روزنامه کیهان در یادداشتی با عنوان پیش بینی جنگ امروز 5 سال قبل در سریال "تهران" ضمن تمرکز به مضمون مینی سریال تهران که درباره عملیات نفوذ و جنگ شناختی رژیم صهیونیستی علیه ایران بود، آن را نوعی پیش بینی کننده جنگ اخیر ایران و اسراییل دانسته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: در ژوئن سال 2020، مینی سریال تهران ابتدا از تلویزیون اسراییل و سپس در شبکه های پخش آنلاین غربی به نمایش درآمد. این سریال، اگرچه ظاهراً در ژانر جاسوسی و هیجانی ساخته شده بود، اما با گذشت زمان و تطبیق آن با رخدادهای واقعی، به عنوان یک سند غیررسمی و نمایشی از عملیات نفوذ و جنگ شناختی رژیم صهیونیستی علیه ایران مطرح شد.

داستان تهران حول محور نفوذ یک جاسوس حرفه ای اسراییلی است که با کمک عوامل داخلی و پادوهای محلی، موفق می شود سیستم های پدافندی ایران را از کار بیندازد. این نفوذ زمینه را برای حمله هوایی جنگنده های اسراییلی به تأسیسات هسته ای ایران فراهم می کند. جالب آنکه این تصویرسازی پیش بینی کننده و دقیق، پنج سال پیش از آنکه مواردی مشابه در دنیای واقعی رخ دهد، پخش شده بود.

ساخت سریال تهران برعهده موشه زوندر، از مدیران سابق موساد و شین بث بود. زوندر پیش از این در ساخت سریال فوضی و فیلم مأمور مخفی نقش داشت؛ آثاری که همگی محوریت نفوذ جاسوسان اسراییلی در مناطق حساس و نقاط بحرانی غرب آسیا را داشتند. نکته مهم این است که چنین پروژه هایی تنها سرگرمی نیستند، بلکه حامل پیام های استراتژیک و آموزنده برای سرویس های اطلاعاتی و سیاست گذاران این رژیم به شمار می روند.

فصل دوم سریال که در می 2022 پخش شد، به عمق عملیات نفوذ پرداخته و داستان ترور یک فرمانده سپاه پاسداران را با استفاده از انفجار موبایل به تصویر کشید. در این فصل، نفوذ اسراییل به کمک عوامل داخلی نزدیک به فرمانده، از جمله حضور روان درمانگر در کنار خانواده وی، به نمایش درآمد. این موضوعات شباهت های نزدیکی با عملیات واقعی اسراییل پیدا کرد.

برخلاف کلیشه های رایج غربی که مأموران اطلاعاتی ایران را دست وپا چلفتی و ناکارآمد نشان می دهند، در تهران این مأموران باهوش، چابک و کارآمد به تصویر کشیده شده اند. مأمور اصلی ایرانی یعنی فراز کمالی نه تنها همتراز جاسوس اسراییلی است، بلکه با عملیات تله گذاری اطلاعاتی، دشمن را غافلگیر کرده و حتی باعث انهدام هواپیمای جنگنده اسراییلی می شود. این تصویر نسبتاً واقعی، برخلاف سایر فیلم های ضدایرانی، پیام مهمی برای مخاطب غربی و اسراییلی دارد؛ اینکه دستگاه های اطلاعاتی ایران به هیچ عنوان ساده انگار نیستند.

این سریال، جزییات دقیق عملیات های جاسوسی و نفوذ را مانند یک استوری بورد عملیاتی به نمایش گذاشت؛ کاری که معمولاً از سوی سرویس های اطلاعاتی برای آموزش و برنامه ریزی به کار می رود. این دست آثار نشان می دهد که غرب از سینما و سریال به عنوان ابزارهای استراتژیک برای تصویرسازی ذهنی و برنامه ریزی آینده استفاده می کند. نمونه های متعدد دیگری هم وجود دارد: از پیش بینی حملات 11 سپتامبر در فیلم ها گرفته تا شبیه سازی مذاکرات هسته ای در سریال 24 ، و پیش نمایش اغتشاشات منطقه ای در آثار جشنواره های کن و ونیز.

فصل سوم سریال تهران در دست تولید است و پیش بینی می شود با وجود نقدها، باز هم دربردارنده نکات مهمی برای تحلیلگران امنیتی و فرهنگی باشد. این سریال ها که شاید از نگاه برخی تنها سرگرمی باشند، در واقع گوشه هایی از میدان جنگ شناختی و جنگ نرم را به نمایش می گذارند. در دنیای معاصر، بی توجهی به این دست تولیدات هنری و رسانه ای، به معنای نادیده گرفتن بخشی از نقشه راه دشمن است.

نویسنده: محمد محمدی