. این افراد غذا می خواهند، پوشاک می خواهند، سرپناه می خواهند و… این به معنی افزایش تقاضای کل اقتصاد است و در نتیجه برای تولید بیشتر، تقاضای نیروی کار هم بالا می رود. از همین روست که فرصت های شغلی بیشتری با وجود مهاجران خلق می شود و اثر آن بر دستمزد هم ناچیز خواهد بود. بنابراین به طور کلی در بلندمدت از منظر اقتصادی وجود مهاجران باعث رونق اقتصاد میزبان خواهد بود. در طول تاریخ هم نمونه های زیادی وجود دارد که مهاجرت باعث رونق و جهش اقتصادی شده است؛ از جمله در قرن نوزدهم ایالات متحده یا جذب مهاجران روسی در آلمان. عمده مخالفت ها با ورود مهاجران در دیگر کشورها بیشتر به انگیزه های نژادی یا حداقل تفکیک خودی غیر خودی بازمی گردد.

اما در کشور ما دو مساله وجود یارانه های دولتی که به شکل قیمتی روی کالاهای مختلف از بنزین و نان گرفته تا برق و… سوار می شوند و همچنین فقدان یک برنامه مدون مهاجرتی باعث شده است که ما نتوانیم از وجود مهاجران افغان استفاده بهینه کنیم و امروز همین فقدان برنامه موجب شده است کشور با مسائل امنیتی نیز مواجه باشد.

نه در باز گذاشتن کامل مرزها برنامه مشخصی وجود داشت و نه در بازگرداندن فله ای مهاجران. ما نیازمند برنامه ای مدون و پایدار درمورد مهاجران هستیم. باید بتوانیم از افرادی که بدون هیچ خطری نان ید خویش را می خورند، محافظت کنیم. باید برنامه ای داشته باشیم که افراد درستکاری را که برای چندین سال در کشور ما کار کرده اند و صاحب فرزند شده اند و به اقتصاد ملی ما کمک کرده اند، جذب کنیم و به آن ها امتیاز شهروندی بدهیم.

باید برنامه منظمی داشته باشیم تا فردی که قانونی وارد می شود بتواند آینده مناسبی را پیش روی خود ببیند و با درک اینکه اگر چند سال، سخت کار کند می تواند حق شهروندی داشته باشد، او را تشویق کنیم که به کشور میزبانش و مردمش احترام بگذارد و در ایجاد رونق آن بکوشد. از آن سو به خاطر مسائل امنیتی، نگذاریم بدون هیچ حساب و کتابی افرادی که هیچ شناختی از آن ها نداریم در این شرایط وارد کشور شوند.