فلوراید از سال1945 به آب آشامیدنی اضافه شد. واکسن آنفلوآنزا برای نخستین بار یک سال بعد در دسترس عموم قرار گرفت. استانداردهای بهره وری سوخت برای خودروها در سال1975 تصویب شد. چنین نوآوری هایی مدت ها پیش در تار و پود زندگی آمریکایی ها جای گرفته و عمدتا توسط اکثر آمریکایی ها پذیرفته شده بود. یعنی تا زمانی که رییس جمهور ترامپ و تیمش از راه رسیدند و به طور روشمند شروع به لغو رویه های گسترده و برچیدن نهادهای دیرینه کردند.

به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از نیویورک تایمز، پیتر بیکر در مطلبی نوشت، جای تعجب نیست که ترامپ سعی کند بسیاری از کارهایی را که جو بایدن در چهار سال گذشته انجام داده بود، لغو کند. آنچه در دوره دوم ترامپ بسیار قابل توجه است این است که او چقدر تلاش می کند تغییراتی را که سال ها و حتی دهه ها قبل از آن اتفاق افتاده است، لغو کند. گاهی اوقات، به نظر می رسد که او سعی دارد بخش زیادی از قرن بیستم را کنار بزند.

ترامپ در مورد مسائل کوچک و بزرگ، دکمه بازگشت را زده است. در گسترده ترین سطح، او تلاش کرده است تا جهانی سازی و بین المللی گرایی را که رهبری ایالات متحده در سراسر جهان را از زمان جنگ جهانی دوم، تحت ریاست جمهوری رؤسای جمهور هر دو حزب، تعریف کرده است، معکوس کند. اما حتی در سطحی کسل کننده تر، آشکار شده که ترامپ 79 ساله، مسن ترین رییس جمهوری که تاکنون مراسم تحلیف را برگزار کرده است، به سادگی چیزها را به همان شکلی که از دوران جوانی اش یا حتی قبل از آن به یاد می آورد، ترجیح می دهد.

او به روشنی گفته است که می خواهد به دورانی بازگردد که گربه ها آهنگ پرفروش برادوی بود، نه همیلتون ؛ زمانی که تاسیسات نظامی به نام ژنرال های کنفدراسیون نام گذاری می شدند، نه دیگران؛ زمانی که زغال سنگ پادشاه بود و آسیاب بادی وجود نداشت؛ زمانی که نی ها پلاستیکی بودند، نه کاغذی؛ زمانی که مهاجران زیادی وجود نداشتند؛ زمانی که افسران پلیس از برخورد خشن با مظنونان دلسرد نمی شدند؛ زمانی که تنوع هدفی در استخدام یا پذیرش دانشگاه یا هر چیز دیگری نبود.

همین ماه گذشته، ترامپ پیشنهاد داد که رییس پنتاگون را به جای وزیر دفاع، وزیر جنگ بنامند، عنوانی که در سال1947 کنار گذاشته شد؛ اصطلاحی که او آن را از نظر سیاسی درست خواند. همین ماه، او دوباره در مورد بازگشایی آلکاتراز، زندان جزیره ای معروف در خلیج سانفرانسیسکو که در سال1963 بسته شد، صحبت کرد. همین آخر هفته گذشته، او گفت که تیم فوتبال واشنگتن کامندر نباید نام ردسکینز را حذف می کرد، کاری که در سال2020 در بحبوحه افزایش آگاهی از حساسیت های نژادی انجام داد.

ترامپ می گوید که او در ماموریتی برای متوقف کردن آنچه او تخریب آمریکا توسط دیوانه های چپ رادیکال می داند و بازگرداندن کشور به دوران بهتر است. او اوایل این ماه گفت: ما شاهد تلاش برخی از نظام سیاسی خود برای سرنگونی اصول جاودانه آمریکایی و سایر ارکان آزادی ما و جایگزینی آن ها با برخی از مضرترین ایده های تاریخ بشر بوده ایم، ایده هایی که نادرستی آن ها ثابت شده است.

تغییر جهت ترامپ و حرکت او به دنده عقب، نشان دهنده احساسات گسترده تر بسیاری از آمریکایی هایی است که مشتاق تغییر مسیر هستند. ایالات متحده در طول تاریخ خود از دوران مترقی به دوران محافظه کاری در نوسان بوده است. دوره لیبرال که توسط فرانکلین دی. روزولت آغاز شد، در نهایت منجر به چرخش به راست در زمان رونالد ریگان شد و سپس منجر به حرکت به سمت مرکز در زمان بیل کلینتون شد. اما ترامپ چرخش فعلی را به شدت تقویت کرده است.

