در روزهای اخیر، ادعایی نگران کننده از سوی موسوی خوانساری، عضو هیأت مدیره انجمن آب و خاک پایدار ایران، مبنی بر وجود آرسنیک و سیانور در گردوغبار برخاسته از تالاب خشک شده بندعلی خان ورامین، فضای رسانه ای را تحت تأثیر قرار داده است. او هشدار داده که این گردوغبار سمی سلامت میلیون ها نفر در تهران و حومه را تهدید می کند. اما دو مقام متخصص و مستند، به صورت شفاف و علمی به این ادعا پاسخ داده اند.

به گزارش ایران، شهره صدری، کارشناس ارشد محیط زیست و عضو تیم مطالعاتی پروژه بررسی آلودگی خاک منطقه شهرک صنعتی چرمشهر ورامین، در واکنش به این ادعا تأکید کرد: در نمونه برداری های انجام شده در سال 1399 هیچ گونه آلودگی غیرمجاز به آرسنیک در منطقه مشاهده نشده است.

مطابق با نتایج آزمایشگاهی، میزان آرسنیک در خاک منطقه بین 5 تا 16 میلی گرم در کیلوگرم بوده، در حالی که حد مجاز طبق استاندارد ملی ایران برای خاک های قلیایی در کاربری های مختلف (کشاورزی، جنگلی، تجاری) بین 40 تا 70 میلی گرم است. این نتایج به روشنی نشان می دهد که نه تنها آلودگی شدید وجود ندارد، بلکه سطح عناصر سمی نیز در محدوده ایمن و استاندارد است.

صدری همچنین از رسانه ها خواست تا از انتشار اخبار غیرکارشناسی که منجر به تشویش اذهان عمومی می شود، خودداری کنند. به گفته او، مستندات این مطالعات سال هاست در سایت سازمان حفاظت محیط زیست موجود است، اما برخی افراد بدون مراجعه به این منابع اظهار نظر می کنند.

دکتر احمد طاهری، رییس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست نیز با استناد به پایش های علمی دقیق، ادعای موسوی خوانساری را کاملاً رد کرد. طبق توضیحات او: بیش از 10 نمونه برداری از ذرات معلق در تهران طی روزهای اخیر انجام شده، آنالیز این نمونه ها در همکاری با دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیش از 40 عنصر و ترکیب را شامل می شد که هیچ اثری از سیانور در نمونه ها مشاهده نشده و میزان عناصر فلزی مانند آرسنیک، کمتر از حد استاندارد اتحادیه اروپا گزارش شده است.

طاهری تأکید کرد: عناصر سنگین مانند آرسنیک ذاتاً در پوسته زمین وجود دارند، اما میزان آن ها در شرایط کنونی در هوای تهران نگران کننده نیست.

بررسی دقیق شواهد، نتایج آزمایشگاهی، استانداردهای ملی و اظهارات کارشناسان رسمی نشان می دهد که ادعای وجود آرسنیک و سیانور در گردوغبار تالاب بندعلی خان فاقد پایه علمی و مستندات معتبر است. در شرایطی که جامعه با مشکلات زیست محیطی واقعی مواجه است، انتشار اخبار غیرعلمی و هشدارهای بی پشتوانه نه تنها به حل مسأله کمک نمی کند، بلکه به بی اعتمادی عمومی و انحراف توجهات از بحران های واقعی محیط زیستی دامن می زند.