نویسنده تاثیرگذار ویلیام اف. باکلی جونیور زمانی یک محافظه کار را کسی تعریف کرد که رو به روی تاریخ ایستاده و فریاد می زند: ایست! ترامپ به نظر می رسد رو به روی تاریخ ایستاده و فریاد می زند: برگردید . او فراتر از آن چیزی رفته است که محافظه کاران مشهوری مانند باکلی، ریگان، بری گلدواتر یا رابرت تافت ممکن بود تصور کنند. درحالی که آن ها بسیاری از برنامه های نیو دیل و جامعه بزرگ را که رؤسای جمهور لیبرال در طول سال ها معرفی کرده بودند، تحقیر می کردند و به دنبال محدود کردن آن ها بودند، اما به بی فایده بودن از هم پاشیدن کامل آن ها پی بردند.

سم تاننهاوس ، نویسنده کتاب باکلی ، زندگی نامه ای که ماه گذشته منتشر شد، گفت: آن ها در دورانی زندگی می کردند که تحت سلطه لیبرال ها بود. بهترین چیزی که می توانستند به آن امیدوار باشند، بازداشتن یا متوقف کردن پیشرفت لیبرال بود. اما آنچه آن ها در سر می پروراندند، یک ضدانقلاب بود که کشور را به دوران اولیه - عصر طلایی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بازگرداند.

او افزود: ترامپ از همه آن ها پیشی گرفته است؛ زیرا می داند که لیبرالیسم در حال عقب نشینی است. او از توقف باکلی فراتر رفته و در عوض وعده یک بازگشت کامل را می دهد.

در واقع، اگرچه ریگان در طول مبارزات انتخاباتی خود در سال 1980 قول داد که وزارت آموزش و پرورش را که سال قبل به دلیل اعتراضات محافظه کارانی که آن را دخالت در کنترل محلی مدارس می دانستند، ایجاد شده بود، منحل کند، اما او هرگز به عنوان رییس جمهور واقعا سعی در پیگیری آن نکرد؛ زیرا دموکرات ها مجلس نمایندگان را کنترل می کردند. این موضوع تا حد زیادی کمرنگ شد تا اینکه ترامپ امسال آن را احیا کرد و برخلاف ریگان، به سادگی کنگره را نادیده گرفت و به طور یک جانبه دستور تعطیلی این وزارتخانه را صادر کرد.

تاننهاوس با اشاره به قانون مالیات و هزینه های گسترده که رییس جمهور به تازگی به قانون تبدیل کرده است، گفت: تقریبا هر کاری که ترامپ در دوره دوم خود انجام داده است، از جمله یک لایحه بزرگ و زیبا ریشه در ایدئولوژی محافظه کارانه قرن بیستم دارد.

درحالی که ریگان و کلینتون هر دو از شعار آمریکا را دوباره بزرگ کنیم استفاده می کردند، اما ترامپ آن را چنان به شعار اصلی خود تبدیل کرده است که MAGA به مترادفی برای جنبش پوپولیستی راست گرای او تبدیل شده است. اما ترامپ هرگز دقیقا مشخص نکرده است که آمریکا چه زمانی بزرگ بوده و چه زمانی دیگر بزرگ نبوده است.

او سعی دارد کدام دوره از تاریخ آمریکا را دوباره زنده کند؟ دهه 1950 دوران کودکی اش، با دوران صلح و رفاه به بیور واگذارش کن ، حتی اگر زنان و رنگین پوستان هنوز شهروندان درجه دو بودند و جوزف مک کارتی کمونیست های فرضی را در لیست سیاه قرار داده بود؟ دهه 1980، زمانی که ترامپ در اوج رونق املاک و مستغلات منهتن بود و مرتبا در نشریات زرد ظاهر می شد و مدل ها را استخدام می کرد؟ اوایل دهه 2000، زمانی که او در برنامه های واقع نمای تلویزیونی حضور داشت و هر هفته فریاد می زد تو اخراجی! ؟

یا او حتی به گذشته های دورتر، به دورانی پیش از آنکه حتی زنده باشد، نگاه می کند؟ در ماه های اخیر، رییس جمهور بارها از عصر طلایی به عنوان یک دوره آرامش بخش در تاریخ آمریکا صحبت کرده و ویلیام مک کینلی سلطان تعرفه را به عنوان الگوی ریاست جمهوری خود برجسته کرده است. ترامپ هفته گذشته در جلسه کابینه گفت: کشور ما از سال 1870 تا 1913 ثروتمندترین، به تناسب ثروتمندترین بود. این سخنان نشان دهنده بازگشت به زمانی بود که تعرفه ها بالا بود و مالیات بر درآمد هنوز تصویب نشده بود.